Ο ΠΑΟΚ δυστυχώς δεν έπιασε ούτε αυτή τη φορά σπουδαία απόδοση και σε ολόκληρο σχεδόν το παιχνίδι έμοιαζε μία άναρχη ομάδα, χωρίς κανένα πλάνο στο παιχνίδι και φυσικά χωρίς κανέναν αυτοματισμό. Η ομάδα μπήκε στο παιχνίδι με τρομερή διάθεση η οποία όμως χωρίς κάποια τακτική για να αποδώσει πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων.
Οι παίκτες από το 1′ έμοιαζαν να προσπαθούν να γυρίσουν το παιχνίδι και όχι να επιβάλλουν τον ρυθμό τους. Λες και ήμασταν πίσω στο σκορ πριν ακόμη αρχίσει το παιχνίδι και… βιαζόμασταν να το γυρίσουμε. Άγχος, νευρικότητα, λάθη και όλα αυτά κόντρα στην πρωτάρα από το Καζακστάν. Ευτυχώς η νίκη ήρθε έστω και στο 91′ και πλέον όλοι καλούνται να κάνουν την αυτοκριτική τους ώστε να υπάρξει μια πιο… ευχάριστη συνέχεια σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Χακόμπο: Ήταν καλός ο Ισπανός, ο οποίος μπορεί να μην χρειάστηκε να κάνει τη μεγάλη απόκρουση, ήταν όμως εκεί για να μαζέψει όλα τα “ψιλά” της Σαχτέρ. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος πλην του πέναλτι που δέχτηκε, ήταν ένα σουτ του Γκαζαριάν το οποίο έφυγε κυριολεκτικά δύο εκατοστά από το αριστερό του δοκάρι.
Κίτσιου: Από τους ελάχιστους σταθερούς ποδοσφαιριστές της ομάδας φέτος. Χωρίς να κάνει και πάλι κάτι αξιοσημείωτο, ήταν μαχητικός, έτρεξε ακατάπαυστα όλη την πτέρυγα και ήταν θετικός.
Κατσουράνης: Σε κάθε αγώνα φαίνεται εγκλωβισμένος στο κέντρο της άμυνας και δεν μπορεί να προσφέρει αυτά που θα ήθελε εάν έπαιζε στη μεσαία γραμμή. Νικητής στις περισσότερες μονομαχίες του, προσπάθησε να κάνει παιχνίδι χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία με το αλαλούμ που επικρατούσε στην μεσοεπιθετική γραμμή του ΠΑΟΚ.
Βίτορ: Θετικός και πάλι ο Βίτορ. Κέρδισε τους αντιπάλους του, έκοψε δύσκολες καταστάσεις και προωθήθηκε για κεφαλιές. Παρόλο αυτά όμως, ακόμη δεν έχει καταφέρει να δώσει την σιγουριά που χρειάζεται ο ελλιπής ΠΑΟΚ στα μετόπισθεν και θα πρέπει να γίνει ακόμη πιο σταθερός και φυσικά να… μην πάθει τίποτα καθώς εναλλακτικές δεν υπάρχουν.
Τζαβέλλας: Τα νεύρα του από τον αγώνα με την Βέροια δεν… πέρασαν. Ο αριστερός μπακ σε δύο φάσεις εκνευρίστηκε με τους αντιπάλους του, οι οποίοι όμως δεν είχαν διάθεση για τσαμπουκάδες, οπότε και ο Τζαβέλλας ηρέμησε γρήγορα. Όπως και με τη Βέροια ήταν μέτριος, χωρίς να κάνει κάτι σπουδαίο και χωρίς να έχει πιάσει ακόμη την απόδοση που όλοι περιμένουμε.
Τζιόλης: Και πάλι ήταν κακός. Είναι φανερό ότι δεν μπορεί να κρατήσει τη “βαριά” θέση του αμυντικού μέσου και ήταν ένας από τις αιτίες της πολύ άσχημης εικόνας του ΠΑΟΚ. Αρκετά λάθη, ελάχιστη συνεισφορά επιθετικά και παραλίγο να γίνει ο μοιραίος όταν στο 68′ θα χάσει ένα από τα συνηθισμένα του πλέον κοντρόλ και θα κάνει φάουλ λίγο έξω από την περιοχή του Χακόμπο, από το οποίο παραλίγο να δεχτούμε το 0-2 το οποίο θα έκανε τα πράγματα πάρα πολύ δύσκολα.
Λάζαρ: Επιστροφή από τραυματισμό για τον Ρουμάνο ο οποίος έδειξε και ξανά ότι είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητος στον άξονα. Χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση για τα δικά του δεδομένα, ανέβασε επίπεδο την ομάδα με την ποιότητά του και θα σταθεί άτυχος όταν στο 57′ ο κεραυνός που εξαπέλυσε θα βρει τη συμβολή των δοκαριών του Μόκιν. Αμέσως μετά από αυτό θα βγει για να περάσει ο Σαλπιγγίδης.
