Το καλύτερο ποδόσφαιρο από το 2007 ως το 2013 το έχει παίξει ο ΠΑΟΚ το 2010. Αυτό δεν το λέω μόνο εγώ το λένε όλοι οι ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στην ομάδα από το 2008 μέχρι τουλάχιστον το 2011. Αναφέρομαι στην ομάδα με προπονητή τον Παύλο Δερμιτζάκη. Αξέχαστα τα ματς με Αγιαξ εντός και εκτός αλλά και με Φενερμπαχτσέ. Θεωρώ ότι αν δεν υπήρχαν εσωτερικές “τριβές” τότε, πως η ομάδα δεν θα έκανε ούτε τα στραβοπατήματα που έκανε εντός συνόρων.
Ο Δερμιτζάκης ουσιαστικά δεν άλλαξε τίποτα από την ομάδα που “παρέλαβε” από τον Σάντος (με μια διακοπή λίγων ημερών του Μπερέτα), ωστόσο η ομάδα έπαιξε πιο θεαματικό ποδόσφαιρο επειδή είχε τους παίκτες πιο “ελεύθερους” ενώ με τον Πορτογάλο η ομάδα είχε πάντα στο μυαλό της την άμυνα. Εκείνη η ομάδα είχε καλύτερη ενδεκάδα σε μονάδες απ΄ότι η σημερινή. Επίσης εκείνη η ομάδα ήταν “μπαρουτοκαπνισμένη” και “δεμένη” παίζοντας σχεδόν για τρίτο χρόνια μαζί. Τρία χρόνια με τους βασικούς συντελεστές ίδιους, με παίκτες που έγιναν ηγέτες μέσα από τους αγώνες (Ο Γκαρσία την πρώτη χρονιά δεν μπορούσε να αναλάβει τον ρόλο) και με αρκετούς ποδοσφαιριστές με μεγάλες παραστάσεις (Κονσεϊσάο, Γκαρσία, Κοντρέρας).
Ακόμα και εκείνη η ομάδα λοιπόν επί Σάντος δεν έπαιζε μπαλάρα. Έπαιξε σπουδαίο ποδόσφαιρο για λίγο με Δερμιτζάκη. Μια ομάδα με τον Λίνο νεαρότερο, με Βιεϊρίνια, Κοντρέρας, Μαλεζά, Γκαρσία, Μουσλίμοβιτς, Ιβιτς. (Σε καμία από αυτές τις θέσεις που έπαιζαν αυτοί τώρα δεν έχεις καλύτερους). Από τότε ως και σήμερα αν και είδα με τον Μπόλονι κάποια καλά ματς, σερί συνεχόμενα καλά παιχνίδια βλέπω ξανά τώρα με τον Χουμπ Στέφενς. Ο ΠΑΟΚ ακόμα και στα παιχνίδια που δεν κέρδισε ήταν πολύ καλός. Ειδικά μετά το “σοκ” στο Καραϊσκάκης βλέπω έναν ΠΑΟΚ που μου αρέσει πολύ. Με τα αποτελέσματα δεν αγχώνομαι. Διότι βλέπω ότι υπάρχει μέλλον σε αυτήν την ομάδα. Μία ομάδα που παίζει όμορφο θεαματικό ποδόσφαιρο, που δημιουργεί πολλές φάσεις, που βάζει την μπάλα κάτω. Μία ομάδα που είναι λιγότερο από έξι μήνες μαζί με έναν προπονητή που είναι μισό χρόνο εδώ και χρειάστηκε χρόνο για να καταλάβει τους παίκτες και οι παίκτες αυτόν.
Ετσι λοιπόν δεν με… χάλασε η ισοπαλία στον Ατρόμητο. Στεναχωρέθηκα αλλά δεν με προβλημάτισε γιατί ξέρω ότι χρειάζεται λίγος χρόνος για να γίνει η ομάδα “ατσάλινη”. Και εκείνη η ομάδα του 1-0 του Σάντος χρειάστηκε να περάσει μία σεζόν για να γίνει ανίκητη. Γιατί και εκείνη η ομάδα αν θυμάστε έχανε τα ντέρμπι στην Αθήνα. Κι όμως νικούσε όλα τα άλλα.
Για μένα ο μεγάλος στόχος του ΠΑΟΚ και το στοίχημα ολων πρέπει να είναι οι όμιλοι του Champions League της νέας σεζόν. Ο Δικέφαλος για να πετύχει θεωρώ οτι χρειάζεται τρία πράγματα:
1. Τρεις-τέσσερις καλές προσθήκες τον χειμώνα και άλλες τόσες το καλοκαίρι με το μυαλό στις κληρώσεις του καλοκαιριού.
2. Εμπιστοσύνη στον Στέφενς και ο Ολλανδός να δουλέψει και άλλο με τους παίκτες σε ότι αφορά την επικοινωνία μεταξύ τους όπως το έχει κάνει μετά το πατατράκ με τον Ολυμπιακό.
3. Στήριξη από τον κόσμο και επαναφορά του “οράματος” το οποίο μόνο τα ΜΜΕ μπορούν να το στηρίξουν. Αρα στήριξη των ΜΜΕ (οχι τυφλή, φυσικά με κριτική) σε διοίκηση, ομάδα.
Υγ: Ο επιτελικός μέσος όπως έγραψε το inpaok έχει ήδη κλείσει. Οπότε για το Νο1 είμαστε σε καλό δρόμο. Πολύ καλό δρόμο!
