Είναι η ώρα της αποτίμησης. Η σεζόν για τον μπασκετικό ΠΑΟΚ έκλεισε, σχετικά πρόωρα και τόσο το αγωνιστικό κομμάτι όσο και η διοίκηση θα πρέπει να κάνουν τον απολογισμό. Πετυχημένη χρονιά ή “χαμένη”;
Δεν είναι όμως ένα τόσο απλό ερώτημα. Γιατί όπως θα δείτε παρακάτω κι όπως ξέρετε κι αντιλαμβάνεστε όλοι σας μοιάζει με το “έκανε το αυγό την κότα ή η κότα το αυγό;”.
Τερμάτισε 5ος λοιπόν, αποκλειόμενος από το Ρέθυμνο στα πλέι οφ ο “Δικέφαλος”, έχασε την ευκαιρία να πάει στα ημιτελικά και να διεκδικήσει κάτι περισσότερο, χάλασε την εικόνα του στο τέλος με τις απανωτές ήττες και την αδυναμία να αξιοποιήσει το πλεονέκτημα έδρας για το οποίο μάλιστα είχε πασχίσει στην κανονική περίοδο και όσο για το “όραμα” (να ΄χαμε να λέγαμε τώρα…) της Ευρώπης, δεν είναι καν στο “χέρι” της ομάδας και μόνο αν αρνηθεί το Ρέθυμνο και “ξεπέσει” η πρόσκληση για τον ΠΑΟΚ, αλλά και μόνο αν μπορεί η ΚΑΕ, θα γίνει κουβέντα. Οπότε, αφήστε το…
Πέτυχε η ομάδα πολλά σερί, έναν απολογισμό νικών (και εκτός έδρας) από τους καλύτερους της 13ετίας, πριν αρχίσει η “κατρακύλα” στο τέλος της κανονικής περιόδου και πριν αποκλειστεί στον πρώτο γύρο των πλέι οφ. Είναι η μοναδική ομάδα που έχει κερδίσει τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό (και μάλιστα χωρίς τον Χάτσερ σε εκείνο το παιχνίδι), είναι η μοναδική ομάδα που “έβγαλε” την σεζόν με έναν ξένο και που έδωσε το παράδειγμα της ανάδειξης Ελλήνων, ακόμη και από τα “αζήτητα”…
Πέτυχε η ΚΑΕ να μειώσει τα παλιά χρέη. Κατά μεγάλο ή μικρό ποσοστό έχει γίνει αυτό με βάση τις ρυθμίσεις που πληρώνονται ανελλιπώς και με βάση τις υποχρεώσεις που προβλέπει η υπαγωγή στο άρθρο 99. Λογικά τα 3,5 εκατ. των αρχικών συσσωρευμένων χρεών έχουν υποχωρήσει κάτω από τα τρία εκατ. (στα 2,9 εκατ. περίπου). Κι όλα αυτά με αιματηρή οικονομία και οδυνηρές περικοπές, αλλά και με την σπουδαία στήριξη που πέτυχε από τον μεγάλο χορηγό Δ. Κοντομηνά. Και η βοήθεια του Σαββίδη καλή είναι, αλλά ανταποδοτική (αφού ο μεγαλομέτοχος πήρε το “σήμα” για να το εκμεταλλεύεται και την μπουτίκ της ΚΑΕ που απλά δεν λειτούργησε…)
Απέτυχε όμως η διοίκηση να προσελκύσει τον κόσμο της. Παταγωδώς. Πήγαν στο βρόντο οι αλλεπάλληλες εκκλήσεις, το όποιο “άνοιγμα” της ομάδας στους φιλάθλους (και στην περιφέρεια με τις επισκέψεις σε πόλεις των γύρω Νομών), η γενικά πολύ καλή επικοινωνιακή πολιτική της ΚΑΕ, η αλήθεια που έλεγαν τα στελέχη της για τα “βάρη” που σηκώνουν ενώ πρόκειται για διοίκηση Πρωτοδικείου.
