Τη δόξα την παίρνουν οι πρωταγωνιστές, αλλά την ιστορία τη γράφουν οι αφανείς ήρωες. Η κατάκτηση του Κυπέλλου το 1974 κόντρα στον Ολυμπιακό είχε πολλούς πρωταγωνιστές, μα έναν ήρωα πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Την ψυχή των αποδυτηρίων, τον «φροντιστή της καρδιάς μας», όπως τον αποκαλεί ο Αχιλλέας Ασλανίδης. Τον Νικηφόρο Τσαρπανά.
H ιστοσελίδα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ μίλησε με τον παλαίμαχο παίκτη του Δικεφάλου, ο οποίος είχε σημειώσει το δεύτερο γκολ της ομάδας σε εκείνον τον τελικό της Νέας Φιλαδέλφειας αναζητώντας ιστορίες από το παρελθόν. Το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό του Ασλανίδη ήταν η συμβολή του Νικηφόρου Τσαρπανά.
Του ανθρώπου που ρύθμιζε κάθε λεπτομέρεια, έτσι ώστε όλα να είναι έτοιμα για τους ποδοσφαιριστές. Του ανθρώπου που την παραμονή του αγώνα έμεινε ξάγρυπνος για να βεβαιωθεί πως όλα τα μέλη της αποστολής ήταν καλά. Του ανθρώπου που σήκωσε το Κύπελλο έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ στην Εθνικής Αμύνης ως επιβράβευση για την συνεισφορά του.
«Ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να κάνουμε στον φροντιστή της καρδίας μας», μας είπε ο Αχιλλέας Ασλανίδης και συνέχισε: «Ο τελικός του 1974 ήταν ο καλύτερος όλων των εποχών. Μέχρι και οι φίλαθλοι ήταν ξεχωριστοί σε αυτόν τον αγώνα, όλοι βγήκαν μονιασμένοι μέσα από τη γήπεδο καθώς και οι μεν και οι δεν ήταν ευχαριστημένοι από το θέαμα. Σε εκείνο τον αγώνα θέλαμε όλοι να παίξουμε και θέλαμε πολύ το Κύπελλο . Είχαμε πάει και σε άλλους τελικούς στην Αθήνα και ο καθένας είχε τα προβλήματα του στον τελικό όμως του 74 όλοι ήμασταν πολύ ώριμοι».
Μετά τον αγώνα έρχονται και τα πανηγύρια. Θυμάται ο Ασλανίδης: «Το πριμ για εμάς ήταν να μας πάνε όλους μαζί παρέα στα μπουζούκια. Όταν φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη στο αεροδρόμιο, ο οδηγός βιαζόταν και του είπα «αν βιάζεσαι φύγε θα το οδηγήσω εγώ το πούλμαν γιατί σήμερα γράφουμε την ιστορία της Μακεδονίας». Από το αεροδρόμιο μέχρι και τα γραφεία της Εθνικής Αμύνης ο κόσμος ήταν στους δρόμους. Αξέχαστες στιγμές».
