Αν υποθέσουμε ότι ο ΠΑΟΚ είναι μία εταιρεία όπου κάποιοι βγάζουν λεφτά από αυτήν είτε πολλά είτε λίγα είτε με νόμιμο τρόπο είτε με άλλους. Μία εταιρία με τεχνοκρατική αντίληψη (και άλλες τέτοιες μαλακίες που άκουγα και διάβαζα όλη την χρονιά), τότε καλύτερα το κείμενο αυτό να μην έχει συνέχεια και ας κάνουμε και ενός λεπτού σιγή…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Αν όμως ακούμε την λέξη ΠΑΟΚ και μας διαπερνάει ένα ρεύμα το σώμα μας. Αν δακρύσαμε, κλάψαμε, γελάσαμε για τον ΠΑΟΚ. Αν χάσαμε από τον ΠΑΟΚ. Αν ματώσαμε μέσα μας ή έξω μας. Αν τρελαθήκαμε. Βαρέσαμε κόκκινα. Τότε ρε γαμώτο δεν γίνεται να σκύψεις το κεφάλι. Και ας ξέρεις ότι μάταια. Και ας ξέρεις ότι στο τέλος, μία από τα ίδια.

Και ας ξέρεις ότι την ώρα που πίνεις ένα μπουκάλι βότκα μετά από άλλη μία ξεφτιλισμένη εμφάνιση, άλλοι γελάνε πονηρά ή  ψάχνουν τον επόμενο που θα γλύψουν για να έχουν μία πληροφορία, για να έχουν ένα διαρκείας περισσότερο, μία θέση στα γραφεία, στα σεκιούριτι, στην μπουτίκ. Και ας λένε ε, οκ εμείς αύριο τα λεφτά μας θα τα πάρουμε… Θα ηρεμήσουν τα πρόβατα… Και ας ξέρεις ότι κάποιοι τώρα θα λέτε τι λέει ο μαλάκας ο ΑΡΔ.

Ναι μαλάκας. Όπως όλοι αυτοί οι μαλάκες που βρίσκονται στην ομάδα. Ο πατέρας μας ο μαλάκας. Ο παππούς μας ο μαλάκας. Που μας έπαιρνε και μας πήγαινε στο γήπεδο μικρά παιδιά. Μαλάκας αλλά Άγιος. Γιατί ρε φίλε αν δεν το κανε, τώρα εσύ, εγώ, ο άλλος δίπλα σου δεν θα δάκρυζε . Δεν θα στεναχωριόταν. Ξέρεις αυτό το συναίσθημα είναι κάτι δυνατό. Κάτι που μόνο για κάτι μεγάλο το νιώθεις. Και φανταστείτε τώρα πόσο μεγάλο είναι αυτό το “πράγμα” που λέγεται ΠΑΟΚ. Διότι δεν είναι παιδί μας. Ούτε μάνα μας. Ούτε φίλος μας για να μας κάνει να νιώθουμε έτσι. Κι όμως το πετυχαίνει.

Ε, λοιπόν η ζωή συνεχίζεται. Ο Ιβάν και ο κάθε Ιβάν και ο κάθε Τσιστιάκοφ και ο κάθε Ζαγοράκης, Βρύζας σήμερα είναι εδώ, αύριο δεν είναι. Άλλοι μένουν εδώ. Τσατίστηκε λέει ο Ιβάν. Κλάιν λέω εγώ… Άλλοι δεν θα κοιμηθούν τα βράδια. Ναι δίνει εκατομμύρια ο άνθρωπος. Αυτοί στο πέταλο δεν θα έδιναν αν είχαν; Τέλος πάντων…

Δική μου άποψη αλλά ο ΠΑΟΚ έτσι όπως μας τον ‘μάθαν έχει πεθάνει. Ή αυτό που μας “μάθαν” ήταν ένα ψέμα. Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς δεν υπάρχει. Είμαστε λοιπόν μία συγκεκριμένη ομάδα ατόμων που “βγήκαμε σκαστοί από την κλινική” και διαβάζετε μία μαλακία ενός από αυτού και χαίρεστε γιατί μεταξύ μας οι τρελοί συνεννοούμαστε.

Και τι κάνουμε τώρα μετά από άλλη μία ξεγυρισμένη σφαλιάρα; Μεταγραφές δεν μπορούμε να κάνουμε. Προπονητή δεν μπορούμε να πάρουμε. Εδώ δεν μπορούν να πάρουν αυτοί που πληρώνονται αστρονομικά για την εποχή ποσά, θα μπορούμε εμείς; Μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι άλλο: Να βρούμε το χαμένο DNA του ΠΑΟΚτσή. Εκείνου που ήταν μάγκας στις πράξεις και όχι στα  λόγια. Εκείνος που ήταν μεγάλος, ένοιωθε μεγάλος και δεν τον ένοιαζε τι κάνουν οι άλλοι.  Που κοιτούσε αυτός τι κάνει. Τον ΠΑΟΚτσή που αυτό που ήταν, ήταν στις πράξεις και όχι στα λόγια. Εδώ ακόμα και οι χούλιγκαν έχουν “χαλάσει” που λέει ο λόγος…

Πώς θα βρούμε αυτό το DNA; Δεν ξέρω ρε φίλε. 33 είμαι δεν έζησα πιο παλιές εποχές.  Σκόρπιες σκέψεις ΣΕ μοιράζομαι. Καταρχήν να ανεβάσουμε τον πήχη. Δεν γίνεται να πανηγυρίζουμε για την δεύτερη θέση. Να βγαίνει ο άλλος με το βραβείο στο χέρι και να “πουλάει τρέλα” και να μας λέει “Είμαι ο καλύτερος αυτοί βγήκαν μία ακόμη φορά στα τελευταία 15 χρόνια δεύτεροι”. Σώπα ρε μεγάλε. Ευχαριστούμε.

Οι σημερινοί 18χρονοι ακόμα και οι 25χρονοι ζουν σε μία ουτοπία. Εχουν πχ για κορυφαία ομάδα του μπάσκετ αυτήν με Βασιλειάδη! Μπάνε, Μπάρλοου, Σάβιτς, Λέβινγκστον, Στογιάκοβιτς έχουν ακούσει και δει μόνο στο youtube.

Ο ΠΑΟΚ πρέπει να είναι πρώτος. Και ας μην ήταν συχνά πρώτος. Μόνο τότε πρέπει να δηλώνουμε ευχαριστημένοι. Πρέπει πολλά να κάνουμε. Να κάνουμε τους πιο νέους να γίνουν ξανά “σκεπτόμενοι”. Να μην κάνουν τον κάθε “ξυπνιτζή” μάγκα και τον θεοποιούν. Εχει γίνει μάγκας ο κάθε κωλοτούμπας. Που είναι ο ντόμπρος ΠΑΟΚτσής; Αλλά είναι και σημεία των καιρών θα μου πείτε.  Κάποτε πηδούσαμε στα ίσια. Τώρα θέλουμε το facebook. Με πιάνετε;

Άλλωστε και εγώ αν δεν τρώγαμε το γκολ στο 93’  δεν θα τα ‘γραφα έτσι. Τέλος πάντων..

Ας βρουμε το DNA και ας μην βρούμε κανέναν τίτλο ποτέ. Κανένας μας δεν έζησε μεγάλους και συνεχόμενους τίτλους. ΠΑΟΚ δεν γίναμε για αυτό.

Καληνύχτα μας

[youtube id=”KjeN5iupknk”]