Είμαι υπέρ της κριτικής και κατά του να λέμε “ναι” σε ότι θέλουν να λέμε ναι. Να βρέχει και να μας λένε ότι έχει ήλιο και να φωνάζουμε όλοι μαζί “Τι ωραία ζέστη που έχει”. Από την άλλη όμως δεν μπορούμε κράζουμε τους πάντες και τα πάντα να τα μηδενίζουμε όλα και να δημιουργούμε ένα τόσο αρνητικό κλίμα ακόμα και να καταστρέφουμε ότι καλό συμβαίνει.
Στο κάτω-κάτω ο ΠΑΟΚ είναι ο λόγος που μας κάνει να χαμογελούμε. Αν είναι λόγος αρνητικότητας και απογοήτευσης και μαυρίλας τότε καλύτερα να τον απομακρύνουμε από δίπλα μας. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να χαρούμε τον ΠΑΟΚ μας. Να μην μπορούμε να χαρούμε την αρρώστια μας!
Ο ΠΑΟΚ κληρώθηκε με την Μπενφίκα πριν λίγες ώρες … Την ομάδα που έχει τα λεφτά, το ταλέντο, τις υποδομές να έχει ως στόχο την κατάκτηση του Εuropa League. Κι όμως το βλέπω το έργο: Αφού νίκησε ο Ολυμπιακός (ανεξάρτητα ότι κοιμήθηκε ο Θεός) τότε μπορεί και ο ΠΑΟΚ και να κοιτάξει να ενισχυθεί… Ούτε κοιτάμε που ήμασταν πριν λίγα χρόνια, ούτε τι γίνεται δίπλα μας με παίκτες του Άρη να λέει ρεπορτάζ ότι λιποθύμησαν από ασιτία!!!
Εγώ λέω να χαρούμε λίγο και το παιχνίδι. Να χαρούμε τον ΠΑΟΚ που έφτασε ως εδώ να απολαύσουμε το γεγονός ότι θα βρεθεί απέναντι μας μία μεγάλη ιστορική ομάδα και να δώσουμε την θετική μας ενέργεια ώστε να μπορέσει το σύνολο του Χουμπ Στέφενς να διεκδικήσει το όνειρο του… Την κριτική μας θα την κάνουμε. Φυσικά! Αλλο το ένα άλλο το άλλο.
Πετύχαμε πέντε γκολ με την Καλλονή και δεν χάρηκε κανείς… Υποβαθμίζουμε τις νίκες. Φτάνουμε στα άκρα (με) τις ήττες… Δεν θα πάμε πουθενά έτσι σαν οικογένεια.
Λέξη που στον ΠΑΟΚ έχουμε ξεχάσει (όλοι) εδώ και χρόνια…
