Ο ΠΑΟΚ μπαίνει ξανά στη μάχη της Ευρώπης και παρά το γεγονός ότι βλέπω πως… κανείς δεν ασχολείται όσο θα έπρεπε με αυτό, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και σημαντικό το πρώτο ματς με τους Καζάκους. Παρά την απογοήτευση του αποκλεισμού από τους ομίλους του Champions League o Δικέφαλος είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να δώσει μεγάλη βαρύτητα στον θεσμό του Europa League και να προχωρήσει όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερο.
Η καταξίωση μίας ομάδας έρχεται μέσω Ευρώπης. Οι μεγάλοι Ευρωπαϊκοί αγώνες, οι σημαντικές προκρίσεις, τα μεγάλα ματς στο εξωτερικό είναι αυτά που δίνουν την παραπάνω αίγλη σε έναν σύλλογο αλλά και τον κάνουν μεγάλο και φόβητρο για κάθε αντίπαλο.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται επιτέλους να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη. Δεν μπορώ να καταλάβω από που και ως που προέρχεται η απαξίωση αυτού του θεσμού. Οι ασπρόμαυροι έχουν ένα γκρουπ στα μέτρα τους και αν δεν περάσουν θα μιλάμε για αποτυχία. Έχουν την ευκαιρία λοιπόν να προκριθούν και απέδειξαν στα διπλά ματς με τη Σάλκε ότι μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια οποιονδήποτε αντίπαλο. Γιατί λοιπόν να μην έρθουν οι επιτυχίες μέσω της Ευρώπης; Γιατί κάποιοι ασχολούνται ακόμη με το ματς στη Βέροια;
Η ομάδα παίζει άλλη μία χρονιά σε ένα πρωτάθλημα που δεν υπάρχει δεύτερος και μόνο αν το αγωνιστικό τμήμα “τα κάνει θάλασσα” δεν θα πάρει τη δεύτερη θέση. Το αν θα καταφέρει μέσα σε ένα καλοκαίρι να γίνει η ομάδα που θα χτυπήσει τον “αιώνια” ευνοημένο Ολυμπιακό που παραμένει οικονομικά ισχυρός έχει έτοιμη ομάδα και εδώ και χρόνια το “know how” θα το δείξει η συνέχεια. Ωστόσο οι παίκτες του Δικεφάλου και ο προπονητής δεν θα έχουν καμία δικαιολογία αν δεν τα δίνουν όλα και στην Ευρώπη. Το τι μπορεί να καταφέρει αυτός ο ΠΑΟΚ ακόμα δεν μπορούμε να το προβλέψουμε.Μπορεί να είναι 17 Σεπτεμβρίου ωστόσο η ομάδα είναι αρκετά καινούργια και υπάρχουν βασικοί παίκτες της που έχουν κάνει πολύ λίγα ματς.
Η μεγάλη μπασκετική ομάδα δοξάστηκε και στολίστηκε με δάφνες μέσω των ευρωπαϊκών εμφανίσεων. Δεν έπαιζε στο πρωταθλητριών, δεν έπαιρνε πρωταθλήματα, όμως γαλούχησε και μεγάλωσε γενιές ΠΑΟΚτσήδων. Έγινε ομάδα θρύλος. Σιγά, σιγά. Άρχισε με σημαντικές νίκες και προκρίσεις στο Κυπελλούχων και στο Κόρατς και πάλευε για το πρωτάθλημα. Γρήγορα ήρθαν οι Ευρωπαϊκοί τίτλοι. Ο ΠΑΟΚ ήταν σερί χρόνια δεύτερος στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη μία πανίσχυρη δύναμη. Και κάποια στιγμή ήρθε και το πρωτάθλημα απέναντι σε έναν Αρη που τότε είχε πολύ καλή ομάδα, το “now how” αλλά και την διαιτησία και όλους του εξωτερικούς παράγοντες να τον στηρίζουν ολοφάνερα.
Κι όμως για εκείνον τον ΠΑΟΚ του ενός πρωταθλήματος μιλούσε όλη η Ευρώπη και ο κόσμος του απολάμβανε αυτήν την ευρωπαϊκή αποδοχή και το Παλέ έζησε μεγάλες μοναδικές στιγμές που η Τούμπα ακόμα δεν έχει ζήσει…
Φυσικά στο ποδόσφαιρο τα μεγέθη είναι διαφορετικά και δεν εννοώ να πάει ο ΠΑΟΚ να κατακτήσει το Europa League. Θα είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό να φτάσει για παράδειγμα στους “16”. Αυτόματα το όνομα της ομάδας αποκτάει άλλο κύρος, οι ποδοσφαιριστές και η ομάδα άλλο μέταλλο”.
Αν ο Δικέφαλος μείνει περιορισμένος και κολλημένος σε ότι συμβαίνει ως… τα σύνορα της χώρας δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ πρώτος στην Ελλάδα. Όπως για αρκετά χρόνια δεν μπορούσε να ξεφύγει από την νοοτροπία του να είναι πρώτος στη πόλη και όταν κατηφόριζε στην Αθήνα τον έπιαναν οι “ζαλάδες”.
Πιο απλά και συνοπτικά : Γνώμη μου είναι πως δεν θα μπορέσει να πάρει ποτέ πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ χωρίς πρώτα να έχει “ποτιστεί” με μεγάλους Ευρωπαϊκούς αγώνες και χωρίς να έχει γευτεί σημαντικές ευρωπαϊκές προκρίσεις. Να θυμίσω μήπως την τελευταία ομάδα που βρέθηκε κοντά στον τίτλο πόσες σημαντικές επιτυχίες είχε εκτός συνόρων; Και ναι, εκείνη η ομάδα που την σταμάτησε ο Σπάθας και έπαιξε μεγάλα ματς με Άγιαχ,Φενερμπαχτσέ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Βιγιαρεάλ ήταν σε σωστό δρόμο πριν αυτοδιαλυθεί…
