Aλλη μία νίκη ήρθε για τον Δικέφαλο όταν τον δυσκόλεψε ο αντίπαλος κι ενώ εχθροί και φίλοι “στοιχηματίζουν” για το πότε θα κλατάρει. Η ομάδα τους στέλνει κουβά με τα κότσια της.
Όσο οι Δραμινοί ήταν «χοσάδες» και όσο ο ΠΑΟΚ δεν έπαιζε την άμυνα που μας συνήθιζε να παίζει, ο κίνδυνος ήταν ορατός. Όχι τόσο για την ήττα όσο για το να ξέφευγαν οι φιλοξενούμενοι, να πρέπει να «τρέξει» για να τους «κυνηγήσει» ο «Δικέφαλος» και να έχουμε ένα «ντεζαβού» του αγώνα των δύο παρατάσεων με τον Πανελευσινιακό. Δεν έγινε όμως έτσι… Ο ΠΑΟΚ σαν «μεγάλη» ομάδα αντιμετώπισε την κατάσταση που διαμόρφωσε το αουτσάϊντερ που έπαιξε «ελεύθερα» και πέτυχε 41π. σε ένα πρώτο ημίχρονο, κάτι που έλεγε πως είναι σχεδόν αδύνατο να κάνει ένα πανομοιότυπο σε απόδοση β΄ μέρος. Θα «έπεφτε», θα «σκόνταφτε» ο ΚΑΟΔ ή για την ακρίβεια θα τον «γονάτιζε» ο ΠΑΟΚ.
Όπως και έγινε χάρη στο πάθος που επέδειξαν οι παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου σε άμυνα και επίθεση. Και όχι… Ο ΠΑΟΚ δεν έκανε το κάτι παραπάνω με τους Δραμινούς. Δεν έκανε υπερπροσπάθεια – την οποία βέβαια έπρεπε να είχε κάνει στα Τρίκαλα αλλά δεν του «βγήκε» – δεν έκανε «μαγικά», παρά μόνο αυτά που μας είχε συνηθίσει, με την άμυνα που έχει διαρκείς αλληλοκαλύψεις και με την επίθεση στην οποία ο αλτρουϊσμός για την έξτρα πάσα στον …πιο «ελεύθερο» συμπαίκτη, περισσεύει κιόλας!
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε με τον ΚΑΟΔ στο β΄ ημίχρονο όπως έχει «σφυρηλατηθεί» με τον «χαρακτήρα» του νικητή. Κέρδος λοιπόν της σαιζόν, στο διάστημα αυτό και χωρίς βέβαια να έχουν επιτευχθεί συγκεκριμένοι στόχοι, είναι ακριβώς αυτός ο «χαρακτήρας» που διαμόρφωσε η ομάδα. Δεν λέμε «χημεία», διότι αυτή «χτίζεται» ακόμη και όσο οι παίκτες αυτοματοποιούν περισσότερο τις συνεργασίες τους στο παρκέ, θα υπάρχει κι άλλη βελτίωση, με αντίκτυπο στην απόδοση της ομάδας. Αλλά ο «χαρακτήρας» είναι διαφορετικό πράγμα…
Είναι αυτό που κάνει «ατσάλινα» τα χέρια των παικτών, αυτό που κάνει τα πόδια τους «διπλάσια», το μυαλό τους «καθαρό» και την αποφασιστικότητά τους να κυριαρχεί. Γιατί για τον φετινό ΠΑΟΚ, το μεγάλο ατού τελικά είναι αυτός ο χαρακτήρας. Αυτός που κάνει τους παίκτες να μην ανησυχούν όταν ξεφεύγει ο αντίπαλος – εκτός των περιπτώσεων φυσικά σαν στα Τρίκαλα όπου ήταν «προδωμένοι» από τις φυσικές τους δυνάμεις – αυτός που τους κάνει να είναι το ίδιο «σοβαροί» και προσηλωμένοι ανά πάσα στιγμή, αυτός που τους κάνει να μην χάνουν βολές φέτος, σε σχέση με άλλα χρόνια, γιατί η αυτοπεποίθησή τους ξεχειλίζει.