Μη έχοντας μάλιστα και τα προβλεπόμενα έσοδα από τα εισιτήρια, αλλά και με την ελληνική οικονομία διαλυμένη, είναι μάλλον άθλος το ότι είχε όσες χορηγίες εμφάνισε και ότι βρήκε ακόμη και αυτούς που συμμετείχαν στο χορηγικό πρόγραμμα (“300 του ΠΑΟΚ”, κ.α.).
Απέτυχε ωστόσο σε ένα κομμάτι της διαχείρισης η ΚΑΕ… Η διοίκηση έπρεπε να φροντίσει σε κάθε περίπτωση να ενισχύσει την ομάδα κι όχι να αφεθεί στην λογική της απόλυτης “ελληνοποίησης”. Καλός ο Χρυσικόπουλος σαν “επένδυση” (αν κι αυτό θα αποδειχθεί μόνο στο μέλλον αφού στο παρόν δεν προχώρησε το “πρότζεκτ” του), αλλά η διοίκηση Πρωτοδικείου όφειλε να υλοποιήσει τα αιτήματα του Σούλη Μαρκόπουλου για κάλυψη των κενών που άφησαν Μαγκράθ και Χαριτόπουλος.
Για τον δεύτερο μάλιστα ο Σούλης ζητούσε να του γίνει συμβόλαιο από τον Νοέμβριο για να μην “χαθεί”, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω ήταν οι εισηγήσεις του. Και για τον Μαγκράθ σίγουρα αποτελεί μείζον λάθος της ΚΑΕ η μη αντικατάστασή του, μόνο και μόνο για να εισπραχθεί το τίμημα της αποδέσμευσής του ώστε να προωθηθεί σε κάποιες “μαύρες τρύπες” του παρελθόντος.
Σωστός είναι ο Μπάνε όταν μιλάει για τα χρέη, όταν βλέπει ότι κινδυνεύει η ύπαρξη της ΚΑΕ και της ομάδας κι αυτήν προσπαθεί να διαφυλάξει, αλλά ο κόσμος δεν θέλει ούτε να ακούει για χρέη, για αριθμούς, για περικοπές. Εντάξει, τίτλοι δεν θα έρθουν, πρωταθλητισμός δεν μπορεί να γίνει (ακόμη), αλλά όφειλε κι αυτός και η διοίκηση να ενισχύσουν το ρόστερ κι όχι να το αφήσουν να “τσουλήσει”, με όποια βενζίνη είχε στο ντεπόζιτό της (μέχρι που άδειασε εντελώς και να τα αποτελέσματα).
Σωστός ο Μπάνε και όταν διαμαρτύρεται ή παραξενεύεται με τον κόσμο και λέει “για ποιον να πάρω παίκτη επιπλέον, για τα 104 εισιτήρια;”, αλλά δυστυχώς γι΄ αυτόν οι ΠΑΟΚτσήδες δεν αλλάζουν… Παραμένουν “κολλημένοι” και παρορμητικοί, θέλουν μόνο νίκες, δεν θέλουν εξυγίανση, θέλουν παίκτες και ομάδα, δεν θέλουν λογιστικούς αριθμούς. Ολοι στην διοίκηση με πρώτο τον Μπάνε ήθελαν να πάρουν παίκτη, αλλά απλά δεν μπορούσαν. Όταν τα χρέη τους “πνίγουν” και τα δικαστήρια (σαν αυτό τον Κούβελα) απειλούν την ΚΑΕ.
Πετυχημένος ο Μπάνε και η διοίκησή του εφόσον έχουν μειωθεί τα χρέη. Πετυχημένος και γιατί η ομάδα έκανε ένα βήμα εμπρός σε σχέση με πέρσι (και δύο πίσω), αλλά πόσο μπορεί να συνεχίσει με αυτή την λογική και την μηδαμινή “στήριξη”;
Kαι γυρνάμε στην ομάδα… Πετυχημένο ή όχι το “μοντέλο” της και ο “κορμός” της; Σίγουρα πετυχημένο με βάση την περασμένη σεζόν, αλλά και αποτυχημένο με την τελική κατάληξη. Πετυχημένο με τα πολλά ελληνόπουλα, αποτυχημένο όμως εν μέρει γιατί αρκετά από αυτά (του πάγκου) απέδειξαν ότι δεν έχουν θέση στον ΠΑΟΚ. Κι εννοείται ότι δεν πρέπει να έχουν και μέλλον στα “ασπρόμαυρα”.
