Ηθελε να είναι αυτός που θα σταματήσει η καρδιά του να χτυπάει στο πάγκο της λατρεμένης του ομάδας και να αφήσει την ζωή του στην θρυλική Τούμπα…
Και τι δεν θα έδινε να μπορούσε να είναι εκεί να σώσει τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη.
Ηθελε αυτός να είναι που θα βοηθήσει με… το σώμα του να βάλει γκολ ένα αγαπημένο του χαμένο πρόσωπο.Με φάουλ δίπλα στο σημαιάκι του κόρνερ! Σκόρερ κάποιος ψηλά στον ουρανό!
Κλείνει τα μάτια του και τα χέρια του ιδρώνουν αφού με το μυαλό του κρατάει το σημαιάκι του κόρνερ μπροστά στον λαό σε μία γωνία στην Πόλη…
Ήθελε να υπάρχει ακόμα η Νέα Φιλαδέλφεια. Να μπορεί να την βλέπει και να θυμάται τον Νάλι και την παρέα του…
Ταξιδεύει με το μυαλό του στις πορείες, στην Καμάρα, στην ΔΕΘ. Στις καταλήψεις… Δεν θέλει να ξεχάσει. Πρέπει να τα θυμάται!
Ήθελε να πάρει την πάσα… Να “αδειάσει” δύο παίκτες να εκτελέσει τον Σίμαν και να τρέξει στον λαό στο Λονδίνο…
Να είναι ανάμεσα σε αυτούς που έκαναν το 1983 βόλτες με τα ασπρόμαυρα και έκαναν την Ομόνοια, Τσιμισκή πριν κατακλύσουν τον Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας…
Πιάνει το κάγκελο και χάνεται μέσα στους πυρσούς που από την Τούμπα ταξίδεψαν σε όλον τον πλανήτη.
Λιώνει στην ιδέα και την ΙΔΕΑ του…
Ηρθε η στιγμή του. Η στιγμή που δεν θα θέλει, δεν θα σκέφτεται δεν θα ονειρεύεται. Η στιγμή που θα τα ζήσει ολα σε μία στιγμή…
Στο ΟΑΚΑ σε λίγες ώρες δεν θα βλέπει την ιστορία να διαδραματίζεται: Θα γίνει κομμάτι της ιστορίας! Είναι ένας από τους 25.000.
Οσο για την ομάδα; Η φανέλα που θα κατέβει να παίξει τελικό είναι φορτωμένη με όλα τα θέλω, τις σκέψεις και τα όνειρα του. Βαριά τιμή και αποστολή. Αξίζει όμως να τα δώσει όλα κανείς…
