Όπως συνηθίζεται η ΠΑΕ ΠΑΟΚ μετά την ανακοίνωση της μεταγραφής του Μαντούρο στον Δικέφαλο, ετοίμασε ένα θέμα για την ζωή του Ολλανδού αμυντικού χαφ…
Αναλυτικά τα όσα αναφέρονται σε αυτό:
“Όταν τα υπόλοιπα εκλεκτά στελέχη των φημισμένων Τμημάτων Υποδομής του Αγιαξ ονειρεύονταν μια μεγάλη καριέρα και πολλούς τίτλους στο Αμστερνταμ, ο Μαντούρο έβλεπε κάτι διαφορετικό. Φανταζόταν τον εαυτό του μακριά από την Ολλανδία. Ονειρευόταν επιτυχίες στον απόλυτο ποδοσφαιρικό προορισμό. Την Primera Division.
Τρία γεμάτα χρόνια στο Amsterdam Arena ήταν αρκετά για να τον βοηθήσουν να πετύχει τον στόχο του. Η μεταγραφή στη Βαλένθια ήταν πραγματοποίηση του πρώτου μεγάλου στόχου της καριέρας του. Τον δεύτερο δεν τον έχει πετύχει ακόμα κι ευελπιστεί να τα καταφέρει μέσω του ΠΑΟΚ.
Ποιος είναι αυτός ο στόχος; Να παίξει με την Εθνική Ολλανδίας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Η αγωνιστική απραξία του πρώτο μισού της σεζόν, λόγω της απόφασης της Σεβίλλης να τον κόψει από το ρόστερ που δήλωσε στο πρωτάθλημα, μολονότι την περασμένη σεζόν ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας, τον έκανε να χάσει έδαφος, αλλά είναι αποφασισμένος να το παλέψει με όλες του τις δυνάμεις και να κάνει την έκπληξη. Οπως έκπληξη ήταν και η προηγούμενη συμμετοχή του σε Μουντιαλ.
Το μακρινό 2006 ο Μάρκο Φαν Μπάστεν τον κάλεσε στους Οράνιε πριν καν καθιερωθεί στον Αγιαξ και τον επέλεξε στην ομάδα που αγωνίστηκε στα γήπεδα της Γερμανίας. Εκτοτε, ο Μαντούρο, κέρδισε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2007 με την Ελπίδων της Ολλανδίας, συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και παρέμεινε μέσα στις κλήσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του μέχρι και το 2011 όταν σε μια προπόνηση χτύπησε το πόδι του κι έμεινε εκτός δράσης για σχεδόν πέντε μήνες χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας του σεζόν στη Βαλένθια.
Οι Νυχτερίδες του έκαναν πρόταση ανανέωσης, ο πρώην προπονητής του Ουνάι Εμερι προσπάθησε να τον πάρει μαζί του στη Σπαρτάκ Μόσχας, ωστόσο, ο Μαντούρο ήθελε μια νέα πρόκληση δίχως ν’ αφήσει την Ισπανία κι έτσι επέλεξε τη Σεβίλλη. Ο φημισμένος τεχνικός διευθυντής των Ανδαλουσιανών, ο Μόντσι, μαζί με τον Μίτσελ που τότε ήταν στον πάγκο της ομάδας, έφτασαν μέχρι το Αμστερνταμ για να τον πείσουν να υπογράψει τριετές συμβόλαιο.
Το πρόβλημα στην καρδιά
Η μεταγραφή, αυτή, όμως, δεν ήταν γραφτό να στεριώσει. Η παρουσίασή του στο Σάντσεθ Πιθχουάν είναι ακόμα φρέσκια όταν οι γιατροί βρίσκουν ένα πρόβλημα στην καρδιά του. Οι πρώτες εξετάσεις δείχνουν μια σπάνια συγγενή ανωμαλία των στεφανιαίων αρτηριών. Οι Ισπανοί τον έστειλαν άμεσα στις ΗΠΑ για αναλυτικές, εξειδικευμένες εξετάσεις προκειμένου να έχουν μια σαφή, ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασής του.
Στο Καρδιολογικό Ινστιτούτο του Τέξας, την υπόθεση του Μαντούρο ανέλαβε ένας εκ των κορυφαίων γιατρών στις καρδιαγγειακές ανωμαλίες, ο Πάολο Αντζελίνι. Επειτα από όλα τα απαραίτητα τεστ, η διάγνωση ήταν καθησυχαστική τόσο για τον παίκτη όσο και για τη Σεβίλλη.
«Ο κ. Μαντούρο ανταποκρίθηκε με επιτυχία σε όλα τα τεστ και πιστεύουμε ότι με την κατάλληλη παρακολούθηση μπορεί να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο στο ανώτατο επίπεδο», είπε ο Αντζελίνι στη συνέντευξη Τύπου και εξήγησε πως ο Μαντούρο έχει μια εκ γενετής πάθηση που σχετίζεται με την πρώιμη ανάπτυξη των στεφανιαίων αρτηριών. Για προληπτικούς λόγους, μάλιστα, στο σώμα του ποδοσφαιριστή τοποθετήθηκε ειδικό μόνιτορ που καταγράφει την καρδιά του μέσω ηλεκτροκαρδιογραφήματος.
