Ο ΠΑΟΚ είχε στη διάθεση του την ευκαιρία να ξεκινήσει με… τούρμπο της σεζόν. Η κληρωτίδα της ΕΟΚ, βγάζοντας το ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης στα προημιτελικά του κυπέλλου, του έδωσε τη δυνατότητα να έχει την ιδανική πρεμιέρα καθώς με μια νίκη-πρόκριση απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο θα κέρδιζε σε ουσία, σε εντυπώσεις, σε χρόνο, σε ενθουσιασμό, πιθανόν και σε εισιτήρια διαρκείας. Κι όμως, ο Δικέφαλος «κατάφερε» να τα πετάξει όλα αυτά στα σκουπίδια και να μείνει με την πλάτη στον τοίχο πριν ακόμα πει «καλημέρα». Μια ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο μέσα στην έδρα σου, αυξάνει τη μουρμούρα και την απογοήτευση σε ένα κοινό που έχει ήδη γυρισμένη την πλάτη του στο μπάσκετ.
Τι είδαμε χθες και πως ο ΠΑΟΚ έφτασε σε αυτή την ήττα-αποκλεισμό με 63-71; Το πιο σημαντικό που μπορούσε να διακρίνει κανείς ήταν η φανερή έλλειψη προσωπικότητας στο ρόστερ της ομάδας. Ο Παπαδόπουλος δεν είναι πια εδώ, ο Χαραλαμπίδης πρόσθεσε έναν ακόμα χρόνο στην πλάτη του. Ο Δικέφαλος δε φαίνεται να διαθέτει τον παίκτη που θα πάρει την ομάδα πάνω του όταν χρειαστεί. Μπορεί να είναι αυτός ο Πέιν που στάθηκε άτυχος λόγω τραυματισμού; Ίσως.
Στο δεύτερο ημίχρονο, κι όταν ο Άρης είχε γείρει ελαφρώς την πλάστιγγα προς το μέρος του, ήταν ξεκάθαρο πως οι γηπεδούχοι χρειάζονταν ένα μεγάλο σουτ που θα τους «ξυπνήσει». Δεν ήρθε ποτέ. Δεν επιχειρήθηκε ποτέ. Κανείς δεν είχε τα κότσια να το κάνει. Από την άλλη, οι παίκτες του Άρη δε δίσταζαν. Ήταν αποφασισμένοι. Και είχαν αυτούς που μπορούσαν να βρουν στόχο. Ένα τρίποντο του Μποχωρίδη έκανε το 49-55 στο 34’, ένα τρίποντο του Πελεκάνου έκανε το 51-58 στο 37’ και ένα τρίποντο του Ασημακόπουλου έκανε 54-63 στο 38’. Και τέλος. Οι κίτρινοι έχουν τους μπαρουτοκαπνισμένους που θα «μιλήσουν» σε τέτοια ματς. Ο ΠΑΟΚ;
Μοιάζει αστείο γιατί μέχρι τώρα λέγαμε πως αυτό που λείπει από το ρόστερ του Δικεφάλου και αυτό για οποίο κινείται στη μεταγραφική αγορά, είναι ένας σέντερ. Ο Αντι-Παπαδόπουλος. Κι όμως, το μόνο που δεν έλειψε χθες από την ομάδα ήταν οι πόντοι από την φροντ-λάιν. Αντίθετα, οι περιφερειακοί ήταν αυτοί που άφησαν τον ΠΑΟΚ “ορφανό” σε σκοράρισμα. Πέιν 5, Κούπερ 7, Χαραλαμπίδης 3, Τσόχλας 2, Βουτσίσεβιτς 0, Δέδας 0. Θα μπορούσε να θεωρηθεί πως η έλλειψη σέντερ επηρέασε στα ριμπάουντ (33-42) αλλά τα ριμπάουν δεν είναι μόνο θέμα ψηλών αλλά ομαδικής δουλειάς. Κάτι που επ’ ουδενί δεν είδαμε χθες. Σε κανέναν τομέα του παιχνιδιού του ΠΑΟΚ.
Εν κατακλείδι, ο Άρης πέρασε δίκαια χθες από το «παλατάκι» γιατί ήταν καλύτερα προετοιμασμένος τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά. Οι παίκτες του ήταν φανερά πιο αποφασισμένοι, φανερά πιο… τσαμπουκαλεμένοι, φανερά πιο συγκεντρωμένοι, φανερά πιο ομάδα. Τους έβλεπες ότι πανηγύριζαν κάθε καλάθι. Το πίστευαν, το πήραν.
Προφανώς δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, όσο φάνηκαν χθες το απόγευμα. Ο ΠΑΟΚ έχει αρετές που δεν έχει προλάβει να ξεδιπλώσει ακόμα όντας ανέτοιμος. Έχει κάποιες ελλείψεις που κάποια στιγμή θα καλυφθούν ή θα «μπαλωθούν». Η χρονιά τώρα ξεκινά. Δεν τέλειωσε χθες.
Υ.Γ. Είναι απογοητευτική η συμπεριφορά και ο τρόπος αντιμετώπισης που έχει μερίδα οπαδών του ΠΑΟΚ απέναντι στο μπασκετικό τμήμα. Δεν είναι δυνατόν ο μπασκετικός ΠΑΟΚ να σημαίνει 1-2 παιχνίδια τη σεζόν (με Άρη και Ολυμπιακό) στα οποία είτε κερδίζουμε είτε χάνουμε και τα «σπάμε». Ο ΠΑΟΚ της «αιματηρής» εξυγίανσης αξίζει καλύτερης μεταχείρισης.
