Mια μεγάλη και διαφορετική από τις υπόλοιπες συνεντεύξεις έδωσε ο Ιβάν Σαββίδης μετά το τέλος της Συνεδρίασης των Ελλήνων της πρώην ΕΣΣΔ στην Αστανά στις 28 Νοεμβρίου του 2013. Ωστόσο, τώρα βγήκε στο φως της δημοσιότητας..
Άξιο αναφοράς είναι πως τις προσεχείς ημέρες αναμένεται και το δεύτερο κομμάτι αυτής της πραγματικά ενδιαφέρουσας συνέντευξης του Ιβάν Σαββίδη.
Διαβάστε παρακάτω τα όσα είπε ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, για τους νέους, τους πολιτικούς, την Ελλάδα και τον Ποντιακό Ελληνισμό…
“Για τον ηγέτη των Ελλήνων της Ρωσίας και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης Ιβάν Σαββίδη, μπορώ να πω ότι από δημοσιογραφικής άποψης είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον συνομιλητής. Είναι ενδιαφέρον να τον ακούς. Μαζίτου και αυτό ίσως για κάποιους ακούγεται ως αποκάλυψη, μπορείςκαι πρέπει να διαφωνήσεις, να υπερασπιστείς την άποψή σουαποδεικνύοντας την ως αλήθεια.Με μία όμως προϋπόθεση, να έχεις πραγματικά κάτι να πεις, να το θεμελιώσεις με σιδερένια επιχειρήματα και αποδείξεις.
Μερικές φορές οι απόψεις του, η εκτίμηση των γεγονότων και των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτά, είναι επιτακτικές και βάναυσα κατηγορηματικές. Αλλά είναι πάντα ακριβείς και εφιστώ την προσοχή σας σε αυτό, ενδιαφέρουσες καιπρωτότυπες. Ανήκει σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων, που αποτελούν ενεργητικούς «βρυκόλακες»[1], ενεργητικός στη διαμάχη επί ενός ζητήματος, επιτιθέμενος σε όλα τα μέτωπα. Αλλά, επαναλαμβάνω, αν ο συνομιλητής του έχει πραγματικά κάτι να πει, να αποδείξει, η συνομιλία μαζί του αποκτά δημιουργικό και ήσυχο χαρακτήρα.
Και όλα αυτά, παρά τις πατριωτικές μας συγκρούσεις της τελευταίας δεκαετίας, από τη στιγμή που ο Ιβάν Σαββίδης, ανέλαβε επικεφαλής των Ελληνικών Κοινοτήτων της Ρωσίας και αργότερα ολόκληρου του πρώην σοβιετικού χώρου. Πάντα στους κύκλους των συμπατριωτών μας μιλώντας γι αυτόν λέω ότι είναι ένας άνθρωπος γνήσιος, ότι είναι πατριώτης του λαού μας, ότι είναι πολύ σημαντικό, το ότι προσελκύει στους κύκλους του, τέτοιου είδους γνήσιους και αυτάρκεις ανθρώπους, πραγματικούς Έλληνες πατριώτες. Ο συμπατριώτης μας, δεν ανήκει στην πλειάδα των πρωτοπόρων του κινήματός μας (εννοεί το Ελληνικό Κίνημα στην ΕΕΣΔ[2]), στους ιδρυτές του. Δεν ανήκει σε αυτούς που στο πρώτο ΙδρυτικόΣυνέδριο των Ελλήνων της ΕΣΣΔ, τον Μάρτιο του 1991 συγκεντρώθηκαν στο Γκελεντζίκ, στιςακτές της Μαύρης Θάλασσας, για να κάνουν πράξη τις επιθυμίες του λαού μας.
