Ο μεγάλος θρυλικός μπασκετικός ΠΑΟΚ είχε δημιουργηθεί από τις μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες. Οι μεγάλες εμφανίσεις στην Ευρώπη και οι νίκες, βήμα, βήμα είχαν κάνει τον Δικέφαλο πανίσχυρο σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μέσω των επιτυχιών εκτός συνόρων ήρθε η αναγνώριση. Μία ομάδα που γέννησε οπαδούς και κράτησε την φλόγα στους υπόλοιπους δυνατή, σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο ζούσε εποχές που ζει τώρα το μπάσκετ!
Ο αγώνας το βράδυ της Τρίτης στο Παλατάκι υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα θύμιζε σε τίποτα εκείνα τα ένδοξα χρόνια. Μόνο τα τέσσερα ιερά γράμματα, τα χρώματα και το γήπεδο στολίδι έδειχναν ότι “εδώ κάπου, κάποτε, ζούσε ένας μπασκετικός θρύλος”.
Τα παιδιά που φορούν τις φανέλες είναι άλλωστε “καταδικασμένα” να τις νοιώθουν βαριές. Πολύ βαριές. Η φανέλα είναι πιο μεγάλη από αυτούς… Πρέπει με αυτό να ζήσουν! Κι όμως το βράδυ της Τρίτης αν έβλεπαν ή αν είδαν τον αγώνα ο Κόρφας, ο Μπάρλοου, ο Λέβινγκστον, ο Σάβιτς, ο Στογιάκοβιτς ίσως και να χαμογελούσαν. Ο Πρέλεβιτς το έκανε!
Διότι όταν φοράς την φανέλα αυτή δεν μπορεί να μην… μεταμορφώνεσαι. Και την Τρίτη το βράδυ έγινε κάτι… μαγικό. Ο Μπάνε από τις κερκίδες είδε τον νεαρό Ντι Τζέι Κούπερ να “ντύνεται” “τίγρης” και να πετυχαίνει ένα τρίποντο μαγικό στην εκπνοή. Είδε τον Μπόγρη να δίνει την ψυχή του για μία φανέλα που μάλλον δεν θα δοξάσει ποτέ, αλλά θα την τιμήσει δίνοντας τα πάντα. Είδε έναν προπονητή να παίρνει το παιχνίδι με μαεστρία, όπως κάποτε ο ίδιος το έκανε και έπινε σαμπάνιες από την κούπα του κορυφαίου δοξασμένου ΠΑΟΚ…
Ο ευρωπαϊκός αγώνας με την Μπουντουσνοστ δεν είχε μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Ο ΠΑΟΚ παίζει χωρίς δυνατό ψηλό παίκτη, με πάουερ φόργουρντ που δεν είναι και τόσο πάουερ, με παίκτες που δεν έχουν κατακτήσει στην καριέρα τους κάτι σπουδαίο. Κι όμως η ομάδα ήταν ΠΑΟΚ! Ναι, ήταν! Διότι έπαιξε με πάθος, με τόλμη, με δύναμη, με ψυχή και στο τέλος κέρδισε με εντυπωσιακό τρόπο όπως κάποτε ο Μπάνε Πρέλεβιτς και η παρέα του. Και μάλιστα έναν πολύ δυνατό αντίπαλο που άνετα έπαιζε Ευρωλίγκα… Το ματς έγινε το 2013 αλλά μας πήγε στο 90΄. Και όσοι δεν το είδατε είναι πραγματικά κρίμα να ψάχνετε στο youtube να δείτε το εκπληκτικό buzzer beater του Ντι Τζέι Κούπερ και την μάχη των υπολοίπων παιδιών…
Είναι κρίμα να γυρνάμε την πλάτη. Είναι σαν να την γυρνάμε στο παρελθόν. Στις στιγμές που ζήσαμε παιδιά, έφηβοι… Εκείνες που δακρύσαμε από χαρά και στεναχώρια. Εκείνες που ένα τρίποντο μας έστελνε στα ουράνια και μία χαμένη πάσα μας έκανε να πέφτουμε σε κατάθλιψη…
To τρίποντο του Κούπερ αυτό μας έκανε. Γύρισε τον χρόνο πίσω. Διότι ο Θεός χθες ήταν Ντι Τζέι και έκανε σε κάποιους από εμάς να γυρίσουμε χρόνια πίσω σε στιγμές θεϊκές…
Όχι μην το ψάχνεται το ματς. Δεν υπάρχει ούτε στο youtube ακόμα…
