Κόντρα στον συμπολίτη ο “Δικέφαλος” πρέπει να έχει διορθώσει τα ως τώρα λάθη του και να αποδείξει την ανωτερότητά του ώστε τα κέρδη του να είναι …περισσότερα από τους δύο βαθμούς της νίκης!
Καλώς ή κακώς τα ντέρμπι – κατ΄ ουσία ή κατ΄ ευφημισμόν – με τον συμπολίτη αντίπαλο είναι πάντα αυτά που “μετράνε” για τον φίλαθλο του “Δικεφάλου”. Πρώτα αυτό, μετά εκείνα με τον Ολυμπιακό και μετά όλα τα υπόλοιπα. “Πάρτε αυτό το παιχνίδι να ξεχαρμανιάσουμε” λένε οι φίλαθλοι στην ομάδα, στους παίκτες στον προπονητή και στην διοίκηση πριν από κάθε τέτοιο ντέρμπι και να σαν λένε ακόμη “ δεν μας νοιάζουν τα άλλα” (που τους νοιάζουν βεβαίως…). Είναι το παιχνίδι του πρεστίζ, του … “αφεντικού της πόλης”, όσο κι αν “μικραίνει” τις διεκδικήσεις, τις προσδοκίες και τους στόχους της ομάδας. Είναι το παιχνίδι που “βγαίνει από την ιστορία” και “φτιάχνει” και το μέλλον, διότι πρέπει όλοι μας να το παραδεχθούμε ότι από αυτόν ακριβώς τον ανταγωνισμό …παρατείνεται η ζωή του Θεσσαλονικιώτικου μπάσκετ!
Το παιχνίδι που θα είναι το 3ο φετινό τους, φέρνει τις ομάδες στο “παλατάκι” από την ίδια αφετηρία αλλά και από διαφορετικές οδούς. Και ίσως (λογικά) με διαφορετικούς προορισμούς. Αλλά στα 40΄ λεπτά του (και βάλε…) το αντικείμενο του πόθου είναι η επιβολή στον αντίπαλο. Και για τον ΠΑΟΚ επιπρόσθετα υπάρχουν σοβαρά κίνητρα, όπως η “ρεβάνς” για τον αποκλεισμό στο Κύπελλο, η απόδειξη ότι είναι φέτος πολύ καλύτερη ομάδα, ότι από το “παλατάκι” δεν πρέπει να περάσει άλλος (μετά το “στραπάτσο” από τον ακριβότερο και άντε να το παραδεχθούμε και καλύτερο Πανιώνιο), ότι υπάρχει “ψωμί” για τον κόσμο του ΠΑΟΚ, για να έρθει κοντά στην ομάδα πάλι και να φάνε μαζί φίλαθλοι και ομάδα και …“παντεσπάνι”!
Το παιχνίδι του Σαββάτου, δεν είναι ούτε η αρχή ούτε το τέλος του πρωταθλήματος. Ούτε κρίνει κάποια οριστική κατάταξη του ενός ή του άλλου. “Μετράνε” βέβαια οι δύο βαθμοί, αλλά “μετράνε” και πολλά ακόμη για το νικητή. Και για τον ΠΑΟΚ αυτά έχουν και μεγαλύτερη σημασία: η αναπτέρωση του ηθικού μετά την κάκιστη επιθετικά βραδιά στον Κολοσσό, η “νέα αρχή” που ακόμη δεν έγινε με σκοπό την σταθεροποίηση της απόδοσης του συνόλου, το “στρογγυλοκάθισμα” στην καλύτερη τετράδα της βαθμολογίας, η ανάδειξη παικτών που θα συνεχίσουν να είναι πρωταγωνιστές στο πρωτάθλημα.
