Η απροσδόκητη ήττα στο Κύπελλο στο πρώτο επίσημο παιχνίδι αλλά και οι δύο απανωτές νίκες στις πρεμιέρες του πρωταθλήματος και του Eurocup αποδεικνύουν ότι χρειάζεται χρόνος και κατάλληλη αξιοποίησή του για την καινούργια ομάδα του ΠΑΟΚ.
Λένε διάφοροι – ακόμη και εντός ΚΑΕ και ομάδας – ότι ο ΠΑΟΚ «έχει τον ίδιο κορμό». Όχι, δεν είναι έτσι. Γιατί «χάθηκε» η «κολώνα» αυτού του «κορμού», αποτελεί παρελθόν ο Λάζαρος Παπαδόπουλος για τον οποίο ας μην κρύβεται κανείς, ενδόμυχα οι επιτελείς της ομάδας τον περίμεναν μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου να αλλάξει γνώμη και να φορέσει πάλι την φανέλα με το Νο 12 και το «περιβραχιόνιο». Το ότι «χάνεται» ένας σέντερ με εμπειρία «παγκόσμιας κλάσης», ένας «αρχηγός» με όλη την σημασία της λέξεις και ένας πραγματικός «πάτερ – φαμίλιας» για τους συμπαίκτες του, λέει πάρα πολλά που δεν εξηγούνται σε μερικές γραμμές οποιουδήποτε κειμένου. Και από αυτή την «απώλεια» αρχίζει ουσιαστικά ένας «αγώνας δρόμου» για την «ολοκαίνουργια» ομάδα.
Στο χρονικό διάστημα μάλιστα που γινόταν η προετοιμασία με τους υπόλοιπους, από τα τέλη Αυγούστου μέχρι τις 9/10 και την πρώτη επίσημη πρεμιέρα, ακόμη και η δουλειά εν μέρει πήγαινε «στράφι» χωρίς τον «Λάζο» ή χωρίς τον αντικαταστάτη του (που μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτή η στήλη δεν είχε φθάσει και το υπογεγραμμένο από τον Ραϊβόν Κοβίλ συμβόλαιο). Οι παίκτες περίμεναν στο υποσυνείδητό τους κάποιον ακόμη «δυνατό ψηλό» να έρθει να τους συμπληρώσει, περίμεναν να «αλλάξει» προς το καλύτερο το σύνολο και γενικά να είναι απόλυτα ετοιμοπόλεμοι. Και όσες θετικές (ή και αρνητικές) εντυπώσεις είχαν προκαλέσει τα φιλικά, ήταν «χαμένες» στην «δίνη» του χρόνου αναμονής για τον «ψηλό». Όχι, δεν είναι άλλοθι ή δικαιολογία για την ήττα από τον συμπολίτη η έλλειψή του, αλλά ο χρόνος είχε «χαθεί» και η συγκέντρωση της ομάδας μαζί του…
Στο παιχνίδι με τον Άρη λοιπόν, ο ΠΑΟΚ ήταν αγνώριστος. Από το τζάμπολ μέχρι το τέλος. Και ήταν τόσο ικανή ομάδα… Ικανότερη κι επιμένουμε καλύτερη του Άρη. Ακόμη και σ΄ αυτά τα «χάλια» που έδειξε, 6-7 βολές (από τις 13 που έχασε!) να έβαζε, πάλι θα κέρδιζε! Αυτή η «πάλη» του ΠΑΟΚ με τον χρόνο μάλιστα ήταν εντυπωσιακή και μέσα στο ίδιο το παιχνίδι. Ακόμη και από επίθεση σε επίθεση. Κακή διαχείριση ενέργειας, κακή διαχείριση επιλογών, κακή διαχείριση σκέψεων. Και ήρθε μία φυσιολογική ήττα, με τον αποκλεισμό σε τελική ανάλυση να μην σημαίνει και καταστροφή. Άλλωστε και μία πρόκριση από μόνη της δεν θα έδινε και το τρόπαιο…
Στην επομένη του «ντέρμπι» όμως τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν σε μία τάξη. Από πλευράς σκέψεων, ηθικού, ενέργειας και τρόπου παιχνιδιού. Και ήρθε η δύσκολη, αλλά πέρα για πέρα δίκαιη επικράτηση κόντρα στον Κολοσσό για το πρωτάθλημα. Κι ακολούθησε η επίσης δίκαιη κι επίσης δύσκολη επικράτηση επί της Μπουντούτσνοστ με το «μπάζερ μπίτερ» του Ντι Τζέϊ Κούπερ. Και πως έγιναν όλα αυτά;
Μα, με σωστή διαχείριση από όλους. Από την διοίκηση που δεν έβαλε άλλη πίεση στην ομάδα, από τον Νίκο Σταυρόπουλο που φρόντισε να μιλήσει στους παίκτες για να «τσιτώσει» τον εγωϊσμό τους, από τον Σούλη Μαρκόπουλο που δούλεψε πάνω στην συγκέντρωση και στην λογική του παιχνιδιού. Αλλά και από τους ίδιους τους παίκτες που παίζοντας ήδη ένα παιχνίδι ανά 2-3 μέρες συναισθάνονται πλέον τι τους περιμένει μέχρι τα τέλη της άνοιξης.
