Το πρότζεκτ Μέταλιστ δεν χτίστηκε σε μία μέρα. Τα λεφτά δεν έπεσαν φέτος. Η εξελικτική διαδικασία ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού έχει συγκεκριμένα σκαλοπάτια. Πρώτα θα έρθει ο λεφτάς πρόεδρος. Θα βάλει ένα ποδοσφαιρικό πλάνο. Θα αποφασίσει το οργανωτικό μοντέλο. Σιγά-σιγά θα έρθουν τα πρώτα μεταγραφικά μπαμ. Το μωρό θα μπουσουλήσει, θα περπατήσει, θα τρέξει και μετά θα βάλει πέμπτη στο κιβώτιο και θα εξαφανιστεί. Η Μέταλιστ δεν έφτασε σε ένα χρόνο το μπάτζετ της στα 90 εκατομμύρια. Το ανέβαζε χρόνο με τον χρόνο. Έφαγε αμέτρητες ηχηρές φάπες. Σκόρπισε μιλιούνια σε «παλτά» μέχρι να βρει αυτούς που της κάνουν.
Για 6 σερί χρονιές τερμάτιζε τρίτη και καταϊδρωμένη στο πρωτάθλημα της. Δεν εγκατέλειψε το πλάνο της. Επένδυσε κι άλλο σε αυτό. Το πρότζεκτ Μέταλιστ είναι χρόνια μπροστά από αυτό του ΠΑΟΚ σε όλα τα επίπεδα, μα την φανέλα της ακόμα δεν την έχει βαρύνει με ευρωπαϊκά γαλόνια. Ακόμα καλά-καλά δεν έχει παίξει σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ. Θα γίνει κι αυτό. Αυτή τη στιγμή, ο ΠΑΟΚ σε όλα τα επίπεδα είναι η Μέταλιστ του 2009!
Αν ήμουν πρόεδρος της Μέταλιστ θα… έβραζα! Μπορεί να έριχνα και πρόστιμο. Στο υποτιθέμενο σημαντικότερο ματς της ιστορίας της, τα μπλαζέ λατινοαμερικανάκια για ένα ημίχρονο έπαιζαν όπως εμείς μικροί που θέλαμε να κάνουμε φιγούρα στα κορίτσια! Καθένας για την πάρτη του. Τρεξίματα; Θα τα κάνει ο δίπλα. Μαρκαρίσματα; Θα κόψουν οι πίσω. Πάσα; Αφού μπορώ να τους περάσω όλους μόνος μου. Το μόνο που έλειπε ήταν άμμος, ξαπλώστρα, αντηλιακό και καμιά… καϊπιρίνια!
Ο ΠΑΟΚ, αντίθετα, ήταν σαν ένα… αναψυκτικό. Γεμάτος ανθρακικό, ενέργεια, όρεξη στην αρχή. Ξεζουμισμένος, άγευστος, όσο περνούσε η ώρα. Κανείς δεν μπορεί να πει πως ο Στέφενς δεν είχε ξεκάθαρο πλάνο. Οι επιθέσεις ήταν στοχευμένες με μπαλιές στην πλάτη της ουκρανικής άμυνας, ειδικά στο αριστερό της άκρο, όπου ο Ασεβέδο δεν μπορούσε να μαρκάρει ούτε… την σκιά του. Οι (ξεκάθαρες) φάσεις βγήκαν. Ο ΠΑΟΚ τις σπατάλησε με περίσσια αφέλεια και γαλαντομία, γιατί το μυαλό ήταν θολωμένο. Λες και οι παίκτες του δεν πίστευαν στα μάτια τους πως οι Ουκρανοί τους έδιναν την μπουκιά στο πιάτο! Τρία κλασικά τετ-α-τετ (Λούκας, Γεωργιάδης, Κλάους) και ισάριθμα στημένα που με ένα… φύσημα η μπάλα έμπαινε μέσα ο ΠΑΟΚ δεν έφτιαξε σε κανένα 20λεπτο της ευρωπαϊκής του ιστορίας! Χώρια τα ατελείωτα τρεξίματα, τα υποδειγματικά ντουμπλάζ σε κάθε ουκρανική ενέργεια. Για να δούμε τι χρώμα μπλούζα φορούσε ο Χακόμπο χρειάστηκε να  περάσει πάνω από μισάωρο!