Ας όψονται βέβαια και τα προηγούμενα αποτελέσματα που έκαναν τον ΠΑΟΚ, ομάδα με «κότσια». Είναι και ρεκόρ για τον φετινό ΠΑΟΚ αυτός ο …χαρακτήρας. Διότι «φτιάχτηκε» από τους ίδιους τους παίκτες και όσους τους περιβάλλουν στο αγωνιστικό τμήμα και στην ΚΑΕ. Όχι όμως από τον «μεγάλο» κόσμο του «Δικεφάλου». Διότι αυτός συστηματικά – και πλην των 800 «πιστών» του μπάσκετ – απουσιάζουν. Και είναι ρεκόρ γιατί «φτιάχτηκε» αμέσως μετά την ήττα εντός έδρας από τον συμπολίτη, όταν οι πολλοί έλεγαν στους παίκτες για την «βαριά φανέλα» του ΠΑΟΚ…
Κι εννοείται ότι δεν «έφτιαξαν» τον χαρακτήρα της ομάδας, λόγω εκείνης της ήττας, αλλά τον έφτιαξαν μόνοι τους, προσηλωμένοι στην δουλειά τους, για να πει ο Κώστας Χαραλαμπίδης μετά τον αγώνα με τη Δράμα: «Αυτό που εμείς ζούμε καθημερινά στις προπονήσεις, μας κάνει να ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην ομάδα και πως βγαίνει στο παρκέ». Και ο Γιώργος Μπόγρης ανελλιπώς μιλάει για την «πίστη του στις δυνατότητες της ομάδας». Όπου και να φθάσει το φετινό δημιούργημα του Σούλη Μαρκόπουλου – για τον οποίο είναι αυτονόητο πως η αγωνιστική του αρχιτεκτονική και η ηρεμία που αποπνέει στους παίκτες είναι τα «κλειδιά» της δημιουργίας – είτε προκριθεί στην επόμενη φάση του Eurocup είτε όχι, έχει ήδη κάνει τεράστια βήματα σε σχέση με τις προηγούμενες σαιζόν. Και λογικά αυτό θα φανεί το Μάϊο στην τελική κατάταξη. Θα υπάρξει φυσικά πάλι κούραση, ίσως και κάποιες απογοητεύσεις, ίσως και αρνητικά στοιχεία (όπως τα χαμένα ριμπάουντ για παράδειγμα), γιατί κανείς δεν είναι τέλειος. Αλλά εδώ έρχεται πάλι το γνωστό ερώτημα για το «τι έχουν κάνει οι εκτός ομάδας για να βοηθήσουν την ομάδα να γίνει καλύτερη»; Οι εντός πάντως, παίκτες και τεχνικό επιτελείο, δίνουν και το είναι τους. Ξεπερνώντας και την ανθρώπινη φύση (και κούραση) όπως αποδεικνύεται.
Υ.Γ. 1 Μοιάζει κουραστικό να επαναλαμβάνουμε πόσα ακόμη κέρδη και επιτυχίες θα είχε αυτή η ομάδα, αν είχε άλλα 1.000 εισιτήρια σε κάθε της εντός έδρας παιχνίδι. Προσέξτε δεν λέμε 8.000, αλλά μόλις 1.000! Σκεφθείτε ακόμη πόσο πιο δυνατός ήταν ο ΠΑΟΚ στην Ποντγκόριτσα που είχε μαζί του και 300 ΠΑΟΚτσήδες, για να κάνετε τις συγκρίσεις σας…
Υ.Γ. 2 Η υπόθεση «ιδιοκτήτη» μέσω της ΑΜΚ μάλλον αρχίζει και «σοβαρεύει», καθώς και ο Ιβάν Σαββίδης άρχισε να την παρακολουθεί στενά. Λέτε να έχουμε και πλειστηριασμούς από τους ενδιαφερόμενους; Δεν υπάρχει πάντως Δ. Κοντομηνάς…
Υ.Γ. 3 Όποιος θέλει να ενισχύσει την ομάδα, εντός ή εκτός διοίκησης, μπορεί πολύ εύκολα. Πρώτα πληρώνει τα χρωστούμενα και μετά φέρνει παίκτη ή παίκτες. Αλλιώς σιωπά, γιατί η σιωπή είναι χρυσός.
