Σαν σήμερα πριν 24 χρόνια (10/4/1991) δύο οπαδοί του ΠΑΟΚ, ο Ευθύμης Λιάκας και ο Κώστας Ντόλιας, δολοφονήθηκαν άνανδρα στην εθνική οδό μετά από επίθεση με μολότοφ στο αυτοκίνητο με το οποίο επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη μετά τον τελικό Κυπέλλου μπάσκετ με τον Πανιώνιο στο ΣΕΦ.
Τα παιδιά κάθονταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και κάηκαν ζωντανοί, καθώς δεν πρόλαβαν να βγουν.
«Η μνήμη τους είναι πάντα ζωντανή, δεν τους ξεχνάμε ποτέ», αναφέρει κείμενο του Πανελλήνιου ΣΦ ΠΑΟΚ Αθηνών και συνεχίζει:
Παραθέτουμε το κείμενο που γράφτηκε στην εφημερίδα «ΠΑΟΚτσής» στην επέτειο των πέντε χρόνων από το συμβάν:
10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1991:ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ
Τα γεγονότα της Κυριακής και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκαν μας θύμισαν ένα τραγικό περιστατικό που συνέβη σε βάρος οπαδών του ΠΑΟΚ. Την Τετάρτη 10 Απριλίου συμπληρώθηκαν 5 χρόνια απ’ τη δολοφονία των 2 ΠΑΟΚτσήδων Ευθύμη Λιάκα και Κώστα Ντόλια. Μια δολοφονία την οποία η Αθηναϊκή χαβούζα προσπάθησε απ’ την πρώτη στιγμή, να την εμφανίσει ως ατύχημα ρίχνοντας λάσπη στη μνήμη των δύο αδικοχαμένων παιδιών.
ΠΩΣ EΓΙΝΕ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Οι δύο φίλοι επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη με Ι.Χ αυτοκίνητο αμέσως μετά τον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ με τον Πανιώνιο. Ήδη απ’ το πρωί της ημέρας εκείνης οι κάφροι του λεκανοπεδίου τηv είχαν στήσει σε αρκετά σημεία της εθνικής οδού πετώντας πέτρες στα αυτοκίνητα και στα λεωφορεία των οπαδών του ΠΑΟΚ. Γύρω στις 11 το βράδυ στη διασταύρωση Αγίου Στεφάνου, στο 24ο χλμ, της εθνικής οδού το Ι.Χ. δέχθηκε από μπροστά βόμβα μολότοφ η οποία εξερράγη αμέσως με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να τυλιχθεί στις φλόγες, Ο Κώστας και ο Ευθύμης που κάθονταν στο πίσω κάθισμα δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν και κάηκαν ζωντανοί ενώ τα δύο παιδιά που κάθονταν μπροστά κατόρθωσαν να βγουν απ’ το αυτοκίνητο έχοντας αρκετά σοβαρά εγκαύματα (που τους ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα) φωνάζοντας «Μας έκαψαν».
ύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες (ένας υπάλληλος της EXPRESS SERVICE και οδηγοί διερχόμενων αυτοκινήτων) τη βόμβα έριξε κουκουλοφόρος που βρισκόταν μέσα σε αυτοκίνητο το οποίο παρακολουθούσε το ΙΧ των οπαδών του ΠΑΟΚ και το προσπέρασε. Την εκδοχή αυτή υιοθέτησε και η αστυνομία.
«ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ», ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ
Η είδηση του θανάτου των δύο παιδιών έπεσε σαν κεραυνός στον κόσμο του ΠΑΟΚ ο οποίος με ανακοινώσεις του προειδοποιούσε για εκδίκηση. Η αθηναϊκή χαβούζα βλέποντας τις αντιδράσεις και έχοντας τη φωλιά της λερωμένη από την επόμενη κιόλας μέρα προσπάθησε να αντιστρέψει το εις βάρος της κλίμα κινητοποιώντας όλο το μηχανισμό παραπληροφόρησης που διαθέτει, δε δίστασε να ρίξει λάσπη στα αδικοχαμένα παιδιά, Έτσι, ενώ όλοι είδαν τη μoλότοφ (κάποιοι μάλιστα έδωσαν καταθέσεις για συγκεκριμένο αυτοκίνητο από το οποίο πετάχθηκε) οι εφημερίδες της Αθήνας έγραφαν ότι η μολότοφ βρίσκονταν στα χέρια των ΠΑΟΚτσήδων (!), κάποιες άλλες ότι οι ΠΑΟΚτσήδες είχαν κρυμμένες φωτοβολίδες και πυρσούς που πήραν φωτιά (!) και κάποιες άλλες ότι η φωτιά προήλθε από μηχανική βλάβη.
Μέσα στο κόλπο και η αστυνομία. Παρόλο που ήξερε την αλήθεια έκοψε αμέσως τη διάθεση των συγγενών των θυμάτων και αντί να κυνηγήσει την υπόθεση και να ανακαλύψει τους δολοφόνους τους πρότεινε «που ψάχνετε τώρα! Πρέπει να δώσετε πολλά λεφτά και να βάλετε ανθρώπους να μπουν μέσα στα κυκλώματα των οπαδών, τζάμπα ο κόπος που θα κάνετε»!