Κάπου εκεί όμως, μπήκε κόφτης. Ο ΠΑΟΚ που έπαιζε για 40 λεπτά στα κόκκινα έκαψε την μηχανή του. Η Μέταλιστ είναι άλλου είδους όχημα. Αργεί να ζεσταθεί, μα άμα πάρει μπρος, ανοίγει και άντε να το πιάσεις. Στην επανάληψη οι γραμμές και οι αποστάσεις (οριζόντιες κάθετες) άνοιξαν, η κατοχή πήγε σε ουκρανικά πόδια και η σεμνή παράσταση έλαβε τέλος, αφού εκεί μίλησε η ατομική ποιότητα. Καλό το «πάμε γερά» και το «ορμάτε Μακεδονομάχοι», ακόμα καλύτεροι οι παίκτες των 5+ εκατομμυρίων.
Η λιοποθυμία του Γεωργιάδη στο τετ-α-τετ, το αφελές χέρι του Βίτορ στην φάση του πέναλτι, τα αμέτρητα ανοιχτά κοντρόλ του Ολίσε, του Κλάους ακόμα και του Βούκιτς, οι λάθος πάσες και οι κακές σέντρες του Κίτσιου, η αργή έξοδος του Χακόμπο στο δεύτερο γκολ δεν είναι πράγματα που έτυχαν, γιατί έπεσε γκαντεμιά. Είναι η διαφορά της ατομικής κλάσης, ο λόγος που κάποιοι έχουν μεγαλύτερη αγοραστική και πωλητική αξία  από κάποιους άλλους.
Θα μπορούσε να πολεμήσει αλλιώς το θηρίο ο ΠΑΟΚ; Θα μπορούσε. Θα μπορούσε να παίξει κλεφτοπόλεμο για 90 λεπτά πίσω από την μπάλα. Να ταμπουρωθεί. Να παίξει με τρεις κόφτες και ένα απομονωμένο φορ. Να κυνηγήσει με αντιποδόσφαιρο τα… κουλούρια. Ο Στέφενς δεν την είδε έτσι. Προτίμησε να παίξει την Μέταλιστ στα ίσα. Με αντρίκειο 4-4-2 με δύο φορ και δύο επιθετικογενή εξτρέμ. Χωρίς να προσαρμοστεί πάνω της. Προσπάθησε να της πάρει την κατοχή και να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Να δημιουργήσει τις βάσεις ώστε ο ΠΑΟΚ να χτίσει νοοτροπία αφεντικού σε κάθε παιχνίδι. Το πέτυχε για 40 λεπτά. Αν αυτά τα λεπτά γίνουν 60, το πρώτο λιθαράκι για την αλλαγή επιπέδου θα έχει μπει.
Προς το παρόν ο ΠΑΟΚ ψάχνει και ψάχνεται. Ψάχνει ταυτότητα. Ο ΠΑΟΚ δείχνει ανέτοιμος να διαχειριστεί το μέγεθος Σαββίδη και ο Σαββίδης ανέτοιμος να καταλάβει πως μεγενθύνεται με γοργούς ρυθμούς ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός-εταιρία. Όταν ιδιοκτήτης, διοικητικά στελέχη, προπονητής, έμψυχο δυναμικό συγχρονίσουν ποιότητα, ρυθμό, φιλοσοφία, μόνο τότε ο Δικέφαλος θα είναι έτοιμος να υποδεχθεί και να υποστηρίξει το σεντόνι και ο Ιβάν Σαββίδης θα πάψει να φεύγει τσαντισμένος από την «Τούμπα»…