Ο Ιβάν Σαββίδης προσχώρησε στο Ελληνικό Εθνικο-πολιτιστικό Κίνημα στο δεύτερο μισό τηςδεκαετίας του’90 ως επικεφαλής της Κοινότητας «ΤΑΝΑΪΣ» της Περιφέρειας του Ροστόβ, αποτελώντας την ίδια περίοδο έναν πολλά υποσχόμενο εκπρόσωπο της ρωσικήςεπιχειρηματικότητας. Ακολούθησε η Κοινοβουλευτική νομοθετική δραστηριότητα στο επίπεδο της Περιφέρειας του Ροστόβ, και μετά την περίοδο 2003 – 2011 σε Ομοσπονδιακό επίπεδο. Το 2004 ο Ιβάν Σαββίδης διαδέχεται στη θέση του Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικων Κοινοτήτων της Ρωσίας τον Βλαδίμηρο Κάισεβ. Από το 2006 αποτελεί Συντονιστή της νεοιδρυθείσας Περιφέρειας ΣΑΕ (Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού) χωρών πρώην ΕΣΣΔ. Από τα πρώτα και πλέον σοβαράζητήματα που έχει ν’ αντιμετωπίσει και διαρκεί δύο χρόνια, από το 2006 – 2008, είναι η διαδικασίαυπέρβασης του «σχίσματος»(διαίρεσης) του ελληνικού κόσμου στο χώρο της πρώην ΣοβιετικήςΈνωσης.
Στο Συνέδριο της Περιφέρειας χωρών πρώην ΕΣΣΔ του ΣΑΕ στο Ροστόβ τον Οκτώβριο του 2008, ηκρίση στον ελληνισμό του πρώην Σοβιετικού χώρου είχε ξεπεραστεί.
Το επόμενο μεγάλο ζήτημα του κινήματος, αλλά και του παγκόσμιου Ελληνισμού έγινε η παγκόσμια οικονομική κρίση και ως συνέπεια της η οικονομική κρίση στην Ελλάδα που εξέθεσε σε όλη τους την «ομορφιά», τις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και των δομών εξουσίας. Η ευθύνη των κυβερνώντων και της πολιτικής ελίτ για τη σημερινή καταστροφική κατάσταση των πραγμάτων στην κοινωνικο-οικονομική ζωή της χώρας. Η συστημική κρίση των δομών της παγκόσμιας διασποράς(ΣΑΕ), που όλο και περισσότερο εξαρτάται από την καλή θέληση της μητρόπολης.
Ο Ιβάν Σαββίδης είναι εξέχων παράγων του Ποντιακού Ελληνισμού. Με την οργάνωση των προσκυνημάτων στον Πόντο απόκτησε διεθνή φήμη στον ελληνικό κόσμο. Είχε την πρωτοβουλία, την οργάνωση αλλά και την έμπνευση των προσκυνηματικών εκδρομών στον Πόντο από το 2007 – 2011 στο Ιερό του Χριστιανισμού και του Ποντιακού Ελληνισμού, στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την ιστορική πρωτεύουσα του ελληνικού Πόντου, την Τραπεζούντα. Στο Κίνημά μας (εννοεί και πάλι το Ελληνικό Κίνημα της πρώην ΕΣΣΔ)[3], ήρθε μετά από τις επιτακτικές κλήσεις των συμπατριωτών μας, αλλά βούτηξε με το κεφάλι σε όλες τις δίνες και τις λακούβες του συνειδητοποιώντας ξαφνικά, όπως ο ίδιος αναγνωρίζει,ότι ανέλπιστα πονάει γι αυτά. «Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς το λαό μου, στον οποίο θαήθελα μέχρι το τέλος της ζωής μου να φανώ χρήσιμος σε όλα τα επίπεδα».
Απόλυτα ειλικρινά ήρθε στο κίνημά μας να δημιουργήσει, να χτίσει, να βοηθήσει, να μοιραστεί, αλλάόχι να γίνει κομματάκι του, να «ζήσει από αυτό». Εδώ, ίσως, η υπερβολική συναισθηματικότητα παίζει πολλές φορές εις βάρος του, όπως και η ειλικρίνειά του, που δεν μπόρεσαν να τον κάνουν να τη χάσει, αυτή αξίζει πολλά, στους βυζαντινούς διαδρόμους της ρωσικής πολιτικής.
…Ο Πατριωτιμός του Ιβάν Σαββίδη – εκφράζεται ανάμεσα στα άλλα με τις επενδύσεις στην ελληνικήοικονομία σε μια περίοδο βαθιών οικονομικών τριγμών στην Πατρίδα. Σε μια περίοδο που ηελληνική τάξη των κατεχόντων, εξάγει τα κεφάλαια της, αυτός επέλεξε να δικαιώσει με τις πράξεις τουτη θέση «η Ελλάδα θα σωθεί από τη Διασπορά», επενδύοντας στην ελληνική οικονομία, στηνπαραγωγή, αποδεικνύοντας έμπρακτα «ποιός είναι ποιός». .
