O ΠΑΟΚ κέρδισε την Κυριακή χάρη στην ποιότητα των παικτών του, εξαιτίας της έδρας αλλά και κάτι άλλο που βλέπω πως δημιουργείται σιγά σιγά. Η ομάδα αρχίζει να αποκτάει “μέταλλο” νικητή και σύντομα αυτό θα έχει περάσει σε… όλο το σώμα της. Θεωρώ ότι αυτή η χρονιά θα είναι η σεζόν που ο ΠΑΟΚ θα αποκτήσει ξανά αυτό το μέταλλο ώστε του χρόνου να μιλάμε για ένα παντοδύναμο σύνολο.
Ο ΠΑΟΚ το είχε αυτό επί Σάντος,ο οποίος ναι μεν δεν κατέκτησε τίποτα με την ομάδα,όμως μπόρεσε να δημιουργήσει ένα σύνολο που έπρεπε να… γυρίσει ο κόσμος ανάποδα για να χάσει. Μία ομάδα που δεν ενθουσίαζε με το ποδόσφαιρο που έπαιζε αλλά ήξερε ότι στο τέλος θα κερδίσει και συνήθως κέρδιζε. Αυτό το “μέταλλο” του νικητή η ομάδα του Σάντος το απέκτησε από τη δεύτερη κιόλας χρονιά (και πρώτη που ήρθαν δυνατές μεταγραφές) και την επόμενη προχώρησε ένα βήμα παραπάνω, δηλαδή από ομάδα με νοοτροπία νικητή έγινε ομάδα με νοοτροπία πρωταθλητή. Λογική εξέλιξη και πιο λογική θα ήταν να κατακτούσε και τον τίτλο ακόμα και την επόμενη σεζόν (αφού ένας του κλάπηκε) αν δεν άλλαζαν πολλά τότε. Αν δεν έφευγε ο Σάντος, αν εκείνη η ομάδα δεν εξαφανιζόταν.
Ο ΠΑΟΚ πέρσι πήγε βήματα πίσω. Λόγω της οικονομικής αδυναμίας πέρσι το καλοκαίρι και την κάκιστη όπως αποδείχθηκε επιλογή προπονητή, οι ασπρόμαυροι έχασαν κάθε συστατικό μεγάλης ομάδας και κάθε στοιχείο ομάδας-νικήτριας.
Πλέον αυτή η ομάδα του 2013-2014 αυτό κάνει. Μπορεί να μην παίζει μπαλάρα ούτε περιμένω να παίξει ποτέ θεαματικό ποδόσφαιρο με Στέφενς προπονητή, αλλά αρχίζει να παίρνει τα άλλα στοιχεία που είχαν οι ομάδες του Ολλανδού. Έπαιζαν με πάθος, σκληρά, με δύναμη, με ειδική τακτική πάντα προσαρμοσμένη στον κάθε αντίπαλο, πάντα “σφιχτά” και έπαιζαν ως το 90 φεύγα… Δεν παρατούσαν ποτέ ένα παιχνίδι, δεν το έβαζαν κάτω ας έμεναν πίσω στο σκορ.
Μέσα σε τέσσερις μέρες είδαμε όλα αυτά τα στοιχεία. Σε Αλκμααρ και Τούμπα. Μία ομάδα να παίζει κατά διαστήματα μόνο καλό ποδόσφαιρο αλλά ένα σύνολο που θύμιζε αυτό που είπε κάποτε ο Λίνεκερ για την Εθνική Γερμανίας: “Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα όπου 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί”.
Το μέταλλο νικητή θα περάσει πολύ γρήγορα στην ομάδα χάρη στον Στέφενς και τους καλούς παίκτες που ήρθαν. Για να γίνει η ομάδα από νικήτρια-πρωταθλήτρια θέλει παιχνίδια για να δέσει και να μπει ακόμα περισσότερο στο “αίμα” της η νίκη. Θέλει επίσης ενίσχυση, στήριξη στο πλάνο του προπονητή, προγραμματισμό τη νέα σεζόν μαζί με τον Στέφενς και στήριξη, αγάπη, συμπαράσταση και θετική αύρα από τον κόσμο.
Βλέπω κερδίσαμε και κάποιοι κράζουν. “Αυτόν τον Παναθηναϊκό έπρεπε να τον βάλουμε δέκα γκολ”, “Πονάνε τα μάτια μας”. Επίσης πλήρη απαξίωση για τους παίκτες μας. Αυτός ο Κλάους και τι δεν έχει ακούσει! Γιατί ρε παιδιά; Το δικό μας παιδί; Τον άνθρωπο που πάλι πέτυχε γκολ και αύριο θα πετύχει ξανά. Γιατί; Τον πρώτο σκόρερ μας; Και τι ενέργεια τι μηνύματα του δίνουμε για τη συνέχεια; Τον Σαλπιγγίδη, τον Λούκας, τον Τζιόλη, τον Γκαρσία, τον Κατσουράνη, τον Χακόμπο… Όλους! Αγαπήστε τους… Είναι οι δικοί μας. Με εμάς παίζουν ρε γαμώτο όχι με τους άλλους!
Δεν βγαίνει πουθενά αυτό παιδιά. Η γκρίνια δεν οδηγεί πουθενά. Ειδικά τώρα. Και ειδικά τώρα που στο πάγκο έχεις έναν προπονητή που δεν επιτρέπεται να αποτύχει! Φυσικά και θα ασκηθεί κριτική, φυσικά και θα “φωνάξουμε” για όσα δεν μας αρέσουν όμως πρέπει κάποιοι να αγαπήσουν την ομάδα περισσότερο. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι το μέσο για να βγάζουμε τα απωθημένα μας. Ο ΠΑΟΚ είναι αυτό το κάτι, που με την αγάπη μας θα το δούμε κάποια στιγμή εκεί που το ονειρευόμαστε!
Που θα πάει θα το δούμε!
ΥΓ: Μια χαρά έκανε ο Κλάους και είπε πως : “Αν καταφέρουμε και γίνουμε ομάδα μπορούμε να χτυπήσουμε τον Ολυμπιακό”. Εγώ αυτό περιμένω από τον παίκτη του ΠΑΟΚ, αυτόν τον στόχο να έχει και να “ματώσει” για να το πετύχει. Ακόμα και να μην τον πετύχει, θα αξίζει να φοράει αυτή την ένδοξη φανέλα.
