Ο Μπίμπρας Νάτχο παραχώρησε μία μεγάλη συνέντευξη στο σάιτ «adigabisman.net» (εθελοντικής οργάνωσης συμπατριωτών του Κιρκασίων του Κφαρ Καμά, της ιδιαίτερης πατρίδας του) μιλώντας για τη ζωή του, τον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη.
Όπως αποκάλυψε όταν ήρθε στη Θεσσαλονίκη το μεγαλύτερο πρόβλημά του ήταν να βρει τζαμί για να προσεύχεται, αφού όλα τα άλλα η επικοινωνία στα αγγλικά τα κάνει εύκολα.
Ο Νάτχο δεν έκρυψε ότι αισθάνεται ιδιαίτερα σημαντικός στον ΠΑΟΚ και η προσαρμογή του στην Ελλάδα είναι πιο εύκολη από ότι στη Ρωσία
Αναλυτικά ο Νάτχο είπε τα εξής:
Για τη σχέση του με το μουσουλμανισμό και τις αρχές που του άφησε ο πατέρας του:
“Πάντα προσπαθώ να κρατώ την παράδοση, να ακολουθώ τη θρησκεία μου. Αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικά για μένα. Το σημαντικότερο απ’ όλα μου η θρησκεία μου. Ο πατέρας μου (ο Αλάχ να του δείχνει έλεος) πάντα μου έλεγε ότι δεν πρέπει να ξεχνώ τρία πράγματα: Ότι είμαι Μουσουλμάνος, είμαι Κιρκάσιος και το όνομά μου είναι Μπίμπρας. Έτσι μεγάλωσα και έτσι πορεύομαι”.
Για τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις:
“Όταν ήμουν στο Καζάν δεν έχανα κάθε Παρασκευή τις προσευχές στο τζαμί. Εδώ, το πρώτο διάστημα είναι πιο δύσκολο για μένα, όμως στο μεταξύ βρήκα ένα τζαμί”.
Για την προσαρμογή του στον ΠΑΟΚ:
“Ο εγκλιματισμός μου στον ΠΑΟΚ ήταν ευκολότερος απ’ ότι στο Καζάν γιατί όταν πήγα στη Ρωσία ήταν η πρώτη φορά που έβγαινα στο εξωτερικό και ήταν πολύ μεγάλη αλλαγή. Στο Καζάν απέκτησα την ταυτότητα ενός αξιόλογου παίκτη και στον ΠΑΟΚ με αντιμετωπίζουν ως ένα πολύ σημαντικό παίκτη. Η ελληνική νοοτροπία είναι πιο απλή και πιο κοντινή σ’ αυτή του Ισραήλ. Οι άνθρωποι είναι ζεστοί, βοηθοί και όλοι μιλούν αγγλικά. Έτσι όλα γίνονται πιο εύκολα. Και για την οικογένεια μου είναι πιο εύκολα και λόγω της βοήθειας που δέχονται και λόγω του καιρού”.
Για τη σχέση του με την ελληνική γλώσσα:
“Στη Ρωσία όταν ήμουν υπήρχε ένας διερμηνέας που μιλούσε εβραϊκά, αλλά παράλληλα μάθαινα και ρώσικα γιατί πολύ δύσκολα μιλούν αγγλικά. Αλλά εδώ τα πάντα είναι στα αγγλικά, ακόμη και ο κόουτς και οι παίκτες και όλο το περιβάλλον συνεννοείται μαζί μου στα αγγλικά”
Για τις προσδοκίες που έχει από τον εαυτό του:
“Οι προσδοκίες μου είναι να γίνομαι συνεχώς καλύτερος, να μαθαίνω περισσότερα, να βελτιώνομαι και να βοηθώ την ομάδα να προοδεύει. Το πιο σημαντικό: να κάνω τους παίκτες δίπλα μου καλύτερους και πιο πετυχημένος φυσικά”.
Για τις διαφορές του ελληνικού με το ρωσικό Τύπο:
“Δεν διαβάζω στην Ελλάδα τι γράφουν και προσπαθώ να ενημερώνομαι για τα βασικά από αυτά που γράφονται και λέγονται. Σε κάθε μέρος που βρίσκομαι με ενδιαφέρει τι συμβαίνει μέσα στην εβδομάδα και τι πιστεύει ο προπονητής. Η νοοτροπία μοιάζει πολύ περισσότερο με αυτή στο Ισραήλ, παρά με τη Ρωσία. Εκεί είναι διαφορετικά τα μίντια και οι οπαδοί εμπλέκονται λιγότερο”.
Για το καθημερινό πρόγραμμά του:
“Το καθημερινό μου πρόγραμμα, συνήθως, γυρίζει γύρω από το ποδόσφαιρο. Αφού ξυπνήσω, πάω για πρωινή προπόνηση, οργανώνομαι, κάνω ένα μικρό διάλειμμα για να φάω κάτι και πηγαίνω στην προπόνηση και μετά να φροντίσω το σώμα μου. Τα πάντα γυρίζουν γύρω από το ποδόσφαιρο, όπως το φαγητό και η ξεκούραση. Και προσπαθώ να περνώ όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, να είμαι σπίτι και να παίζω με το παιδί μου”.
Για το αν του λείπουν τα κιρκασιανά φαγητά:
“Η γυναίκα μου πάντα ετοιμάζει το φαγητό και προσπαθεί να κάνει και κιρκασιανά πιάτα. Όταν πηγαίνω στην πατρίδα μου φέρνω κιρκασιανό τυρί και ετοιμάζω Mtazh. Και φυσικά πάντα περιμένω να πάω στο Ισραήλ με μεγάλη ικανοποίηση”
Για το αν η πιθανότητα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους την Κιρκασία έχει εκμηδενιστεί:
“Ο επαναπατρισμός είναι αρκετά περίπλοκο ζήτημα. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον αν είχαμε το δικό μας κράτος, αλλά η κατάσταση τώρα δεν το επιτρέπει. Το πιο σημαντικό είναι να κρατάμε τις παραδόσεις και να μη χάνουμε τις αξίες και τη θρησκεία μας”.