Πετυχμένο το “μοντέλο” με άξονες τον Κώστα Χαραλαμπίδη και τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, αλλά και οι άξονες δεν “βγάζουν όλα τα κακοτράχαλα βουνά”. Μπορεί να “σπάσουν”. Κι αν δεν έσπασαν ολοσχερώς, όλο και εμφάνισαν “ρωγμές”. Με άλλα λόγια ο ΠΑΟΚ θέλει και “Λάζο” και “Μπίδη” και ικανούς αντικαταστάτες. Ο Χαραλαμπίδης όμως έμεινε να παίζει διαρκώς και μόνος γιατί δεν υπήρχε άλλος στην θέση του…
Οσο για το Σούλη; Πετυχημένος ή αποτυχημένος; Με μεγάλα γράμματα βγαίνει μόνο ένας χαρακτηρισμός: “ΜΑΓΟΣ”! Την ώρα που οι άλλοι προπονητές άλλαζαν παίκτες σαν τα πουκάμισα, την ώρα που άλλοι προπονητές είχαν τα προβλήματα λυμένα, την ώρα που οι αντίπαλοι προπονητές είχαν (ουσιαστική και όχι μόνο στα λόγια και στα ευχολόγια) υποστήριξη και από τον κόσμο, αυτός πάσχιζε με το “ραβδάκι” του και προσπαθούσε να μεταμορφώσει το “ψάρι” σε “κρέας”.
Κι έπαιζε με μπάτζετ 285.000 ευρώ στην αρχή και 240.000 ευρώ όταν έφυγαν οι δύο «βασικότατοι» παίκτες του. Με τέτοιο μπάτζετ άλλες ομάδες ούτε να «σωθούν» στην κατηγορία δεν μπορούν. Και με τέτοιο μπάτζετ πώς να ξεπεράσεις Πανιώνιο (που είχε υπερδιπλάσιο), Ρέθυμνο (τουλάχιστον διπλάσιο), ακόμη και Αρη (που έχει μεγαλύτερο); Μόνο τα «μαγικά» του Σούλη το επέτρεπαν ως ένα σημείο…
Ο κόουτς του ΠΑΟΚ δεν χρειάζεται την δική μας κριτική ούτε καν την δική σας για να θεωρείται από όλο το ελληνικό μπάσκετ ένας εκ των κορυφαίων προπονητών ολάκερης της ιστορίας του αθλήματος. Δεν χρειάζεται “γλύψιμο” ένας τιτλούχος Ευρώπης, ένας πολυπετυχημένος τεχνικός, στον ΠΑΟΚ και παντού. Εργαλεία θέλει για να δουλέψει και δεν τα είχε.
Ολόκληρη την άνοιξη έκανε προπονήσεις χωρίς το βασικό του “5άρι” (“Λάζος”) και χωρίς το βασικό του “4άρι” (Τσαϊρέλης). Και όλη την χρονιά δεν είχε τρίτο γκαρντ. Κι όταν έκανε πειράματα με Νικολόπουλο, Αμπαρά, Λιάππη, αποστόμωνε όλους τους “προπονητές της εξέδρας και του καναπέ”
που μας ζάλιζαν με το “…βάλε μικρούς”. Γιατί απλά δεν μπορούσαν οι “μικροί” να κάνουν αυτό που θέλει ο “μεγάλος” ΠΑΟΚ.
