Οι μηχανισμοί υπεράσπισης ή αποδόμησης ενός προσώπου δημοσίου ενδιαφέροντος δεν έχουν και μεγάλη ποικιλία, τουλάχιστον στα εγχώρια μέσα ενημέρωσης και τους “στρατιώτες” της. Στην προσπάθεια επηρεασμού ή ακόμα και ωμού σχηματισμού της κοινής γνώμης όμως, τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα όπως τα περιμένει κανείς. Μπορεί να είναι και αντίθετα. Η λεγόμενη “αβάντα” δεν είναι πανάκεια για να ανέβει κάποιος στην εκτίμηση του κόσμου, ούτε φυσικά και η κατακρεούργηση σημαίνει πως το “θύμα” αυτής, θα βρεθεί αυτόματα στο βυθό.
Όλα αυτά τα λέω με αφορμή την περίπτωση του Γιώργου Γεωργιάδη στην οποία θα αναφερθώ πιο κάτω, αφού πρώτα προσπαθήσω να φέρω κάποια παραδείγματα.
Στον…μαγικό κόσμο του ΠΑΟΚ, είναι σύνηθες φαινόμενο τα πρόσωπα να αποθεώνονται ή να αποδοκιμάζονται. Να λοιδορούνται ή να θεοποιούνται κατά συρροήν χωρίς να συνεκτιμούνται όλες οι παράμετροι. Έτσι το είδαμε ή έτσι μας είπανε, έτσι είναι.
Ας πάρουμε την περίπτωση του Άγγελου Αναστασιάδη. Φανατικοί υποστηρικτές, φανατικοί εχθροί. “Αγγελόσκυλα” και μη. Προσωπικά, παρακολουθώντας την πολιτική και των μεν και των δε, αηδιάζω. Όσο διαβάζω για τον Αγγελάρα που θα σώσει τον ΠΑΟΚ, κάθε φορά που ο Δικέφαλος βρίσκεται σε κρίση φυσικά, μου γυρίζουν τα μυαλά. Όσο διαβάζω τους πολέμιους του να τον μηδενίζουν, σιχτηρίζω. Μου βγάζουν το αντίθετο. Η άποψη μου είναι ότι ο Αναστασιάδης έκανε έργο στον ΠΑΟΚ, τον βοήθησε αλλά και πως τώρα πια δεν μπορεί να προσφέρει σε αυτόν. Δεν υπάρχει μαύρο ή άσπρο.
Πάμε στον Σαλπιγγίδη. Πόσο μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο αυτή η μικρή μερίδα εκπροσώπων των ΜΜΕ ή των ΠΑΟΚτσήδων που τον σιχαίνονται και τον αναφέρουν ως Νο.14 ή ως Παναθηναϊκόφρονα; Μήπως το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το αντίθετο;
Πάμπλο Γκαρσία. Φαντάζομαι την υπέρμετρη αγιοποίηση του δεν τη θέλει ούτε ο ίδιος. Έδωσε την καρδιά του για τον ΠΑΟΚ αλλά δεν τα έκανε όλα τέλεια. Δεν μπορούσε να παίζει μπάλα μέχρι τα 40 του, τι να κάνουμε; Δεν είναι δυνατόν να υποκαθιστά τον ίδιο τον ΠΑΟΚ. Είναι σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του όμως.
Ζαγοράκης-Βρύζας. Κόλακες και αυλικοί από τη μία, κόλακες και αυλικοί από την άλλη. Ως πότε θα συνεχίζεται αυτό το παραμύθι; Ο ένας τα έκανε όλα καλά, ο άλλος όλα λάθος. Ζαγορακικοί και Βρυζικοί δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Αβάντα οι μεν, αβάντα και οι δε. Ήμαρτον…
Φυσικά, τα ανάποδα αποτελέσματα αυτής έμμεσης ή άμεσης υποστήριξης σε κάποιον, δεν υπάρχουν μόνο στον ΠΑΟΚ αλλά παντού εκεί έξω. Δείτε τι αναφέρουν τα φίλα προσκείμενα στον Βαγγέλη Μαρινάκη μέσα ενημέρωσης για αυτόν. “Βομβαρδισμοί” κολακείας. Και; Ανεβαίνει στην εκτίμηση του υπόλοιπου κόσμου ή τον σιχαίνονται ακόμα περισσότερο; Το ίδιο, “ανοίγοντας” ακόμα περισσότερο το θέμα, για την κυβέρνηση Σαμαρά. Πόσο μπορεί να επηρρεάσει ένα άρθρο ή μια τηλεοπτική γνώμη που θα εξάρει την πολιτικής της; Προφανώς θα πάρει την μπάλα τόσο την κυβέρνηση όσο και τον ίδιο τον αβανταδόρο.
Και φτάνουμε στον Γου Χου. Με τρία παιχνίδια στον πάγκο, έχουμε ακούσει τα…απίστευτα. Τα “στηρίγματα” του τον αποθεώνουν, κάτι που κάνει κακό και στον ίδιο. Μέχρι και το ότι θα μείνει και την επόμενη σεζόν διέρρευσε κάποια στιγμή. “Εξαπτέρυγα” που απλά κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες. Στον αντίποδα βέβαια, από χθες έχουν πέσει να τον φάνε οι “άλλοι” γιατί το 0-3 έγινε 3-3 ή γιατί έκανε αλλαγή τον Νάτχο. Αυτός ο τόσο… έμπειρος τεχνικός που πέρσι και φέτος κλήθηκε να βγάλει το κάρο από τη λάσπη. Θεωρώ πως ο Γεωργιάδης δεν αποκλείεται να γίνει καλός προπονητής, όταν όμως κάποια στιγμή ασχοληθεί με την προπονητική κανονικά. Η εμπειρία του είναι μηδαμινή, τα όποια λάθη του προφανώς δικαιλογούνται. Αυτοί που δε δικαιολογούνται είναι όσοι έφτασαν τον ΠΑΟΚ να έχει προπονητή τον Γεωργιάδη τέλη Μαρτίου και με τα πιο κρίσιμα ματς της σεζόν μπροστά του.
Καταλήγοντας, ο δογματισμός είναι κάτι που ανέκαθεν σιχαινόμουν. Και στον ΠΑΟΚ ζει και βασιλεύει. Δείτε τα στραβά, αλλά δείτε και τα καλά. Και το αντίστροφο. Και πάνω από όλα, δείτε τον ΠΑΟΚ.
Facebook: Thodoros Hastas
Twitter: ThodorosHas