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΛΙΑΚΑ: ΜΑΣ ΑΓΝΟΗΣΕ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ
Μεγάλη συμβολή όμως στο να ξεχαστεί η υπόθεση είχε ο τότε επίσημος ΠΑΟΚ, που ακολούθησε κι αυτός τη γραμμή της Αθήνας και προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός. Η οικογένεια Λιάκα με την οποία μιλήσαμε, επιρρίπτει μεγάλες ευθύνες στους τότε διοικούντες. Η μητέρα του Ευθύμη, η κυρία Αγάπη μας είπε: «Ψάχναμε απεγνωσμένα κάποιον από τον ΠΑΟΚ αλλά ο Βεζυρτζής δεν έβγαινε στο τηλέφωνο. Μόνο μία δήλωση στην τηλεόραση έκανε ότι λυπάται. Αλλά σε μας ούτε κουβέντα. Κανένας απ’ τον επίσημο ΠΑΟΚ δεν πάτησε στηv κηδεία. Το ίδιο έγινε και με το Φασούλα ο οποίος όταν τον βρήκα μου είπε: «Άσε με κυρά μου. Τι θες να κάνω». Κρίμα γιατί ο Ευθύμης τον είχε ίνδαλμα και καταγόμαστε και απ’ το ίδιο μέρος (Γρεβενά όπως και το άλλο παιδί που σκοτώθηκε). Αποδείχθηκε ο Φασούλας αλήτης. Επίσης κανένας παίκτης δεν ήρθε στην κηδεία. Μας άφησαν τελείως μόνους και αυτό είναι που μας πίκρανε πιο πολύ. Στο κάτω-κάτω δεν ζητήσαμε λεφτά. Συμπαράσταση ζητήσαμε και λίγη ανθρωπιά αλλά φαίνεται ότι πέσαμε σε λάθος ανθρώπους».
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΝΤΟΛΙΑ
Αν όμως η μάνα του Ευθύμη ζει με τις αναμνήσεις του μονάκριβου γιου της και επισκέπτεται καθημερινά επί 5 χρόνια το μνήμα του, μια άλλη μάνα, αυτή του Κόστα Ντόλια δεν υπάρχει. Η τραγική γυναίκα αφού είδε πρώτα τον άντρα της να καθηλώνεται σε αναπηρική καρέκλα από εγκεφαλικό, στη συνέχεια το γιο της να κόβει τα δάχτυλά του σε πριονοκορδέλα και στη συνέχεια να του κόβουν όλο το χέρι (σ. «Π»: με ένα χέρι κατέβηκε: αυτή η ΨΥΧΑΡΑ στον τελικό για να δει τον ΠΑΟΚ!) είδε στο τέλος το παιδί της να γίνεται στάχτη. Τα κτυπήματα της μοίρας ήταν πολύ σκληρά για να τα αντέξει κι έτσι 3 μήνες μετά το θάνατο του Κώστα αυτοκτόvησε. Μοναδικό απομεινάρι απ’ τηv οικογένεια Ντόλια, ο κατάκοιτος πατέρας και η αδερφή του Κώστα που ζει μόνιμα στην Αθήνα.
Η εξιστόρηση της τραγωδίας των δύο οικογενειών δεν γίνεται από μας με σκοπό να προκαλέσει θυμό, μίσος η διάθεση για εκδίκηση. Καμία διάθεση δεν έχουμε να αναπαραγάγουμε τον κύκλο του αίματος που δεν οδηγεί πουθενά. Γίνεται για να πάρουν μια απάντηση οι εγκάθετοι της παραπληροφόρησης που προσπάθησαν να σβήσει από τη θύμηση μας ο ΕΥΘΥΜΗΣ ΛΙΑΚΑΣ και ο ΚΩΣΤΑΣ ΝΤΟΛΙΑΣ. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε κάποια δημοσιογραφάκια ειδικά της Αττικής που τόσο εύκολα πιάνουν το στυλό και βρίζουν τους οπαδούς του ΠΑΟΚ με το παραμικρό, τι έκαναν στις 10 Απριλίου; Γιατί δεν ανέφεραν στα ρεπορτάζ τους για τη βία, τα ονόματα έστω των δύο αυτών ηρωικών παιδιών;
Εμείς πάντως δεν πρόκειται να ρίξουμε νερό στο μύλο της λησμονιάς. Κάθε χρόνο στις 10 Απριλίου θα αφήνουμε την καρδιά μας να κτυπήσει λίγο παραπάνω για τον Κώστα και τον Ευθύμη.
Αιωνία τους η μνήμη».
πηγή: Εφημερίδα ΠΑΟΚΤΣΗΣ 12-4-1996 (ΦΥΛΛΟ 29)
18 χρόνια μετά τους τίμησε ο ΠΑΟΚ
Χρειάστηκε πάντως να περάσουν αρκετά χρόνια για να τιμηθούν από τον ΠΑΟΚ ο Κώστας και ο Ευθύμης. Συγκεκριμένα αυτό συνέβη 18 χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, όταν με τη συμμετοχή της ΚΑΕ και μέσων των εκπροσώπων της, κ.κ Σαλτσίδη και Πατρίδα, πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιουλίου 2009 στα Γρεβενά, η πρώτη βραδιά μνήμης, για τους αδικοχαμένους φίλους του Δικεφάλου.