Ο Μαρκόπουλος είδε στην μέση της χρονιάς να “πετσοκόβεται” πάλι η ομάδα του (χάνοντας Μαγκράθ και Χαριτόπουλο) και στις πληγές, αντί για φάρμακο και επίδεσμο, ρίχτηκε αλάτι και ξύδι… Παρεμπιπτόντως ο Μαρκόπουλος “στάθηκε” όσο κανένας άλλος στην προσπάθεια της διοίκησης για εξυγίανση (απόλυτα εκτιμητέο) και πήρε και τα λιγότερα χρήματα από όλους τους εργαζόμενους, χώρια τα πολλά παλιά χρωστούμενα. Γιατί πονάει για τον ΠΑΟΚ!
Και καταλήγουμε στον κόσμο… Εδώ το συμπέρασμα είναι απλό, εύκολο και γρήγορο. Η χρονιά είναι αποτυχημένη! Ολοσχερώς. Ο κόσμος γύρισε επιδεικτικά την πλάτη, με τα 500 βία-βία διαρκείας, με τα 350 απλά μέσο όρο στα παιχνίδια, με το ρεκόρ τζαμπατζήδων στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (1.700 εισιτήρια κόπηκαν κι είχε 6.000 κόσμο), με τα 104 εισιτήρια στον καθοριστικό πρώτο αγώνα με το Ρέθυμνο για τα πλέι όφ όπου ήθελε ο ΠΑΟΚ να αξιοποιήσει το πλεονέκτημα έδρας (το ποιο;). Ο κόσμος, πλην των παραδοσιακά μπασκετικών και όσων εκτίμησαν την προσπάθεια της διοίκησης και του αγωνιστικού, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την ομάδα. Ούτε καθημερινά ούτε στους αγώνες.
Τον ένοιαζε το ποδόσφαιρο και μόνο. Ο κόσμος δεν τίμησε ούτε τον Πρέλιεβιτς – την “σημαία” της ομάδας – ούτε τον Σταυρόπουλο που είναι εκεί ούτε τον Μαρκόπουλο ούτε παίκτες ψηλού επιπέδου όπως ο “Λάζος”, ο “Μπίδης” και οι άλλοι. Ο κόσμος δεν ήρθε ούτε όταν η ομάδα κέρδισε τον Αρη στο Αλεξάνδρειο ούτε όταν κέρδισε τον Ολυμπιακό στο “παλατάκι”. Αλλά σε κάθε ήττα ή “στραβή”, έβγαζε την “χολή” του κατά του πιο αδικημένου, πιο “πονεμένου” αλλά και πιο πετυχημένου και περήφανου πανευρωπαϊκά (με δύο ευρωπαϊκούς τίτλους που κανένα μα κανένα άλλο τμήμα δεν θα φέρει ποτέ των ποτών!) παιδιού του συλλόγου. Τόσο το αγαπάει;
Υ.Γ. 1 Για τις απλές δικαιολογίες του κόσμου ότι τάχα το πρωτάθλημα δεν έχει ενδιαφέρον γι΄ αυτό και δεν ασχολείται, ας μας απαντήσει ο… κόσμος, γιατί ασχολούνται με το μπάσκετ οι… κόσμοι του Πανιωνίου, του Αρη και των άλλων πλην των “αιωνίων” της Αθήνας ομάδων.
Υ.Γ. 2 Επιτυχία για τον ΠΑΟΚ το ότι συχνά στις εξέδρες βρίσκονταν εκατοντάδες παιδιών από φιλοξενούμενες ακαδημίες και σχολεία. Εκανε η ΚΑΕ τουλάχιστον προσπάθεια δημιουργίας καινούργιων φιλάθλων. Μπράβο της!
Υ.Γ. 3 Η αδυναμία της διοίκησης να “πατήσει πόδι” απέναντι στον ΕΣΑΚΕ ή στην κάκιστη και φέτος διαιτησία (που δεν φαινόταν στις νίκες αλλά ήταν εκεί…), ας θεωρηθεί αποτέλεσμα της προσπάθειας να λύσει η διοίκηση Πρωτοδικείου τα οικονομικά ζητήματα που την “πνίγουν”. Αλλά ήταν αποτυχία της…
