Γράφω συχνά πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να δουλεύει κοιτώντας προς την νέα χρονιά και πως θα καταφέρει να χτίσει από τώρα για την επόμενη σεζόν την ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει. Και τότε δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες. Για κανέναν. Ούτε για την διοίκηση, ούτε για τον προπονητή, ούτε για τους παίκτες. Ωστόσο του οπαδού και του καθένα που αγαπάει την ομάδα δεν μπορείς να του κρατήσεις ζωντανή την φλόγα μέσα του με υποσχέσεις για το αύριο και ειδικά του ΠΑΟΚτσή που έχει συνηθίσει στα ανεκπλήρωτα “θα” και… στην αιώνια υπομονή.
Δεν μπορώ να ξέρω αν ο ΠΑΟΚ θα μπορέσει να αλλάξει τα σημερινά δεδομένα έτσι ώστε να καταφέρει μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες να συνέλθει και να φτάσει στον τελικό και την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας. Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο ΠΑΟΚτσής έχει ανάγκη από μία επιτυχία. Μία μεγάλη νίκη που θα του επαναφέρει τον χαμένο του εγωισμό.
Για τον ΠΑΟΚτσή η τελευταία μεγάλη νίκη που τον έκανε πραγματικά να νοιώθει υπερήφανος και δυνατός ήταν αυτή στην Πόλη απέναντι στην Φενερμπαχτσέ… Δεν κέρδισε τίτλο. Δεν κέρδισε κάτι σημαντικό. Έκλεψε όμως εκείνη η νίκη, τις καρδιές πολλών οπαδών του, που “λάτρεψαν” ακόμα περισσότερο εκείνη την ομάδα διότι τον ΠΑΟΚ ως ΠΑΟΚ ούτως ή άλλως τον λατρεύουν. Αυτό χρειάζεται και το σύνολο του Χουμπς Στέφενς. Να το αγαπήσει ο κόσμος! Να “δεθεί” μαζί του. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται μεγάλες νίκης. Και αν κανείς δει το πρόγραμμα από εδώ και πέρα μόνο δύο μπορεί να είναι οι μεγάλες νίκες: Οι νίκες πρόκριση επί του Ολυμπιακού και η κατάκτηση του τροπαίου ή η πρόκριση επί της Μπενφίκα. Αν μου βάζατε να στοιχηματίσω στο πιο είναι πιο πιθανόν θα έλεγα το πρώτο. Ομως με τις πιθανότητες δεν μπορεί να παίζει κανείς. Θεωρώ ότι πλέον εδώ που φτάσαμε θέλουν και οι παίκτες να αποδείξουν και στον εαυτό τους και στον κόσμο ότι αξίζουν.
Το ιδιο και ο προπονητής. Θεωρώ ότι δεν θα ξανά δούμε ματς όπως το πρόσφατο με τον Παναθηναϊκό και αυτό με τον Ολυμπιακό όπου αγωνίστηκαν χωρίς πάθος και τσαμπουκά. Εκτός αν είναι όλοι τους στην ομάδα… τόσο αναίσθητοι πια,που να μην τους νοιάζει ούτε η απογοήτευση που φέρνουν στον κόσμο αλλά ούτε και τα υποτιμητικά σχόλια όλης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Δεν το νομίζω γιαυτό και ελπίζω πως στο τέλος μία “χαμένη” φαινομενικά χρονιά μπορεί και να σωθεί. Αρκεί να το πιστέψουν και να προσπαθήσουν για αυτό όλοι εντός εκτός και γύρω από τον ΠΑΟΚ.
Ο Δικέφαλος ψάχνει το μπαμ! Θέλει το μπαμ! Το αγωνιστικό μπαμ. Το έχουν όλοι ανάγκη. Στα πόδια των παικτών είναι να πωρώσουν ξανά τον κόσμο και να δούμε μία Τούμπα όπως τα προηγούμενα χρόνια που είναι αλήθεια ότι μας έλειψε!
