Το πως αντιλαμβάνεται κανείς τις ακαδημίες ποδοσφαιριστών στην Ελλάδα αρχίζει και τελειώνει στο πόσοι προωθούνται στην πρώτη ομάδα. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ένας ολόκληρος κόσμος υπάρχει, μοχθεί, αγωνιά και προσδοκά πίσω από την βιτρίνα ενός πιτσιρικά που κάποια στιγμή θα φορέσει τη φανέλα που στην ούγια γράφει «ακαδημίες».
Το paokfc.gr ξεκινά ένα μεγάλο αφιέρωμα που θα δημοσιευτεί τμηματικά και το οποίο θα φωτίσει την αθέατη πλευρά των τμημάτων υποδομής του ΠΑΟΚ. Από την ομάδα των 20άρηδων μέχρι τα πεντάχρονα που αρχίζουν να …χαϊδεύουν το τόπι, από τα παιδιά που κρίθηκαν χαρισματικά και φιλοξενούνται στους ξενώνες της ομάδας, μέχρι εκείνα που συμμετέχουν στις συνεργαζόμενες ακαδημίες και ζουν με το όνειρο.
Θα σας παρουσιάσουμε τα ταλέντα και το πως εντοπίζονται, τους δασκάλους τους, το πως δουλεύουν και πως αντιμετωπίζουν αυτή την τεράστια ευθύνη, τη ζωή μέσα και γύρω από το ποδόσφαιρο, όλους τους ανθρώπους που συγκροτούν και στηρίζουν το οικοδόμημα που λέγεται Τμήματα Υποδομής και Ανάπτυξης του ΠΑΟΚ, τις συνεργαζόμενες ανά την Ελλάδα ακαδημίες, το τότε, το τώρα και τους στόχους σε ένα πλάνο πενταετίας.
Restart με υψηλούς στόχους πενταετίας
Ανθρωποι πρόθυμοι, συνειδητοποιημένοι για την τεράστια ευθύνη που απαιτεί η ενασχόληση με παιδιά, άνθρωποι με ψυχικό σθένος και κατά βάση αλτρουιστικά κίνητρα υπήρχαν και υπάρχουν στον ΠΑΟΚ. Δούλευαν και δουλεύουν νυχθημερόν. Mε το τηλέφωνο …στο κομοδίνο ακόμα και τη νύχτα, τότε που «χτυπάει και παρακαλάς να μην έχει συμβεί κάτι στα παιδιά που φιλοξενούνται στους ξενώνες του ΠΑΟΚ», όπως λέει ο γενικός διευθυντής των ακαδημιών Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος. Το αποτέλεσμα δικαιώνει αυτούς του ανθρώπους. Από το 2007 μέχρι και σήμερα ο ΠΑΟΚ μπορεί να καυχιέται ότι έχει τις καλύτερες ακαδημίες στην Ελλάδα, κι ένα πλούσιο δίκτυο συνεργαζόμενων ακαδημιών ανά την επικράτεια, την Κύπρο, αλλά και τη Γερμανία.
Κάποιο, υποτυπώδες σκάουτινγκ, υπήρχε και πριν το 2007. Από κείνη τη χρονιά, όμως, ήταν που ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια για την ανάδειξη κι εκμετάλλευση των τμημάτων υποδομής του ΠΑΟΚ.
«Ταβάνι δεν φτάσαμε. Δεν το βλέπω έτσι. Υπάρχει δρόμος όπως και ακόμα μεγαλύτερα κίνητρα. Ειδικά από τη στιγμή που ανεβαίνει τόσο το επίπεδο της πρώτης ομάδας, οφείλεις να ακολουθήσεις», λέει ο κ. Πουρλιοτόπουλος και συνεχίζει: «Τώρα κάνουμε restart με υψηλούς στόχους. Θα ήθελα μέσα στην επόμενη πενταετία να γίνουμε μία από τις καλύτερες ακαδημίες της Ευρώπης». Ονειρο; «Η δημιουργία ελληνικής σχολής ποδοσφαίρου», απαντά με αποφασιστικότητα.
Ούτε αιθεροβάμων είναι, ούτε ποδοσφαιρικά ματαιόδοξος. Ο στόχος δίνει το κίνητρο και το όνειρο την δύναμη για ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια. Σαφέστατα, άλλωστε, το ποδόσφαιρο, πόσω μάλλον ο πρωταθλητισμός, προϋποθέτει στόχο. Και αν μη τι άλλο πια, στην εποχή Σαββίδη, υπάρχουν τα εχέγγυα, η ασφάλεια, η σιγουριά.
Οταν πραγματοποιηθεί και το όνειρο του προπονητικού κέντρου δε, όλα θα λειτουργούν σαφώς με λιγότερες δυσκολίες. Διότι δεν είναι μόνο οι εγκαταστάσεις το ζήτημα – εξαιρετικά σημαντικό έτσι κι αλλιώς. Είναι η ευχέρεια για τη δημιουργία μια σχολής, όπου τα παιδιά που έχουν ενσωματωθεί στην οικογένεια του ΠΑΟΚ, θα μπορούν να αντεπεξέλθουν καλύτερα στο σκληρό καθημερινό πρόγραμμα προπόνησης και σχολείου. Μιλάμε για παιδιά που ξεκινούν από τα πέντε και φτάνουν μέχρι τα 20 τους χρόνια. Υπάρχουν, άλλωστε, 14 ομάδες! Από την Κ20, την Κ17 και την Κ15, μέχρι την Κ14, την Κ13, την Κ12, την Κ11, την Κ10, την Κ9, αλλά και τις Κ8, Κ7, Κ6, Κ5.
Μια χρυσή τομή αναζητείται. Αθλητικά σχολεία δεν υπάρχουν και αυτά τα λίγα που εξακολουθούν να λειτουργούν δεν επιτελούν τον σκοπό τους. Και καθότι νους υγιής εν σώματι υγιές, μια ομάδα που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να παρέχει παράλληλη εκπαίδευση. Σφαιρική και ποδοσφαιρική. Και πιστέψτε μας στπν ΠΑΟΚ τα καταφέρνουν περισσότερο από καλά…
