Ήταν ένα ντέρμπι. Πάντα θα είναι κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί το… άγχος και τη νευρικότητα που φάγαμε μέχρι να λήξει το παιχνίδι. Η ομάδα όφειλε κι έπρεπε να καθαρίσει το παιχνίδι πιο εύκολα και σίγουρα η εμφάνιση δεν αφήνει γλυκιά γεύση. Παρόλο αυτά, ήταν ακόμη ένα σημαντικό τρίποντο, το οποίο κρατάμε κι ελπίζουμε (ως συνήθως φέτος) σε μελλοντική βελτίωση της εικόνας της ομάδας στο χορτάρι.
Αν δει κανείς αναλυτικά το ρόστερ του Παναθηναϊκού, θα διαπιστώσει ελάχιστους ποδοσφαιριστές με σημαντικές παραστάσεις. Σίλντενφελντ, Πράνιτς, Ζέκα, Μπεργκ. Αυτοί οι λίγοι λοιπόν ήταν ικανοί να δημιουργήσουν αρκετά προβλήματα στον Δικέφαλο, ο οποίος κινδύνεψε σοβαρά να ισοφαριστεί σε 2-2.
Για να μην μας θεωρήσετε κακοπροαίρετους, φυσικά και θεωρούμε λογική την κόπωση μετά τον αγώνα της Πέμπτης. Κρίνουμε όμως την ομάδα ως διεκδικητή του τίτλου και μόνο. Ο ΠΑΟΚ λοιπόν δεν μπήκε ως όφειλε και μάλιστα ξύπνησε αφού δέχτηκε το γκολ. Μέχρι το 21′ όπου ο Μπεργκ έκανε το 0-1 σαν σε προπόνηση, τίποτα στον αγωνιστικό χώρο δεν έμοιαζε με ντέρμπι από πλευράς ΠΑΟΚ.
Στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου αποκαταστάθηκε η τάξη, αυτό συνεχίστηκε και με την έναρξη του δευτέρου μέρους, όμως μετά την τρομερή διπλή ευκαιρία των Σαλπιγγίδη – Αθανασιάδη στο 69′ και ακόμη περισσότερο μετά την αλλαγή του πρώτου, ο ΠΑΟΚ οπισθοχώρησε κι έδωσε δικαίωμα στον Παναθηναϊκό να πιέσει με αποκορύφωμα το τετ α τετ που έπιασε ο Χακόμπο και το πέναλτι που έστειλε άουτ ο Μπεργκ.
Χακόμπο: Συνέχισε από εκεί που σταμάτησε την Πέμπτη. Πολύ καλός, σταμάτησε όλες τις προσπάθειες των αντιπάλων, ενώ στο γκολ που δέχτηκε εκτέθηκε από την άμυνά του και δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Από τους ελάχιστους που βελτιώνονται όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στη σεζόν.
Κίτσιου: Δεν έπιασε την απόδοση της Πέμπτης στην Ολλανδία, παρόλο αυτά βοήθησε πολύ και σήμερα. Στη φάση του πέναλτι, θα μπορούσε να βγει διαφορετικά στη μπάλα ώστε να μη δώσει το δικαίωμα στον Θάνο να καταλογίσει πέναλτι.
Κατσουράνης: Στη φάση του γκολ έχασε τελείως τον Μπεργκ και σε αρκετές περιπτώσεις οι κινήσεις του 27χρονου Σουηδού τον εξέθεσαν. Κατά τα άλλα το γνωστό παιχνίδι από τον Κατσουράνη με μυαλό και διορατικότητα, ο οποίος όμως δεν είναι και δεν θα γίνει σέντερ μπακ.
Βίτορ: Όπως και ο Κατσουράνης εκτέθηκε κι αυτός από τον πρώτο ίσως ποιοτικό φορ που συνάντησαν στη σεζόν, τον Μπεργκ. Σιγουριά δεν υπήρχε ούτε από αυτόν και αν η ισοφάριση είχε έρθει είτε στη φάση που έσωσε ο Χακόμπο, είτε στο χαμένο πέναλτι, τότε θα έπαιρνε χειρότερη βαθμολογία από τους περισσότερους. Καλός ο Πορτογάλος, αλλά δεν φτάνει και ο Ιανουάριος αργεί…
Λίνο: Ο “παππούς” είχε τις περισσότερες φορές να αντιμετωπίσει τον πιο δραστήριο των πρασίνων, τον Ζέκα. Τον περιόρισε αρκετές φορές και ήταν και πάλι θετικός. Έβγαλε σέντρα λουκούμι στον Κλάους για το 2-1 και είχε μία από τις γνωστές καλές εμφανίσεις του, χωρίς φυσικά να πιάσει το ταβάνι των επιδόσεών του.
