Δεν ξεχνώ…

✓    Δεν ξεχνώ… το ελικόπτερο.

✓    Δεν ξεχνώ… την άνοδο των μυρίων αστυνομικών από την Αθήνα (με λεφτά όλων μας), την αλόγιστη χρήση βίας και χημικών ακόμα και σε γέρους ή γυναικόπαιδα για ματς κεκλεισμένων των θυρών.

✓    Δεν ξεχνώ… την μεταφορική του Κυριάκου.

✓    Δεν ξεχνώ… την αποβολή του Γ.Χ. στο 39ο λεπτό από τον διαβόητο κ. Κασναφέρη, όταν αντί για δύο πέναλτι πήρε δύο κίτρινες για… θέατρο!

✓    Δεν ξεχνώ… την καρατιά του Ζε Ελίας στον Οκκά για την οποία θα έπρεπε να απελαθεί, αλλά δεν πήρε ούτε καν κόκκινη.

http://www.youtube.com/watch?v=qUWQUQ5fJJI

✓    Δεν ξεχνώ… τα μπουνίδια του Καρεμπέ στον Καφέ και το σβέρκωμα στον Οκκά για το οποία μόνο που δεν παρασημοφορήθηκε.

✓    Δεν ξεχνώ… το πέναλτι εφεύρεση του Παπαπέτρου στο μαρκάρισμα του Κατσαμπή στον Γκόγκιτς.

✓    Δεν ξεχνώ… το ακυρωθέν γκολ του Τάκολα και το «πάμε να φύγουμε» του Παπαπέτρου που έφερε -3 βαθμούς και 3 αγωνιστικές κεκλεισμένων.

✓    Δεν ξεχνώ… την ανενόχλητο ντου των βέβηλων «επιστημόνων» στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας και την καταστροφή της προτομής του Γιώργου Κούδα.

✓    Δεν ξεχνώ… τα ατιμώρητα υψωμένα μεσαία δάχτυλα του Νέρι Καστίγιο στην «Τούμπα».

✓    Δεν ξεχνώ την 27η Νοεμβρίου του 1963, όταν ο ΠΑΟΚ έγινε η πρώτη ομάδα που αποχωρεί από το γήπεδο λόγω σφαγιαστικής διαιτησίας, όταν ο Σημαντήρης σαν τερματοφύλακας αποκρούει στην γραμμή το σουτ του Ραπτόπουλου και ο (Βούλγαρος) διαιτητής δείχνει άουτ υπέρ του Ολυμπιακού!

✓    Δεν ξεχνώ… τα «τυχαία» (;) ξεσπιτώματα σε Σέρρες, Τρίκαλα για να αποφύγουν την «Τούμπα».

✓    Δεν ξεχνώ… τους αμέτρητους τελικούς κυπέλλου που έγιναν ετσιθελικά στην Αθήνα.

✓    Δεν ξεχνώ… το πέναλτι του Βαλλιάνου στο 93′ (1999) που από την σέντρα είδε ως πέναλτι την βουτιά του Νινιάδη για να κερδίσει με το ζόρι ο Ολυμπιακός με 2-1.

✓    Δεν ξεχνώ… τον Δούρρειο Ιππο και τον τρόπο με τον οποίο έσπασε το 1992 το αήττητο σερί 23 ετών στην «Τούμπα».

✓    Δεν ξεχνώ… τον Φακή και την διαιτησία του το 1973, όταν ο αήττητος ΠΑΟΚ γνωρίζει την πρώτη του ήττα στο «Καραϊσκάκης» αφού τελειώνει το ματς με 9 παίκτες λόγω τραυματισμών, χωρίς να βγει ούτε μισή κάρτα στους γηπεδούχους.

✓    Δεν ξεχνώ… και πάλι τον ογκόλιθο Βαλλιάνο (2000) που δεν δίνει δίνει οφθαλμοφανή πέναλτι του Πασσαλή σε Παντελή και Βρύζα που θα έδινε μέχρι και ο Κόκκαλης.

✓    Δεν ξεχνώ… τον Μπριάκο (2001) που κλείνει τα μάτια στο οφσάιντ γκολ του Γιαννακόπουλου.

✓    Δεν ξεχνώ… το περσινό οφσάιντ του Καμαρά πίσω από την σέντρα (!) ενώ ετοιμαζόταν να ανοίξει το σκορ σε τετ-α-τετ στις καθυστερήσεις.

✓    Δεν ξεχνώ… το ματς κυπέλλου του 2009, όταν ο Κουκουλάκης αφήνει τον ΠΑΟΚ με 9 παίκτες και αρνείται αποβολή στον Ολυμπιακό σε επέλαση στον Μπακαγιόκο λίγο πριν το ματς οδηγηθεί στην παράταση.Είναι σίγουρο πως όσο κι αν δεν ξεχνώ, έχω ξεχάσει άλλα τόσα. Δεν ξεχνώ όμως τα αμέτρητα «τρυπήματα», την επίδειξη δύναμης, την τσάμπα μαγκιά, την «αποφασίζουμε και διατάζουμε» κόκκινη νοοτροπία. Δεν ξεχνώ τα λόγια του Πάμπλο Γκαρσία, ο οποίος από πολύ νωρίς κατάλαβε τι είδους ποδοσφαιρικοί νόμοι ισχύουν εδώ. Για όλους αυτούς τους λόγους κάθε παιχνίδι με τον Ολυμπιακό δεν είναι ποτέ ένα απλό παιχνίδι. Μερικά μαθήματα ΠΑΟΚτσήδικης ιστορίας δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν…

INPAOK