Για πρώτη φορά στην 5ετία που ο Μαρκόπουλος έχει την τεχνική ηγεσία της ομάδας επιλέγει για «οδηγό» – οργανωτή της έναν άπειρο στην Ευρώπη Αμερικανό, αλλά βρήκε εχέγγυα στον απόφοιτο του Οχάϊο.
Στατιστικά, ελάχιστες φορές στον ΠΑΟΚ αλλά και στην προπονητική του καριέρα βασίστηκε ο Σούλης Μαρκόπουλος σε «ρούκις». Τελευταίο παράδειγμα που ευτυχώς τελικά δεν χρειάστηκε «να το φυσάει και να μην κρυώνει» είναι και αυτό του Ντεσόν Σιμς που «άφησε στα κρύα του λουτρού» την ομάδα, χωρίς ουσιαστικό λόγο και μάλιστα πληρωμένος, τον Οκτώβριο της σαιζόν 2010-11, μα τότε ουδέν κακόν αμιγές καλού και με τον έμπειρο Ντόζιερ (να «κυριαρχεί στους αιθέρες») ο ΠΑΟΚ έφθασε πανηγυρικά στην κατάκτηση της 3ης θέσης.
Γενικά από τους Μονρό, Γκρέγκορι, Έϊβερι, Μάρσαλ, Ντόζιερ, Κρίστμας, Στίγγερς, Γκορί, Γκίντενς, Ράϊτ, Άλεξιτς, Ντούβνιακ, Πέτγουέϊ και τους φετινούς Χάτσερ και Μαγκράθ ουδείς ήρθε στο «παλατάκι» χωρίς να έχει περάσει έστω και για λίγο από άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Εξαίρεση ο Τρε Σίμονς στην παλιότερη παρουσία του Σούλη Μαρκόπουλου (2005-06) που αποδείχθηκε ικανότατος και μεσουράνησε μετέπειτα στην Ευρώπη.
Αυτή τη φορά λοιπόν ο προπονητής του ΠΑΟΚ αποφάσισε να «ρισκάρει». Είναι και …ελάχιστα τα διαθέσιμα για έναν καλό παίκτη στο «1» και αποφάσισε αυτό το ποσό που μπορεί να πάρει «μέγιστη τιμή» για τον πλέϊ μέϊκερ, να το προσφέρει σε έναν αξιολογότατο «ρούκι», τον Ντι Τζέϊ Κούπερ που έρχεται στην Θεσσαλονίκη με πολύ σημαντικές περγαμηνές στο NCAA και στο πανεπιστήμιο του Οχάϊο. Μπορεί μάλιστα να είναι «μικρός το δέμας», αλλά και ο Τζον Κόρφας όταν ήρθε άγνωστος μεταξύ αγνώστων και μάλιστα ως «προϊόν» των μη επαγγελματιών ΑΧΕΠΑΝΣ τότε «δεν γέμιζε το μάτι» αρχικά, τον «έβγαλαν» και «κοντορεβυθούλη» – κι αργότερα «Τεν-Τεν» για να αναδειχθεί σε σπουδαίο «στρατηγό» του ΠΑΟΚ από την θέση «1» αλλά και σε «δήμιο» αναρίθμητων αντιπάλων.
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ λοιπόν δεν σκέφτεται ούτε το «ρίσκο» ούτε τον κίνδυνο καθυστερημένης προσαρμογής του Κούπερ (που σίγουρα θέλει το χρόνο του), γιατί οι πληροφορίες που συνέλλεξε αλλά και τα στοιχεία του Αμερικανού τον καθιστούν σαν τον πλέϊ μέϊκερ που έλλειπε επί πολλά χρόνια από το «παλατάκι». Αλλά σίγουρα ο Μαρκόπουλος έχει και κάτι άλλο στο μυαλό του για να φθάσει στην συγκεκριμένη επιλογή. Γιατί ο Κούπερ είναι και γρήγορος, γιατί ο Κούπερ φέρνει και «έκρηξη», φέρνει και μεγάλη «ενέργεια» και ο ΠΑΟΚ προφανώς θα είναι διαφορετικός από τον περσινό (και χωρίς τον «Λάζο»).
Στον δεδομένο «κορμό» που διατηρήθηκε και ενισχύθηκε, ο Κούπερ επελέγη γιατί ο Μαρκόπουλος έχει μπροστά του και την πρόκληση των διπλών υποχρεώσεων σε Πρωτάθλημα και Eurocup (τριπλών μαζί με το Κύπελλο) και η ομάδα πρέπει να «τρέχει» για να «προλάβει» τα αποτελέσματα που θέλει κι όχι να «αγγομαχάει». Ο προπονητής του ΠΑΟΚ δίνει και μία μεγάλη ευκαιρία στον Κούπερ να αποδείξει σε όλους (και κυρίως στους σκάουτερ του ΝΒΑ), ότι δεν είναι παίκτης «παρτάκιας», ότι δεν έρχεται στην Ευρώπη «για τα νούμερά» του, αλλά για να γίνει όντως «οδηγός» ενός συνόλου και ότι μπορεί να «αντέξει» σε «σκληρές» συνθήκες επαγγελματισμού σε «διπλό ταμπλό».
Τέλος ο Μαρκόπουλος επιλέγει όπως κάνουν οι «παλιοί μπασκετικοί», οι φιλόσοφοι του αθλήματος, έναν παίκτη που έχει …πολλά να δώσει από το «1». Σκεφθείτε μάλιστα και αναλογιστείτε ποιες ομάδες πετυχαίνουν και θα δείτε πολύ εύκολα ότι μόνο αν έχεις καλή περιφέρεια και ειδικά έναν «αχτύπητο» άσο μπορείς να κοιτάς «ψηλά». Μόνο με «ψηλούς» ή με «3άρια» και «πλάγιους» δεν γίνεται τίποτε.
