Θέλω να προστεθώ στην ατελείωτη λίστα που δημιούργησαν όσοι συγχαίρουν την ομάδα μπάσκετ για τα επιτεύγματα της. Δεν συνηθίζω να μοιράζω συγχαρητήρια, παρά μόνο όταν πιστεύω ότι πραγματικά αξίζουν να αποδοθούν. Και η ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟΚ τα αξίζει όπως έγραψα και σε προηγούμενα σχόλια του το τελευταία χρονικό διάστημα.
Συγχαρητήρια στους παίκτες γιατί έδωσαν το 101% των δυνατοτήτων τους προκειμένου να φθάσει η ομάδα στην 3η θέση, συγχαρητήρια στην τεχνική ηγεσία γιατί εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τα υλικά που της έδωσαν παρουσιάζοντας το καλύτερο… γεύμα, συγχαρητήρια και στη διοίκηση της ΚΑΕ γιατί με ψίχουλα (κυριολεκτικά με ψίχουλα) κατάφερε να αποπληρώνει προηγούμενες υποχρεώσεις και παράλληλα να δημιουργήσει μια ομάδα που έκανε υπερήφανους τους οπαδούς του ΠΑΟΚ.
Συγχαρητήρια και στους λίγους πιστούς (γίνονται πολλοί μόνο σε δυο τρία ματς όλο το χρόνο) φιλάθλους που στηρίζουν την ομάδα από την 1η αγωνιστική. Έχουν μερίδιο στην επιτυχία μια ομάδας που έδωσε τα περισσότερα εντός έδρας παιχνίδια της σε… άδειο γήπεδο.
Ήταν το καλύτερο φινάλε για τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του η κατάκτηση της 3ης θέσης από την ομάδα μπάσκετ. Μια επιτυχία που προκαλεί υπερηφάνεια και παράλληλα κατάθλιψη. Μη με ρωτάτε… γιατί; Το ξέρετε το… γιατί. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες όπως και οι συνειρμοί.
Και μη που πείτε ότι τα μπερδεύω. Καθόλου δεν τα μπερδεύω. Είχα την ευκαιρία καθ΄ όλη την διάρκεια της φετινής περιόδου να συζητήσω πολλές φορές με τους ανθρώπους της ΚΑΕ (Βαγγέλη Γαλατσόπουλο, Χρήστο Καραμπέρη, Νίκο Σταυρόπουλο, Αρη Καρακούση) και γνώριζα τις αγωνίες τους και τα άγχη τους για την καθημερινότητα. Μετρούσαν και το τελευταίο ευρώ για να πληρωθούν οι δόσεις της εφορίας, το ΙΚΑ, οι παίκτες, τα αεροπορικά εισιτήρια, τα ξενοδοχεία. Θα έλεγα και την τεχνική ηγεσία. Δεν το λέω διότι το όνομα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ και ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ που ονομάζεται Σούλης Μαρκόπουλος πρέπει να γραφεί με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Τα λεφτά του δεν πρόκειται να τα χάσει (θυμίζω ότι χάρισε αρκετά στο παρελθόν) αλλά δεν είναι το θέμα αυτό. Το ζήτημα είναι ότι επί χρόνια δίνει το δικαίωμα στην διοίκηση να αισθάνεται ότι έχει έναν άνθρωπο στο τιμόνι της ομάδας που ποτέ δεν θα κάνει παράπονα, ποτέ δεν θα γκρινιάξει και θα πληρωθεί τελευταίος όταν υπάρχουν χρήματα στα ταμεία.
Δεν τα μπερδεύω λοιπόν καθόλου όταν με αφορμή, την επιτυχία του μπασκετικού ΠΑΟΚ, θλίβομαι για την αποτυχία του ποδοσφαιρικού. Στην ΠΑΕ το σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό. Όλοι πληρωμένοι στην ώρα τους, στα καλύτερα ξενοδοχεία, με ειδικά μενού, ιδιωτικές πτήσεις για τα ταξίδια σε Ελλάδα και ευρώπη, μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας για τις προπονήσεις και παίκτες με συμβόλαια που προκαλούν ίλιγγο.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Οτι τα λεφτά δεν αρκούν για την επιτυχία και συνάμα την ευτυχία. Άλλα είναι στα συστατικά της επιτυχίας. Σαφώς και χρειάζονται τα ευρώ για να προχωρήσει μια ομάδα, αλλά από μόνα τους είναι ανίκανα να φέρουν επιτυχίες. Για να δημιουργήσεις συνταγή επιτυχίας χρειάζονται στη… χύτρα εκτός από ευρώ, να προσθέσεις σωστές επιλογές ανθρώπων, ηρεμία, ψυχή, εμπιστοσύνη, οικογενειακό κλίμα και πολύ-πολύ αγάπη γι αυτό που κάνεις. Σαφώς χρειάζονται και τεχνοκρατικές γνώσεις αλλά χωρίς τα συστατικά που παραθέτω, όσα χρήματα κι αν ξοδέψει μια ομάδα θα είναι πάντα μια… Ανζί. Και αναφέρομαι στην Ρώσικη ομάδα διότι αποτελεί κατά την προσωπική μου εκτίμηση τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική φούσκα στην ευρώπη. Ένας σκασμός λεφτά για το απόλυτο μηδέν.
Ας το έχει υπόψιν του ο μεγαλομέτοχος (τον οποίο συγχαίρω για την οικονομική ένεση προς την ΚΑΕ ΠΑΟΚ όταν το είχε απόλυτη ανάγκη) για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διοικηθεί η ΠΑΕ ΠΑΟΚ τα επόμενα χρόνια. Αν θέλει να προστατεύσει την επένδυση του και να φανεί συνεπής με τις εξαγγελίες τους προς τους φιλάθλους.
Καλό μήνα σε όλους και καλό καλοκαίρι.