Με αυτή την σωστή διαχείριση, δυνάμεων, σκέψης και τακτικής οφείλουν άπαντες να συνεχίσουν. Και σε απόλυτη ομοφωνία και συγχορδία. Διότι δυστυχώς τις προηγούμενες ημέρες ακούστηκαν και ορισμένα «φάλτσα» ακόμη κι εντός ομάδας…
Υ.Γ. 1 Για το ντέρμπι του Σαββάτου στο Αλεξάνδρειο, μία γνώμη έχουμε και δεν μπορεί να μας την αλλάξει κανείς: Ο ΠΑΟΚ «τον έχει» τον αντίπαλό του. Μπορεί και το θέλει πολύ ακόμη και για λόγους εκδίκησης. Και η «κολασμένη» όπως αναμένεται έδρα, δεν είναι πρόβλημα. Ίσα –ίσα μπορεί να εξιτάρει τους παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου. Απλά πρέπει να προσέξουν περισσότερο από όσα «έζησαν» στο Κύπελλο: να μην χαθούν ριμπάουντ και να μην αφεθούν ο Αθηναίου και οι άλλοι περιφερειακοί να κάνουν παιχνίδι. Γιατί μακριά από το καλάθι θα κριθεί ο αγώνας και όχι στη ρακέτα.
Υ.Γ.2 Ο τραυματισμός του Πέϊν είναι μοναδική «γκαντεμιά» για την ομάδα κι έρχεται να προστεθεί στα όσα άτυχα «βολοδέρνουν» τον ΠΑΟΚ επί χρόνια. Όποιος πιστεύει ότι αν ήταν παρών θα έχανε πάλι από τον Άρη, είναι πραγματικά βαθιά νυχτωμένος. Γιατί ούτε παίκτη να τον μαρκάρει είχε ο συμπολίτης, ούτε μπορούσε να αποτρέψει το πανέξυπνο πάσινγκ γκέϊμ και το ριμπάουντ του.
Υ.Γ. 3 Για τον Κοβίλ, ακόμη κι αν προλάβει να έρθει, ακόμη κι αν είναι υγιής, είναι αδύνατο να παρουσιαστεί έτοιμος. Ο ΠΑΟΚ ήθελε και καλύτερο παίκτη από τον συγκεκριμένο, αλλά δυστυχώς έσω- και έξω- διοικητικοί ασχολούνταν με υποθέσεις που τελικά «ντρόπιασαν» την ΚΑΕ (ο έλεγχος ακαδημιών είναι καθαρά θέμα «εσωτερικό» και όχι αντικείμενο αντιπαραθέσεων σε καμία διοίκηση επαγγελματικής ομάδας στον πλανήτη).
Υ.Γ. 4 Η Ευρώπη, είναι μία καλή ευκαιρία να βρει ρυθμό η ομάδα. Χωρίς πίεση και αυτοσκοπό την πρόκριση (που μπορεί και να έρθει), οι παίκτες θα παίζουν περισσότερο σε ψηλό επίπεδο ανταγωνισμού, θα «δεθούν» καλύτερα σε συνθήκες αγώνα και είναι όλοι τους – πλην Χαραλαμπίδη – νεαροί ηλικιακά για να κουράζονται. Αντιθέτως το αποζητούσαν και θα «γουστάρουν» με τα ταξίδια, όσο κοπιαστικά και αν είναι.
Υ.Γ. 5. Οι διοικούντες της ΚΑΕ ας κάνουν ότι μπορούν να αποκτηθεί ένας ακόμη back up περιφερειακός.
Y.Γ. 6 Για τον κόσμο του ΠΑΟΚ, ένα μόνο μπορεί να ειπωθεί. Απέτυχαν οι πολλοί (οι ποιοι;) κόντρα στον Άρη, πέτυχαν οι λίγοι προχθές κόντρα στην Μπουντούτσνοστ.
