Κάθε λαός, κάθε θρησκεία, κάθε φυλή, τοποθετούσε ψηλότερα από τα πάντα την αλήθεια. «Η αλήθεια είναι απλή και ο λόγος της ακόμα πιο απλός», έλεγε ο Αισχύλος. Ο Κομφούκιος πρόσθετε πως «η αλήθεια είναι θεμέλιο κάθε αρετής» και ο Αριστοτέλης που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση μας έλεγε: : «φίλτερος μεν ο Πλάτων, μα φιλτέρα η αλήθεια». Στην δική μας περίπτωση; Φίλος μεν ο ΠΑΟΚ, μα φιλτέρα η αλήθεια.
Η αλήθεια αρχικά θα σε τσαντίσει, μα στην συνέχεια θα σε απελευθερώσει. Η αλήθεια της 4ης Ιουλίου 2014, λέει ότι μπαίνεις στην επίσημη ιστοσελίδα του ΠΑΟΚ, πατάς να δεις το ρόστερ της πρώτης ομάδας και εμφανίζονται μόλις 18 επαγγελματίες, ανάμεσα στους οποίους και οι δύο φευγάτοι Ισπανοί (Λούκας, Χακόμπο). Πρόβλημα.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Πέρασαν καμιά σαρανταριά ημέρες από το τέλος της σεζόν και ο ΠΑΟΚ αντί να γκαζώσει και να πηγαίνει με πέμπτη, γυρνά το κλειδί στην μίζα μπας και πάρει μπρος το όχημα. Δεν θα μπω στην διαδικασία να εξετάσω αν ο ΠΑΟΚ κάνει καλά ή όχι. Η γυμνή αλήθεια λέει πως ο ΠΑΟΚ μέσα σε μερικές εβδομάδες έχασε ή δείχνει να χάνει:
· Τον μοναδικό παίκτη που είχε πέρυσι διψήφιο αριθμό τόσο σε γκολ όσο και σε ασίστ στο πρωτάθλημα (Λούκας).
· Τον Ελληνα παίκτη με την μεγαλύτερη εμπειρία και ικανότητα να παίξει τόσο ως στόπερ, όσο και ως κεντρικός αμυντικός (Κατσουράνης).
· Τον παίκτη που ήταν ο πιο απρόβλεπτος (με τα καλά του και τα κακά του) εντός γηπέδου και ο οποίος είχε όσο κανείς την απρόβλεπτη ατομική ενέργεια (Στοχ).
· Ένα πολύτιμο εργαλείο στα χαφ που όσο ανήκε στον ΠΑΟΚ είχε αθόρυβα και σταθερά χρονιές με 30+ συμμετοχές (Λάζαρ).
· Δείχνει να χάνει τον παίκτη με το αναλογικά πιο βαρύ συμβόλαιο, αυτόν που βάσει της αναμφισβήτητης κλάσης του είχε ως σκοπό να κάνει αγωνιστικό ηγέτη της επόμενης ημέρας (Νάτχο).
· Δείχνει να χάνει τον δεύτερο του σκόρερ την περσινή σεζόν και τον παίκτη που ερχόταν από τον πάγκο για να ξελασπώσει και να λύσει τον γόρδιο δεσμό απέναντι στις κλειστές άμυνες (Βούκιτς).
· Δείχνει να χάνει τον περσινό του MVP, τον μοναδικό παίκτη που άκουγε τόσο συχνά το όνομα του από την εξέδρα, την ήρεμη και σταθερή δύναμη που λέγεται Λίνο.
· Δείχνει να χάνει τον βασικό του στόπερ στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, τον αμυντικό που αν εξαιρέσει κανείς κάτι… κροσέ έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει τον ηγέτη στα μετόπισθεν και την επόμενη ημέρα (Ινσαουράλδε).
· Στην σούμα αναγκαστικά μπαίνουν και διάφορα αγωνιστικά… πασαλείμματα (Ολίσε, Νίνης, Γεωργιάδης, Χούσεν, Γκσπούρνινγκ, Χακόμπο), που ήταν μία… κάποια λύσεις.
· Έχασε τον τεχνικό του διευθυντή (Γκέρμαν Τσιστιακόφ), ο οποίος παρά τα όποια εμφανή του κουσούρια ήταν αυτός που με τα… κονέ του βοήθησε στο να έρθουν σημαντικά ονόματα στον ΠΑΟΚ.
· Έχασε με τον πιο αναπάντεχο τρόπο ένα πιστό του στρατιώτη (Παναγιώτη Ποικιλίδη) που έκανε πολλά, άσχετα αν φαίνονταν λίγα.
Κάποιος, πιο αυστηρός, θα έλεγε πως ο ΠΑΟΚ έχασε την μισή του ομάδα. Κάποιος θα το χαρακτήριζε ξεσκαρτάρισμα.
Μπορεί ο ΠΑΟΚ να έχει χίλια δίκια σε όλες τις περιπτώσεις, μπορεί όλες του οι παραπάνω αποφάσεις να γίνονται με σωστά κριτήρια, μα η αλήθεια είναι μία. Τα (πολύ σημαντικά) κενά που δημιουργήθηκαν από αυτές τις απώλειες (όχι μόνο για αγωνιστικές αλλά και απώλειες από άποψη βαρύτητας προσωπικοτήτων), δεν έχουν καλυφθεί ούτε στο ελάχιστο.