Επειτα από λίγο καιρό, λοιπόν, ο Μαντούρο επέστρεψε δίχως το παραμικρό πρόβλημα στην αγωνιστική δράση και καθιερώθηκε στη μεσαία γραμμή των Σεβιγιάνων συμπληρώνοντας συνολικά 30 συμμετοχές σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Το περασμένο καλοκαίρι, όμως, τα δεδομένα άλλαξαν. Ο Ουνάι Εμερι, ο πρώην προπονητής του στη Βαλένθια κι εκείνος που ήθελε να τον πάρει μαζί του στην Βαλένθια δεν υπολόγιζε στον Μαντούρο. Το θέμα είχε και οικονομικές προεκτάσεις και η Σεβίλλη έφτασε στο σημείο να μην δηλώσει τον παίκτη στο ρόστερ για την Primera Division μολονότι εκείνος προπονούνταν κανονικά.
Πολυεργαλείο του προπονητή
Στον ΠΑΟΚ, ο Μαντούρο έρχεται δίχως αγωνιστικό ρυθμό λόγω της έλλειψης αγώνων, αλλά με τη δίψα να παίξει ποδόσφαιρο, να αποδείξει πως είναι ο παίκτης που διέπρεπε στην Ισπανία και φυσικά να διεκδικήσει τη θέση του στην Εθνική Ολλανδίας.
Το σημαντικότερο προσόν του Μαντούρο είναι η ικανότητά του να παίζει σχεδόν παντού. Η βασική του θέση είναι στο κέντρο της μεσαίας γραμμής. Αμυντικό χαφ με την ευχέρεια να διαβάζει το παιχνίδι και να καθορίζει το ρυθμό της ομάδας με τις μεταβιβάσεις του. Με την ίδια άνεση, βέβαια, μπορεί να αγωνιστεί και στο κέντρο της άμυνας, αλλά και στα άκρα αν χρειαστεί. Είναι ένας παίκτης πασπαρτού που μπορεί να πολλές λύσεις στον Χουμπ Στέφενς.
Το άλλο χαρακτηριστικό του 28χρονου ποδοσφαιριστή είναι η παροιμιώδης ηρεμία στο παιχνίδι του. Πλήρως νηφάλιος με τη μπάλα στα πόδια, μεταδίδει σιγουριά στους συμπαίκτες του και δεν βιάζεται να δώσει τη μπάλα. Σπάνια θα τον δείτε να κάνει σπασμωδικές κινήσεις, αφού ψάχνει την κατάλληλη επιλογή δίχως να κάνει κατάχρηση κατοχής.
Οι σχέσεις με τους γονείς του
Αυτή του η ηρεμία προέρχεται από την οικογένειά του. Από την αύρα της Καραϊβικής, αφού ο πατέρας του είναι από την Αρούμπα και η μητέρα του από το Κουρακάο, δύο μικρά νησάκια από το σύμπλεγμα των Ολλανδικών Αντιλλών. Από τα όμορφα παιδικά χρόνια στην Αλμέρ, μια κωμόπολη λίγο έξω από το Αμστερνταμ. Οι γονείς του τον έμαθαν να σέβεται απόλυτα τους συνανθρώπους του, να μην επικρίνει και να μην πετάει στα σύννεφα λόγω του ταλέντου του στο ποδόσφαιρο.
«Εχε το βλέμμα σου στ’ αστέρια, αλλά κράτα τα πόδια σου στο έδαφος και να είσαι πάντα ο εαυτός σου γιατί ζεις μόνο μία φορά», είναι το μότο ζωής που του κληροδότησαν. Το ακολουθεί πιστά. Πριν δοθεί ολοκληρωτικά στο ποδόσφαιρο κι ενώ ήταν μέλος της πρώτης ομάδας του Αγιαξ φρόντισε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στα οικονομικά. Επειδή ο πατέρας του τον έπεισε πως οι σπουδές έρχονται πρώτες. Εκτοτε απολαμβάνει τη ζωή του ποδοσφαιριστή. Διασκεδάζει δίχως ακρότητες – δεν έχει βάλει ποτέ τσιγάρο στο στόμα του. Χαίρεται την άνετη οικονομική του κατάσταση εμπλουτίζοντας την γκαρνταρόμπα του καθώς έχει μεγάλη αδυναμία στη μόδα, αλλά πάντα μέσα σε όρια. Και φυσικά δε σταματά να βάζει στόχους στη ζωή του. Τόσο ως αθλητής, όσο και ως άνθρωπος. «Γιατί η ζωή του ποδοσφαιριστή είναι τόσο σύντομη και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σταματήσει».