Τζιόλης: Αυτός και ο Λάζαρ είναι οι κύριες αιτίες που στο τελευταίο 20λεπτο ο Παναθηναϊκός έφτασε μια ανάσα από την ισοφάριση. Η ομάδα έριξε απόδοση, οι φιλοξενούμενοι βγήκαν μπροστά και δεν υπήρχε ο ηγέτης για να βάλει ένα στοπ. Όπως και στην Ολλανδία. Οι δυνάμεις δεν του φτάνουν και υπάρχει πρόβλημα. Όταν ξεκινάει ο αγώνας είναι σαν να έχει παίξει ήδη 30′. Όταν φτάνουμε στο 70′ μοιάζει να παίζει σε παράταση. Αργός και όχι διορατικός. Περισσότερα αρνητικά, παρά θετικά. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Στην Ολλανδία το έβαλε ο Σάλπι στο 94′, με τον Παναθηναϊκό ο Χακόμπο έβγαλε το άπιαστο και ο Σουηδός έχασε και πέναλτι. Τα αποτελέσματα ήταν καλά, αλίμονο όμως αν πρέπει να έρθουν τα άσχημα για να γίνει κάτι…
Λάζαρ: Κάποιες φορές θυμίζει τον Λάζαρ που γουστάρουμε. Τον ατσάλινο, ακούραστο μέσο που μπορεί να κόψει στην περιοχή και να κουβαλήσει τη μπάλα με περίσσια τεχνική μέχρι την αντίπαλη περιοχή, αδειάζοντας δύο και τρεις αντιπάλους. Άλλες φορές κάνει λάθος πάσες που βγάζουν σχεδόν τετ α τετ τους αντιπάλους. Δεν έχει βρει ακόμη τα πατήματά του και κυρίως το καθαρό μυαλό. Η ποιότητα είναι εκεί, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει βγει…
Νίνης: Στο πρώτο ημίχρονο ήταν βελτιωμένος. Στο δεύτερο μέρος μετά το 60′ ξεκίνησε πάλι η… κατρακύλα. Λάθος πάσες, κούραση, τσαφ στο σουτ που επιχείρησε με καλές προοπτικές…
Σαλπιγγίδης: Ο κορυφαίος του αγώνα. Μέσα σε όλες τις φάσεις. Θα μπορούσε να σκοράρει, κέρδισε το πέναλτι, έκανε κινήσεις στον κενό χώρο που είχαμε καιρό να δούμε από τον αρχηγό σήμερα και φυσικά θα μπορούσε να σκοράρει. Από το 76′ που έγινε αλλαγή, ο ΠΑΟΚ έχασε τα αυγά και τα πασχάλια, οπισθοχώρησε αναίτια και σώθηκε κυριολεκτικά παρά τρίχα από την ισοφάριση. Στα αρνητικά βέβαια η φάση του 69′ όπου δεν τελείωσε το ματς όταν νικήθηκε από τον Καπίνο, ενώ θα μπορούσε να σκοράρει και να κάνει το 3-1.
Στοχ: Καλύτερη εμφάνιση από το… χώμα της Ολλανδίας, αλλά φυσικά και δεν φτάνει. Τρομερή εκτέλεση στο πέναλτι. Τέταρτο γκολ σε επτά αγώνες, αυτά είναι για τα στατιστικά όμως και για συζητήσεις το… καλοκαίρι στις παραλίες. Το παρόν είναι απαιτητικό και… τρέχει. Ο Στοχ σήμερα εμφανίστηκε πιο μυαλωμένος, όμως και πάλι η απόδοσή του κρίνεται μέτρια με βάση την ποιότητά του.
Αθανασιάδης: Με τον Σαλπιγγίδη τόσο δραστήριο και ζωηρό, κατάφερε να “αναπνεύσει” από τα αντίπαλα σέντερ μπακ, κάτι που δεν έγινε στην Ολλανδία. Αν σκόραρε αυτός στο 69′ μετά το χαμένο τετ α τετ του “κοντού” κι έκανε το 3-1, τότε θα ήταν αδιαμφισβήτητα ο κορυφαίος του αγώνα. Σε γενικές γραμμές χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση, κατάφερε να πετάξει το γκολάκι του και να δώσει τη νίκη στον Δικέφαλο.
Αλλαγές: Ο Κωνσταντινίδης έπαιξε για 18′ χωρίς να καταφέρει δυστυχώς να μπει στο κλίμα του αγώνα και το μόνο που έκανε ήταν να δεχτεί κίτρινη κάρτα. Ο Λούκας ο οποίος αγωνίσθηκε για 13′ επίσης δεν έδωσε φρεσκάδα στην ομάδα, είχε μία κακή εκτέλεση φάουλ όπου πήγε απευθείας ενώ θα μπορούσε να σεντράρει και δεν πήρε προσπάθειες ώστε να δώσει ανάσες στην ομάδα. Ο Νέτσιντ έπαιξε μόλις για 5′ και είχε διάθεση να πιέσει τους αντιπάλους κεντρικούς αμυντικούς, με τον Λούκας όμως χωρίς κέφι και τον Στοχ κουρασμένο, δεν κατάφερε να “αγχώσει” τους φιλοξενούμενους στα ελάχιστα λεπτά που αγωνίστηκε.