– Ιβάν Ιγνάτεβιτς! Θα ήθελα ν’ ακούσω τις δικές σας εντυπώσεις για τη Συνεδρίαση των Ελλήνων της πρώην ΕΣΣΔ στην Αστανά, που μόλις ολοκληρώθηκε.
” Οι εντυπώσεις μου, δεν είναι απλά θετικές. Θα έπρεπε να δώσουμε σημασία σε αυτό, δουλέψαμε με μια ανάσα. Συζητήσαμε αναλυτικά όλα ταβασικά ζητήματα. Κάναμε προτάσεις για την επανεκίνηση της δουλειάς μας. Μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας σε όλα τα θέματα της ημερήσιας διάταξης και όχι μόνο, της συνεδρίασης μας στην Αστανά. Πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Αδιαφορία, είναι κάτι πουπαρατηρείται στη διάρκεια των συνεδριάσεώνμας, σήμερα δεν υπήρξε! Πιστέψτε με, έχω την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι απόλυτα το ακροατήριο. Όταν δείχνει ενδιαφέρον, τουςκεντρίζει, τους εμπλέκει και όταν απλά το ακροατήριο παρακολουθεί μια ανιαρή συζήτηση. Αναλογικά, με το επίπεδο των θεμάτων που τέθηκαν αλλά και τις απόψεις που εκφράστηκαν[4], αυτή ήταν η πιο παραγωγική συνάντηση των Ελλήνων του πρώην Σοβιετικού χώρου τα τελευταία χρόνια. …
Για την κατάσταση των θεμάτων στις ελληνικές νεολαιίστικες δομές αλλά και την μετάδοση στηνπολιτική μας για τη νεολαία, ενός νέου παλμού. Θα πρέπει σε καθημερινή βάση να παλεύουμε για να κερδίσουμε τη νεολαία μας. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε γι αυτήν, όλες τις προϋποθέσεις ώστε οι εκπρόσωποι της νεολαίας μας να γίνουν γνήσιοι Έλληνες, για τους οποίους σε 10 -15 χρόνια θα περηφανεύομαστε και θα μπορούμε με ήσυχη συνείδηση να παραδώσουμε τη μεγάλη μας υπόθεση – την υπηρεσία του λαού μας, στον οποίο θα γίνουν πιστοί υπηρέτες. …
Πιστεύω στη νεολαία μας. Θα πρέπει με κάθε τρόπο να τη βοηθήσουμε, να μη τη μαλώνουμε, να μη τη χρησιμοποιούμε, όπως είπε κάποιος από τους ομιλητές να μη τη «χαλιναγωγούμε». Υπομονή, καλή θέληση. Εμείς ήδη από σήμερα,με κάθε τρόπο μεταξύ των οποίων και η καθιέρωση επιχορηγήσεων, θα πρέπει να καλλιεργήσουμε την δική μας μελλοντική ελίτ της διανόησης, της διοίκησης και της τέχνης”.
…Στη συμερινή συνεδρίαση ακούστηκε το θέμα«απομάκρυνση από τους Έλληνες» (ορθοδοξία).
:Με εξέπληξαν αρνητικά αυτά τα δεδομένα, με σοκάρισαν. Ηαπομάκρυνση από τη πίστη των προγόνων, οι οποίοι ήτανπιστοί σε αυτήν μέχρι το θάνατο, είναι κάποιου είδουςυπενθύμιση σε εμάς, ότι κάθε ένας συμπατριώτης μας, σεστιγμές δοκιμασίας στη ζωή του, φτώχιας, πόνου, θα πρέπει να έχει τη σιγουριά της αδελφικής αλληλεγγύης, την πλάτη των συμπατριωτών του… Αυτή είναι η φτώχια μας και την ίδια στιγμή και ευθύνη. Ο
πωσδήποτε θα ερευνήσουμε βαθιά το συγκεκριμένο θέμα. Για μένα η εξίσωση «Έλληνας – ορθόδοξος Χριστιανός» συμπληρώνεται από βαθιές ιστορικές και πνευματικές έννοιες.