Οφείλουν όμως παίκτες και προπονητής του ΠΑΟΚ να μας δείξουν ότι έχουν …μάθει από τα ως τώρα παθήματά τους, εντός και εκτός συνόρων, εντός κι εκτός της έδρας της ομάδας. Διότι και στο “παλατάκι” και πολύ περισσότερο μακριά από την Θεσσαλονίκη, “πρόλαβαν” να μας δείξουν αδυναμίες που σαφώς και γνωρίζαμε και τις διαβλέπαμε πριν καν το πρώτο τζάμπολ της χρονιάς, αλλά πότε “κουκουλώνονταν” από τις νίκες, πότε τις “παρακάμπταμε” για “το καλό της ομάδας”. Το ίδιο όμως πρέπει να γίνει και τώρα αφού ενισχυτικές ή διορθωτικές κινήσεις στο ρόστερ είναι αδύνατο να γίνουν για οικονομικούς λόγους. Πάλι οι ίδιοι που σήκωναν ως τώρα τα βάρη, θα τα σηκώσουν και πρέπει να μην τους ξεφύγει ούτε …δράμι. Πολύ περισσότερο μάλιστα πρέπει να δείξουν ότι έστω και ως “επανάληψη” (των λαθών στις ήττες από Τρίκαλα, Κηφισιά, Πανιώνιο και Κολοσσό) έγινε “μήτηρ μαθήσεως”. Ότι δεν θα χαθούν ριμπάουντ, δεν θα αφεθεί ο αντίπαλος να “περάσει” τίποτε δικό του στο παιχνίδι, ότι όλοι οι παίκτες θα βάλουν τα δυνατά τους και θα δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό ότι οι επιλογές από τον πάγκο θα είναι οι πιο σώφρονες ότι τέλος πάντων ο ΠΑΟΚ μπορεί να είναι ο “Δικέφαλος” των νικών της Ευρώπης και όχι ομάδα των 49 πόντων επίθεσης στη Ρόδο και των 100π. στην άμυνα του αγώνα της Κηφισιάς. Πρέπει να είναι η ομάδα που δεν θα κάνει υπερβολικά και ως ένα σημείο παιδαριώδη λάθη, αλλά η μηχανή των “πιστονιών” που συγκεντρωμένα και συγχορδισμένα 100% θα βγάλουν ουσία αλλά και θέαμα.
Εννοείται ότι σε αυτό το τελευταίο θα παίξει ρόλο και ο κόσμος. Οι φίλαθλοι που τόσο είχαν απογοητευτεί στην επίσημη πρεμιέρα και στον τότε αποκλεισμό από τον συμπολίτη (την ίδια πάνω κάτω ομάδα που θα έρθει και το Σάββατο στο “παλατάκι” και η οποία εξακολουθεί να έχει προβλήματα, “ασθένειες”, αδυναμίες και κατώτερη …ποιότητα) και η οποία είχε ευνοηθεί καταφανέστατα από τον απροσδόκητο τραυματισμό του Πέϊν τότε που είχε χάσει όλο το παιχνίδι ξαφνικά κι αποδιοργάνωσε όλο τον ΠΑΟΚ, από την διαιτησία του Τανατζή και από τον απρόσμενα κακό εαυτό όλων στην ομάδα του “Δικεφάλου” (είτε επειδή ήταν αρχή της σαιζόν κι όχι έτοιμη ομάδα είτε γιατί το “πρέπει” τους “λύγισε” αδικαιολόγητα).
Στο διά ταύτα λοιπόν ότι ο ΠΑΟΚ μπορεί να έχει με τον κόσμο του έξι και …πάνω παίκτες, μπορεί να έχει ατμόσφαιρα (προσοχή πάντα κόσμια επιτρέπεται και επιβάλλεται για να μην το πληρώσει ο “Δικέφαλος” τελικά) που θα “γονατίσει” τον αντίπαλο και που θα κάνει κι αυτός την λεγόμενη και ζητούμενη “νέα αρχή” δίπλα στην ομάδα. Γιατί και ο κόσμος έχει τις ευθύνες του ας μην κρύβεται κανείς πίσω από το δάχτυλό του, όταν από τον Οκτώβριο και μετά ο μ.ο. εισιτηρίων είναι 500 και κάτω… Στο παραμελημένο, απαξιωμένο και λες και είναι τιμωρημένο “μπασκετάκι”! Γιατί όμως το τιμώρησαν τόσο βαριά; Έκλεψε ή Σκότωσε; Να μάθει από τα λάθη της η ομάδα, να καταλάβει όμως και ο κάθε φίλαθλος τι σημαίνει να παρατάς το δικό σου κομμάτι…
