Οι μεταγραφές συνήθως είναι σαν τα λαχεία. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα πιάσεις τον πρώτο αριθμό, αν θα πάρεις κάποιο καλούτσικο ποσό, αν θα πάρεις τα λεφτά σου πίσω πιάνοντας το αμορτί, ή θα μείνεις με το χαρτάκι στο χέρι και θα το πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων. Προφανώς στην περίπτωση του ποδοσφαίρου δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Οι παράγοντες που παίζουν ρόλο είναι πολλοί. Οι συνθήκες που περιβάλλουν την ομάδα, ο χαρακτήρας του ποδοσφαιριστή, το σύστημα που παίζει ο προπονητής, ποιοι συμπαίκτες τον πλαισιώνουν, οι συγκυρίες. Μπορεί ο καλύτερος παίκτης του κόσμου να μην “πιάσει” και ο μέτριος του 5 να σου αποδώσει για 8 ή 9.
Τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ έχει προσπαθήσει να βρει -κυρίως από την ελληνική αγορά- τον νεαρό ταλαντούχο που θα εξελιχθεί μέσα από την ομάδα, θα δώσει ενθουσιασμό στην κερκίδα, θα συνδέσει το όνομα του με την αναγέννηση, θα αποτελέσει ισχυρό περιουσιακό στοιχείο και εντέλει ενδεχομένως θα πουληθεί αφήνοντας μεγάλο κέρδος στα ταμεία. Τα δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Βασίλης Κουτσιανικούλης και ο Γιώργος Γεωργιάδης. Ήρθαν περίπου στην ίδια ηλικία, παίζουν περίπου στην ίδια θέση και πληρώθηκαν αδρά για να φορέσουν την ασπρόμαυρη φανέλα.
Πιο χτυπητή περίπτωση φυσικά είναι του πρώτου για τον οποίον δόθηκαν εξωφρενικά χρήματα. Ο έλληνας… Μέσι όμως, αποδείχθηκε φέσι! Δεν μπόρεσε ποτέ να σηκώσει το βάρος της φανέλας. Αποδείχθηκε πως η μόλις μια καλή σεζόν που έκανε με τον Εργοτέλη, δεν έφθανε για να κριθεί. Κι όταν κρίθηκε ήταν αργά… Για τον πρώην παίκτη του Πανσερραϊκού, τα πράγματα δεν ήταν ίδια. Στοίχισε πολύ λιγότερα από τον Κουτσιανικούλη, αλλά το ποσό ήταν και πάλι σημαντικό λόγω διαφορετικής εποχής. Είχε πιο καλές σεζόν, είναι πιο ολοκληρωμένος σαν παίκτης αλλά ούτε αυτός δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες. Έμεινε στάσιμος, στάθηκε και άτυχος με τους τραυματισμούς του. Στο πηλίκο όμως, μηδέν.
Πάμε στα φρέσκα κουλούρια. Γιάννης Σκόνδρας. Κι αυτός περίπου στην ίδια ηλικία με τους προηγούμενους. Άλλη θέση βέβαια. Όχι αυτή που θα μπορέσει να βγάλει μάτια, να ξεσηκώσει τον κόσμο, να προσφέρει πολλά γκολ, περίτεχνες ενέργειες. Ένα δεξί μπακ είναι αλλά θεωρώ πως αυτός είναι που θα πετύχει και θα βγάλει τα λεφτά του. Τι με κάνει να το(ν) πιστεύω; Ποια είναι η πιο σημαντική διαφορά από τους άλλους δυο; Η ψυχή, το θράσος, η αποφασιστικότητα και ο τσαμπουκάς του μέσα στο γήπεδο. Δε θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι χρίστηκε αρχηγός στον Ατρόμητο σε τόσο μικρή ηλικία. Και δεν είναι κάτι που μπορείς να παραβλέψεις. Δείχνει τις ηγετικές του τάσεις.
Όπως επίσης αποτελεί μεγάλο συν για μένα το γεγονός ότι πανηγύρισε έτσι τα γκολ του. Κόντρα στον Άρη, ακόμα και κόντρα στον ΠΑΟΚ. Προτιμώ που ενήργησε “αλήτικα”, παρά να έκανε δημόσιες σχέσεις σκεπτόμενος την επόμενη σελίδα της καριέρας του. Είμαι σίγουρος ότι έτσι θα ενεργούσε αν σκόραρε απέναντι στον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Είμαι σίγουρος ότι έτσι (και χειρότερα…) θα πανηγυρίζει και με τη φανέλα του Δικεφάλου.
Γουστάρω το πάθος, όχι τους ξενέρωτους. Ο Σκόνδρας σίγουρα δεν είναι το δεύτερο κι αν το συνδυάσουμε με τα αγωνιστικά προσόντα του, πιστεύω ότι θα αποτελέσει μία από τις πιο χρήσιμες μεταγραφές της ομάδας. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο γήπεδο…
