Πλησιάζει η Μεγάλη Τετάρτη. Μία ημέρα που μπορεί να είναι πραγματικά μεγάλη και για τον ΠΑΟΚ. Όμως ακόμα δεν είναι μεγάλη! Θα είναι μόνο αν η ομάδα προκριθεί στον τελικό. Μόνο αν καταφέρει να αποκλείσει τον Ολυμπιακό.
Ο ΠΑΟΚ δεν έχει προκριθεί. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει σίγουρη την νίκη. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει εξασφαλίσει την συμμετοχή του στον τελικό. Για να γίνει αυτό πρέπει η ομάδα να προκριθεί μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Την έχει “πατήσει” πολλές φορές με τις “σίγουρες” προκρίσεις ο ΠΑΟΚ: Η ομάδα, οι άνθρωποι του και ο κόσμος του.
Ναι η Τούμπα θα “κοχλάζει”. Ναι ο Δικέφαλος μέσα στο σπίτι του έχει το αβαντάζ. Ναι, το γκολ στο Καραϊσκάκη μπορεί να αποδειχθεί “χρυσό”. Ναι, οι αντίπαλοι θα νοιώσουν την ανάσα του κόσμου να τους πιέζει, ειδικά στα πρώτα λεπτά. Ομως ο ΠΑΟΚ το γράφω ξανά πως δεν έχει περάσει! Ο ΠΑΟΚ δεν είναι το φαβορί καθώς έχει ηττηθεί στο πρώτο ματς! Θυμίζω ότι στο γήπεδο θα αποδείξει η ομάδα αν είναι άξια να προκριθεί. Ο κόσμος μπορεί να δώσει ένα “σπρώξιμο” στο σύνολο του Γεωργιάδη, όμως από εκεί και πέρα για να καταφέρουν οι “ασπρόμαυροι” να πετύχουν τον στόχο τους πρέπει να κάνουν αυτό που πρέπει.
Ο ΠΑΟΚ έχει πληγωθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια αλλά και φέτος. Εχει δεχτεί σοβαρά χτυπήματα με αποκλεισμούς και ήττες μέσα στο σπίτι του. Μέσα στην έδρα του. Οι φίλαθλοι δεν παίζουν μπάλα. Οι παίκτες το κάνουν.
Οι ποδοσφαιριστές αποκλείστηκαν από την ΑΕΚ μέσα στην κατάμεστη Τούμπα στις 16 Μαρτίου του 2011 στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Η ομάδα αποκλείστηκε από τον Ατρόμητο μέσα στην Τούμπα στις 5 Ιουνίου του 2012 στα προημιτελικά του ίδιο θεσμού. Αυτοί έχασαν στις 26 Απριλίου του 2013 2-0 στην Τρίπολη και αποκλείστηκαν αφού στην Τούμπα είχαν δεχτεί γκολ.
Οι “σφαλιάρες” είναι συνεχόμενες και κόσμος-παίκτες πρέπει να δείξουν ότι “έπαθαν και έμαθαν”. Ούτε τα πολλά λόγια κάνουν καλό, ούτε η “σιγουριά”, ούτε ο μεγάλος ενθουσιασμός αλλά ούτε και το να φέρουμε την καταστροφή αν το αποτέλεσμα δεν είναι επιθυμητό. Μπάλα είναι και με την μπάλα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Και η κερκίδα πρέπει λοιπόν να αντιδράσει ώριμα. Με την σκέψη ότι η νίκη δεν φέρνει την κούπα αλλά μόνο την πρόκριση στον τελικό. Και από την άλλη πως ο αποκλεισμός δεν φέρνει το τέλος του ΠΑΟΚ που υπάρχει δυνατός και μεγάλος εδώ και πολλά χρόνια και χωρίς πολλά κύπελλα και πρωταθλήματα. Είναι ανεπίτρεπτο να δούμε ξανά εικόνες όπως τότε σε εκείνον τον ημιτελικό με την ΑΕΚ.
Ηρθε η ώρα της κρίσης λοιπόν. Παίκτες και προπονητής δεν έχουν δικαιολογίες. Οπως δεν έχει δικαιολογίες ούτε η διοίκηση που ξεκίνησε με στόχο το πρωτάθλημα και ελπίζει να “δικαιωθεί” εν μέρει και με το Κύπελλο. Μία διοίκηση που αποφάσισε να απολύσει τον προπονητή, καθώς θεώρησε ότι θα μπορέσει έτσι να “σώσει” τον στόχο της κατάκτησης του τροπαίου, για το οποίο την Τετάρτη καλείται να κάνει το μισό βήμα. Το βήμα πριν τον τελικό.
Η ψυχολογία της ομάδας δείχνει σε πολύ καλύτερο σημείο απ΄ότι ήταν πριν την απόλυση Στέφενς . Η φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών επίσης έχει δείξει επίσης σημάδια βελτίωσης. Το παιχνίδι κατά την γνώμη μου θα κριθεί στην τακτική που θα αποφασίσει να ακολουθήσει ο Γιώργος Γεωργιάδης, το σύστημα που θα επιλέξει και την ενδεκάδα. Ελπίζω να δω παρόμοιο σχήμα, παρόμοιο σύστημα, παρόμοιο αγωνιστικό προσανατολισμό και ίδιο πάθος όπως στον αγώνα της Τούμπας στο πρωτάθλημα σε εκείνο το 2-1 απέναντι στον ίδιο αντίπαλο. Ωστόσο μόνο ο προπονητής που δουλεύει με την ομάδα καθημερινά, ξέρει τι πρέπει να κάνει. Θεωρώ όμως ότι εκεί θα κριθεί η αναμέτρηση. Στο αν δηλαδή οι παίκτες του ΠΑΟΚ παίξουν με τέτοιον τρόπο ώστε να αποδείξουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή είναι πιο φορμαρισμένοι από τους αντιπάλους τους. Διότι αυτό το τελευταίο το θεωρώ δεδομένο.
Ενα είναι το σίγουρο: Ο Δικέφαλος πρέπει να είναι πολύ ανώτερος απ΄ότι στο πρώτο ματς στο Καραϊσκάκη και να παίξει μπάλα για να περάσει.Αν το κάνει θα προκριθεί!
Κρατάω βέβαια μία επιφύλαξη για τον διαιτητή…
