Πριν από λίγες μέρες υποδεχόταν τους βουλευτές και τους πολιτικούς στην είσοδο των γραφείων της Τούμπας. Ήμασταν μαζί (και με άλλους συναδέλφους) για σχεδόν μία ώρα.
Μετά ήταν από νωρίς στην Καμάρα για το μεγάλο ΠΑΟΚτσήδικο συλλαλητήριο.
Πάντα στην πρώτη γραμμή σε όλα τα θέματα που είχαν να κάνουν με τον κόσμο του Δικέφαλου (και όχι μόνο).
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης δεν είναι πλέον μαζί μας.
«Σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε…», μου είχε πει κάποτε ο πατέρας μου.
Έτσι απλά.
Όταν χάνουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο το συνειδητοποιούμε πιο έντονα αυτό.
Σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε…
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης που γνώρισα εγώ καλύτερα μετά το 2007 όταν μπήκε από την αρχή στη διοίκηση του Θόδωρου Ζαγοράκη, αφιέρωσε όσο λίγοι στον ΠΑΟΚ τα τελευταία 7 χρόνια της ζωής του.
Γίγαντας (κυριολεκτικά) και παλικάρι από τα λίγα. «Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα καρδιά», που λέει και ο τραγούδι. Γεγονός. Γνήσιος άνθρωπος, ειλικρινής, Πόντιος και φόλα ΠΑΟΚτσής.
Ηταν παρών στα δύσκολα, δούλεψε με τιμιότητα για να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον ΠΑΟΚ και όργωσε όλη την Ελλάδα για να επισκεφτεί τους συνδέσμους του Δικέφαλου σε όλη την επικράτεια.
Στεναχωριόνταν πολύ για τον ΠΑΟΚ όπως κάθε γνήσιος ΠΑΟΚτσής. Αυτός δύο φορές γιατί ήταν και στη διοίκηση. Και τρεις φορές επειδή είχε και την επαφή με τον κόσμο.
Οταν οι κάποιοι σύνδεσμοι έκραζαν τη διοίκηση αυτός ένιωθε πιο βαρύ το φορτίο επειδή ήταν ο συνδετικός κρίκος με τους οργανωμένους. Και όταν η διοίκηση ήθελε να περάσει ένα μήνυμα στον κόσμο, επίσης είχε το βαρύ φορτίο να το μεταφέρει χωρίς να δημιουργηθούν τριβές.
Τον στεναχωρούσαν πολλά πράγματα γιατί στα 7 χρόνια που βρέθηκε στη διοίκηση έκανε τεράστιες προσπάθειες για να υπάρχει ενότητα στην οικογένεια του ΠΑΟΚ και να μπορέσει να υπάρξει συνεννόηση του κόσμου με την ΠΑΕ.
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης έδωσε τη ζωή του για τον ΠΑΟΚ.
Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλον εν ενεργεία παράγοντα του Δικέφαλου να έφυγε από τη ζωή.
Αφιέρωσε ψυχή και σώμα στον αγώνα να πετάξει ο Δικέφαλος ξανά προς την κορυφή. Πριν γίνει αυτό, πέταξε ο ίδιος για τον άλλο κόσμο.
Καλό ταξίδι στον ίδιο και καλό κουράγιο στην οικογένειά του.
Το σίγουρο είναι ότι δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ…
ΥΓ: Ο Σύνδεσμος φίλων ΠΑΟΚ Ελευθερίου-Κορδελιού εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του Παναγιώτη Ποικιλίδη με μία ξεχωριστή ανακοίνωση. Εκεί μεταξύ άλλων αναφέτεται:
«Θα θέλαμε ο Παναγιώτης να είναι το τελευταίο μέλος της οικογενείας του ΠΑΟΚ που η ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσφορά του από ένα μάλιστα πάρα πολύ δύσκολο πόστο θα γίνεται αντιληπτή κυρίως μετά θάνατον…
Θα πρέπει έστω και με αφορμή ένα τόσο δυσάρεστο γεγονός να μας κάνει όλους μας να γίνουμε σοφότεροι και να πάψουμε μέσα από την καθημερινή τριβή και την κακεντρέχεια που διακρίνει την κοινωνία μας, να απαξιώνουμε τους ανθρώπους που παλεύουν για το μεγαλείο του αγαπημένου μας ΠΑΟΚ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ θα σε θυμόμαστε πάντα και μόνο για τα καλά σου και την προσπάθειά σου να προστατέψεις τον κόσμο του ΠΑΟΚ υπό τις δυσκολότερες συνθήκες.
Ελπίζουμε η ανιδιοτελής προσφορά σου να αποτελέσει φάρο για όλους στην οικογένεια του ΠΑΟΚ.
ΠΑΟΚ σ’ αγαπώ, κι όταν θα πεθάνω θέλω τον Δικέφαλο στον τάφο μου επάνω.
Στείλε τα χαιρετίσματα στα αδέρφια μας στον ΣΦ ΠΑΟΚ Παραδείσου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει».
Συμφωνώ και συνυπογράφω…