Νίνης – Λούκας – Στοχ: Τους βάζουμε μαζί γιατί σήμερα ήταν όλοι τους -με μικρές αποκλίσεις- τραγικοί. Καλύτερος από τους τρεις ο Στοχ, όμως και πάλι για τα στάνταρ του Σλοβάκου η σημερινή εμφάνιση ήταν απογοητευτική. Η “κακή” μέρα φάνηκε από τα πρώτα λεπτά και την ασυνεννοησία των Λούκας – Στοχ με τους δύο να δείχνουν ιδιαίτερα εκνευρισμένοι. Και οι τρεις ήταν η κύρια αιτία που ο Δικέφαλος έμοιαζε τόσο άναρχος στο παιχνίδι του. Ξεκινούσαν κούρσες ή ενέργειες χωρίς κάποιο πλάνο, χωρίς να βλέπουν τις κινήσεις των υπολοίπων δύο ή του Κλάους και σχεδόν σε όλες τους τις επιλογές ήταν κακοί. Ιδιαίτερα ο Λούκας ο οποίος εκτέλεσε αρκετές φορές πολύ άσχημα τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν. Παρόλο αυτά βέβαια, από κόρνερ του Λούκας προήλθε η ισοφάριση του Κλάους.
Αθανασιάδης: Σε ρηχά νερά κινήθηκε και ο Κλάους ο οποίος, ίσως λιγότερο από τους τρεις πίσω του, ήταν νευρικός και χωρίς ηρεμία στο παιχνίδι του. Εκτέλεσε με το πολύ καλό ένστικτο που έχει εντός περιοχής στο 75′ κάνοντας το 1-1 και σημαίνοντας την αντεπίθεση του Δικεφάλου ο οποίος μέχρι τότε έμοιαζε ανίκανος να σκοράρει.
Σαλπιγγίδης: Μπήκε στο 58′ στη θέση του Λάζαρ και δεν έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του. Στην πρώτη του προσπάθεια μπήκε στην περιοχή με αξιώσεις όμως η πάσα του στον κενό χώρο έπεσε στο κενό μιας και κανείς δεν ακολούθησε. Στη συνέχεια δεν έκανε κάτι αξιοσημείωτο και δεν κατάφερε να απειλήσει την εστία της Σαχτέρ.
Λίνο: Ο ιδιαίτερα αγαπητός… γερόλυκος, ήρθε κι αυτός μετά από τραυματισμό όπως και ο Λάζαρ και μπήκε στο 65′ στη θέση του Τζαβέλλα και είναι σίγουρα στους διακριθέντες. Έβγαλε φυσικά εξαιρετική σέντρα για το 2-1, αλλά εν γένει η παρουσία του έδωσε ώθηση στον ΠΑΟΚ ο οποίος με το σκορ στο 0-1 προσπαθούσε να πιέσει, αλλά δεν έβρισκε τον τρόπο να το πετύχει. Πολύ πιο επιθετικός από τον Τζαβέλλα, πήρε την πλειοψηφία των επιθετικών προσπαθειών παίζοντας σαν αριστερός μέσος, τη στιγμή που οι περισσότεροι έμοιαζαν να έχουν “στερέψει” από ιδέες, αυτός βγήκε μπροστά και ζήτησε να κάνει παιχνίδι και τελικά δικαιώθηκε στο 91′.
Βούκιτς: Πέτυχε το γκολ της νίκης στο 91′ με κεφαλιά και δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί από τους κορυφαίους. Ο Σέρβος πέρασε στη θέση του φλύαρου Νίνη στο 85′ και λίγα λεπτά μετά λύτρωσε τον ΠΑΟΚ, χαρίζοντας άλλη μία Ευρωπαϊκή νίκη στην ομάδα. Δεν θα πούμε ότι έκανε… μαγικά, όμως ο Βούκιτς μπήκε στο παιχνίδι -όπως ήταν φυσικό βέβαια- με πολύ επιθετικές διαθέσεις και σκοπό το γκολ και το πέτυχε. Τα λεπτά συμμετοχής του φέτος συνολικά δεν φτάνουν τα 45′ και ήδη ξεκίνησε να… γράφει. Μπορεί να είναι στα ποδοσφαιρικά τελειώματα, οι επιδόσεις του όμως στο σκοράρισμα και η ποιότητά του δεν πρέπει να περάσουν χωρίς να αξιοποιηθούν. Μακάρι να μείνει υγιής και να αποτελέσει άσο στο μανίκι του Στέφενς από τον πάγκο.