Το δις εξαμαρτείν δεν ταιριάζει σε σοφούς άνδρες, μα ο ΠΑΟΚ δείχνει να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη κωλυσιεργίας τα οποία παραδοσιακά πληρώνει στην συνέχεια κάθε σεζόν. Στελεχιακά δείχνει αδύναμος ποσοτικά. Εκτελεστικά δείχνει αργός, ράθυμος και εξαρτώμενος από τα εναλλασσόμενα κέφια του ιδιοκτήτη. Ο χρόνος, τρέχει, περνάει, πιέζει και δεν είναι πια σύμμαχος.
Αλήθεια ποιος είναι ο περιβόητος κορμός του ΠΑΟΚ, που έχτισε στα δύο χρόνια της οικονομικής ευμάρειας του Ιβάν Σαββίδη;
Ο Τζαβέλλας, ο Σκόνδρας, ο Μιγκέλ Βίτορ, ο Κίτσιου, ο Σάλπι, ο Μάρτενς, ο Γκολάσα, και οι Γλύκος, Κάτσε, Κλάους οι οποίοι όσο δεν ανανεώνεις τα συμβόλαια τους, που λήγουν το επόμενο καλοκαίρι, από την 1η Ιανουαρίου του 2015 έχουν το δικαίωμα να υπογράψουν σε ομάδα της αρεσκείας του, χωρίς ο ΠΑΟΚ να πάρει φράγκο. Εξελίξιμη μαγιά, μα στην παρούσα φάση, όχι τόσο ισχυρή ώστε να μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό με αξιώσεις.
Μα δεν είναι μόνο αυτό. Ο ΠΑΟΚ φρόντισε κατά την διάρκεια της περσινής σεζόν να απαξιώσει ή να αποδυναμώσει επιλογές του, με τις οποίες δείχνει ότι θα πορευτεί φέτος. Έστειλε κακήν κακώς με την πρώτη γκέλα ως δανεικό στην Θέλτα τον Ινίγκο Λόπεθ. Διαπραγματεύτηκε την λύση των συμβολαίων των δύο Ολλανδών (Μάρτενς, Μαντούρο) και πιθανότατα αναγκάζεται να κρατήσει δύο παίκτες (Σπυρόπουλος, Κατσικάς) που πέρυσι σε πολλά ματς δεν έμπαιναν καν στην αποστολή.
Δεν είναι όλα μαύρα, ούτε το ποτήρι είναι άδειο. Μπορεί η αποστολή στο Ελατοχώρι να μοιάζει με… πενθήμερη εκδρομή, όμως εκεί βρίσκεται η αφρόκρεμα της παραγωγικής διαδικασίας (Κουλούρης, Πόζογλου, Σαββίδης, Δεληγιαννίδης, Κιόσε, Πέλκας, Ποζατζίδης, Παναγιωτούδης, Κωνσταντινίδης, Πόποβιτς, Τζανδάρης, Παπαδόπουλος, Τουμανίδης, Πολύζος), που αποτελεί τους καρπούς συστηματικής δουλειάς ετών. Δεν θα γίνουν όλοι παίκτες πρώτης γραμμής, μα αυτοί θα είναι η βάση του επόμενου ΠΑΟΚ. Αρκεί να μην γίνει αυτό απότομα. Αρκεί να μην τους ζητηθούν πράγματα που δεν είναι ακόμα έτοιμοι να προσφέρουν.
Σε αυτό το… κρύο καλοκαίρι ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ δείχνει λίγο αποξενωμένος από την ομάδα. Λίγο ξενερωμένος. Λίγο παγωμένος. Όχι γιατί δεν γίνονται μεταγραφές. Ο κόσμος αυτός έχει επιβιώσει και έπειθε τον εαυτό του ότι είναι χορτάτος ακόμα και με… σαρδέλες.
Είναι γιατί ο επαναστάτης ΠΑΟΚ με τις ρηξικέλευθες ανακοινώσεις στα πλέι-οφ, ψηφίζει λίγους μήνες μετά δαγκωτό στις εκλογές της Super League τους ερυθρό-πράσινους υποψηφίους.
Είναι γιατί βαδίζει στα χαμένα, χωρίς να ξέρει το μονοπάτι που έχει πάρει ο σύλλογος.
Αλήθεια, ποιος θα είναι ο φετινός στόχος του ΠΑΟΚ; Να ξανακάνει ομάδα; Να χτίσει από το μηδέν; Να εκμεταλλευτεί τις υποδομές του; Να δημιουργήσει υπεραξίες; Να ακολουθήσει το περσινό μοντέλο του Παναθηναϊκού;
Το φετινό μπάτζετ αρκεί για να έρθουν οι προσωπικότητες που θα αποτελέσουν τους πυλώνες για το νέο εγχείρημα; Μερικές ΑΛΗΘΕΙΕΣ από επίσημα χείλη ίσως και να έκαναν τον κόσμο να ξαναβρεί εκείνη την χαμένη… καύλα, που μνημόνευσε πριν από χρόνια ο Θοδωρής Ζαγοράκης…