-Είναι πολύ σημαντικό από τη ζωή και τη δραστηριότητατων ελληνικών κοινοτήτων, να καυτηριάσουμε τους πολιτικάντηδες, τις ίντριγκες, τις διαμάχες, το χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο διαλόγου…”
– Χρησιμοποιήσατε ορολογία της περιόδου της «Ιεράς Εξέτασης».
“Θα πρέπει για την εξυγίανση του κλίματος στις κοινότητές μας, να χρησιμοποιήσουμε ένα «θεραπευτικό» know how: να συμμετέχει στο κίνημα μας ο μέγιστος δυνατός αριθμός σοβαρών και αξιοπρεπών συμπατριωτών μας, οι ηθικοί μας ηγέτες, οι ποιμένες μας. Θα πρέπει να θέσουμε ενώπιον μας τον στόχο – να μη χάσουμε στη διαδρομή το δρόμο προς το ναό, τουλάχιστον μερικών από τους συμπατριώτες μας.
Γι’ αυτό θα πρέπει να εκλέξουμε στις ηγετικές θέσεις των κοινοτήτων, τους πλέον αξιόλογους, αυτούς που έχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για μια τέτοια υπεύθυνη και σκληρή δουλειά, υψηλη πατριωτική αποστολή.Ανθρώπους με ποιότητα. Αναγνωρισιμότητα στο περιβάλλον των συμπατριωτών μας. Είναι πραγματικά δώρο Θεού – να είσαι αποτελεσματικός ηγέτης της κοινότητας, το πρότυπο της νεολαίαςτης. Θα πρέπει να αποτελείς το παράδειγμα για όλους, σε κοιτάζουν όλοι οι συμπατριώτες σου. Δεν θα πρέπει να είσαι λερωμένος.
Θα πρέπει να είσαι ολοκληρωμένος σε όλα: γνώσεις για την ιστορία και τον πολιτισμό του ελληνικού έθνους, των προγόνων μας. Θα πρέπει να έχεις αναγνωρισιμότητα και κύρος στο επίπεδο της πόλης σου, του νομού, της περιφέρειας. Μια που εσύ, είσαι το πρόσωπο των συμπατριωτών σου. Θα πρέπει να λαμβάνεις υπεύθυνες αποφάσεις, να ενώνεις τους Έλληνες, να μησπέρνεις τη διχόνοια”.
– Στην προηγούμενη συνεδρίαση, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το θέμα της νεολαίας,για άλλη μια φορά μας απασχόλησε το θέμα της ελληνικής εκπαίδευσης, της αναγκαιότηταςγνώσης της ελληνικής γλώσσaς…
“Έχω σημειωσει αυτό που είπε κάποιος γνωστός ηγέτης της νεολαίας μας, του συμπατριώτη σας Διονύση Αβράμοβ: «Για την απόκτηση επιπέδου «γνώσης της ελληνικής γλώσσας» από τη νεολαία μας, στην απόλυτη μορφή της, χρειάζονται κάποια υπέρ κίνητρα»…
– Ναι, και πάλι μας απασχόλησε αυτό το οξύ και επώδυνο θέμα, «η Αχίλλειος πτέρνα» για τη νεολαία και το κίνημά μας. Το κίνημά μας συμπληρώνει ήδη πάνω από 20 χρόνια και φαινομενικά θα έπρεπε στις συνεδριάσεις μας, η ελληνική γλώσσα να χρησιμοποιείται ισότιμα με τη ρωσική. Αλλά αυτό δεν έχει γίνει. Υπάρχουν κάποιοι ηγέτες κοινοτήτων και ομοσπονδιών, οι οποίοι μπορούν οργανικά να περνούν στις δηλώσεις τους, στην ελληνική «θερινή ώρα». Αλλά αυτοί αποτελούν σαφή μειοψηφία”.
Ίσως, να συμφωνήσω με το Διονύση. Για την απόκτηση κάποιου επιπέδου στα ελληνικά από τηνεολαία μας, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της αγαπάει την καριέρα της, χρειάζεται κάποιαπαρέμβαση από πάνω. Και θα το κάνουμε αυτό στο άμεσο μέλλον.
Θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε μια έρευνα με τη συμμετοχή της νεολαίας μας, με θέμα «Ποιοί οι κύριοι λόγοι που σας εμποδίζουν στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας;» .
“Τι άλλο εκτός από την αδράνεια και την τεμπελιά; Και πολύ σωστά μου θυμίζετε την ομιλία μου τον Οκτώβριο του 2008 στο Ιδρυτικό Συνέδριο της Ελληνικής νεολαίας της Ρωσίας και του πρώην Σοβιετικού χώρου. Τους είχα δώσει τότε, στους ηγέτες της νεολαίας μας, ένα χρόνο για την εκμάθηση, έστω και σε ένα μέσο επίπεδο, της ελληνικής γλώσσας.
Το τι βγήκε από αυτή την κατευθυντήρια οδηγία «ντιρεκτίβα», το βλέπουμε όλοι μας. Θα πρέπει νααναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Με ντιρεκτίβες και διαταγές τα ζητήματα δεν επιλύονται. Δεν θα πρέπεινα μπερδεύουμε επιχειρηματικές δομές με το κοινωνικό κίνημα! Εκεί μπορείς να απολύσεις τον ανεπείδεκτο εργαζόμενο . Δεν έμαθες σε ένα χρόνο αγγλικά, γερμανικά, ελληνικά – απολύεσαι.
Είναι αναγκαίο με αυτό το ζήτημα να ασχολούμαστε συστηματικά. Να οργανώνουμε περιοδικά, σεμινάρια ελληνικών για τουςπροέδρους των κοινοτήτων και τους ηγέτες της νεολάιας. Να έχουμε αυτό το ζήτημα των ζητημάτων υπό διαρκή έλεγχο. Όχι με το καμτσίκι, αλλά με μια καλή συντροφική κουβέντα. Εμείς τέλος πάντων, «θα πρέπει να καταστρέψουμε την Καρχηδόνα» – «να διαλύσουμε»τα κενά στην ελληνική, την ελληνική σιωπή των ενήλικων και νέων ηγετών. Το να είσαι Έλληνας – σημαίνει να είσαι ορθόδοξος και να γνωρίζεις τη μητρική σου γλώσσα. Αυτό είναι μία αξιωματική αλήθεια”.
– Στην ομιλία σας, ακούστηκε η προειδοποίηση για την ποντιακή διάλεκτο της ελληνικής, ότι την αναμένει η μοίρα της «νεκρής» γλώσσας. Σε αυτή τη διάλεκτο της αρχαιοελληνικής μιλούν και αισθάνονται οργανικά πλέον των δύο εκατομμυρίων Ελλήνων.
“Μεταξύ αυτών των δύο εκατομμυρίων που θα μειώνονται ούτως ή άλλως συνεχώς και εγώ, οταπεινός σας υπηρέτης. Αισθάνομαι οργανικά στη ρωμαίικη. Τα ελληνικά μου βελτιώνονται, αλλά θα ήθελα να τα χρησιμοποιώ καλύτερα. Πίσω από τη «δική μας» γλώσσα δεν υπάρχει κράτος και επομένως δεν έχει το καθεστώς της κρατικής γλώσσας με ότι αυτό συνεπάγεται. Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.
Η προσπάθεια δημιουργίας Δημοκρατίας του Πόντου… Εμείς, οπωσδήποτε θακάνουμε τα πάντα για να διαφυλάξουμε τη γλώσσα των μεγάλων προγόνων μας. Βιβλία, ντοκυμαντέρ,θεατρικά έργα. Στην πρωτεύουσα του Ποντιακού Ελληνισμού τη Θεσσαλονίκη δουλεύουν αρκετοίποντιακοί ραδιοσταθμοί, στην Ελλάδα έχει το κοινό του και ένα τηλεοπτικό κανάλι. Αλλά, επαναλαμβάνω, μια ζωντανή γλώσσα αναπτύσσεται, μόνο οταν έχει το καθεστώς της επίσημης «κρατικής».”
πηγή:bsgreeks.blogspot.gr
