Για τη δύσκολη οικονομική κατάταση της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, τον δικό του ρόλο σε όλο αυτό, και την απόφαση του να αποχωρήσει όταν εξοφληθούν όλα τα χρέη μίλησε ο Μπάνε Πρέλεβιτς σε δηλώσεις του στο Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Συγκεκριμένα είπε:
Για τις ημέρες του ως πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟΚ: “Για μένα ΠΑΟΚ είναι τρόπος ζωής. Ο ελεύθερος χρόνος που έχω είναι για την ομάδα. Είμαι και τυχερός γιατί βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου που δε δεσμεύομαι με υποχρεώσεις, οι κόρες μου είναι ανεξάρτητες γυναίκες, δεν έχω καθημερινότητα που να θέλει να πάω το παιδί στο σχολείο, στο φροντιστήριο. Εκοψα, απλά, πράγματα που έκανα παλιά κάθε μέρα, όπως το να παίζω τένις”
Για τους λόγους που συνεχίζει να ασχολείται με τον ΠΑΟΚ, παρόλο που δεν έχει την απαιτούμενη συμπαράσταση: “Γιατί ξέρω, σύμφωνα με αυτό που πιστεύω, ότι αυτό που κάνω είναι σωστό. Χωρίς να θέλω να κολακεύσω εμένα και τη διοίκηση, νομίζω πως αν δεν είχαμε ασχοληθεί με την ΚΑΕ, πολύ πιθανόν να είχαμε πτωχεύσει. Υπήρχε λανθασμένη νοοτροπία και ανάποδη λογική, δεν ήτανε αντιληπτό ως τώρα ότι οι ομάδες είναι ανώνυμες εταιρείες. Πρέπει να πληρώνουμε ΦΠΑ, ΙΚΑ, τους εργαζόμενους, αλλιώς έχουμε συνέπειες στο υπουργείο Ανάπτυξης, όχι αν θα χάσουμε ένα ματς. Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το Υπουργείο, το Δημόσιο. Αυτή είναι ουσία στην ομάδα και όποιος την αγαπάει τη βλέπει. Ιστορικά στον αθλητισμό, μεγάλες ομάδες εξαφανίστηκαν, όχι γιατί δεν πήγαν καλά αγωνιστικά, αλλά από οικονομικά προβλήματα. Εφόσον είσαι νοικοκυρεμένος και κακή αγωνιστικά να έχεις, θα το ξεπεράσεις. Το οικονομικό θέμα μπορεί να σε εξαφανίσει.
Ο κύκλος μου στον ΠΑΟΚ θα κλείσει, γιατί έτσι πρέπει. Για να ανοίξει κάποιος άλλος. Αυτό θα γίνει όταν πετύχουμε το στόχο μας. Θέλω ο ΠΑΟΚ να βγει από το άρθρο 99, που σημαίνει να εξοφλήσει όλα τα χρέη του. Ο ρόλος μου, από εκεί και μετά, τελειώνει. Να βρεθεί, αν είναι δυνατό, σε αυτό το διάστημα και ιδιοκτήτης, περίπτωση στην οποία και πάλι ο δικός μου ο ρόλος θα έχει επιτευχθεί. Δε με ενδιαφέρει το πόσο μεγάλο όνομα ήμουνα ως αθλητής. Δε βλέπω ουσία στην καθημερινότητά μου από αυτό. Ημουνα όνομα, ωραία, και; Αύριο είναι μια άλλη μέρα…”.
