Επιστρέφοντας από τη Φλωρεντία, έχω μερικές επισημάνσεις στις οποίες θέλω να σταθώ πριν προχωρήσω στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναικό. Η εικόνα του ΠΑΟΚ στο “Αρτέμιο Φράνκι” μου έδωσε τη δυνατότητα να επιβεβαιώσω την άποψη ότι ο Αγγελος Αναστασιάδης είναι ο καλύτερος ελληνας κόουτς! Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει ο (παρεξηγημένος, ιδιόμορφος, ακαταλαβίστικος ή όπως θέλετε πείτε τον) προπονητής του Δικεφάλου είναι μακράν η μεγαλύτερη μπαλαδόφατσα στην Ελλάδα. Και σίγουρα ο καταλληλότερος προπονητής για τον ΠΑΟΚ. Κανένας άλλος προπονητής δεν θα πήγαινε κόντρα στο ρεύμα και δεν θα τολμούσε μετά το σφυροκόπημα των Ιταλών προς την εστία του Γλύκου στο α΄ ημίχρονο να διεκδικήσει τη νίκη στην επανάληψη.
Ο Αναστασιάδης είδε ένα θρίαμβο εκεί που όλοι βλέπαμε ένα διασυρμό και δεν δίστασε να πάρει αποφάσεις που άλλαξαν ριζικά την εικόνα του ΠΑΟΚ στην επανάληψη. Κάθε λογικός και προβλέψιμος προπονητής θα έριχνε στο παιχνίδι τον Μαντούρο για να αυξήσει τη συνοχή της μεσαίας γραμμής με στόχο να καταστρέψει το παιχνίδι των φιλοξενούμενων και να “κλέψει”, με μεγάλη δόση τύχης, το βαθμό της ισοπαλίας. Όχι όμως και ο Αναστασιάδης. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ άλλαξε τη διάταξη χρησιμοποιώντας τον Τζιόλη ως τρίτο αμυντικό όχι για να “ταμπουρώσει” την ομάδα μπροστά από την εστία του Γλύκου, αλλά για να απελευθερώσει τους Κίτσιου και Σπυρόπουλο προκειμένου να αποκτήσει επιθετική οντότητα ο ΠΑΟΚ.
Και όπως όλοι είδαμε πέτυχε ένα μικρό… θαύμα χωρίς να έχει στη σύνθεση της ομάδας παίκτες όπως, ο Μακ, ο Ρατς και ο Κάτσε που πρωταγωνιστούν στη μέχρι τώρα πορεία του ΠΑΟΚ. Ο Μοντέλα ομολόγησε ότι σοκαρίστηκε από την τακτική του ΠΑΟΚ στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου κι ενώ είχε απλωμένο το ζωνάρι του, το μάζεψε πανικοβλημένος από την επιθετική ορμή του ΠΑΟΚ που σε κάθε φάση έδειχνε ότι δεν αστειεύεται και σκοπεύει να διεκδικήσει τη νίκη στο “Αρτέμιο Φράνκι” κόντρα στη λογική και τις πιθανότητες.
Η στρατηγική του Αγγελου είχε ως αποτέλεσμα να σκοράρει δις ο Δικέφαλος, αλλά να μετρήσει μόνο το ένα γκολ γιατί έτσι το ήθελαν ο βοηθός… Κάκος και ο διαιτητής… Κάκος από το Βέλγιο. Ακόμα κι έτσι όμως, ο Δικέφαλος κατάφερε να γράψει ιστορία και στην Τοσκάνη. Το σφύριγμα της λήξης με βρήκε περίλυπο θεωρώντας ότι η τύχη γύρισε την πλάτη στον ΠΑΟΚ και δεν του επέτρεψε στο τέλος του αγώνα (λόγω του εύστοχου χτυπήματος φάουλ του Πασκουάλε) να φύγει νικητής από τη Φλωρεντία. Στις ώρες που κύλησαν διαπίστωσα ότι με βάση την εικόνα του α΄ ημιχρόνου ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που άξιζε. Ένα “χρυσό” και παλικαρίσιο βαθμό. Κι αυτή η σκέψη μα κάνει ακόμα πιο περήφανο.
Αυτό άξιζε αυτό πήρε και συνεχίσει ζωντανός στη μάχη του Europa League, ακόμα πιο μεγάλος στην ευρώπη, και ακόμα πιο “ψημένος” για τη μάχη του τίτλου και του Κυπέλλου στην Ελλάδα. Στη Φλωρεντία ο ΠΑΟΚ έγραψε ιστορία και όσο κυλούν οι ώρες (και οι δυο επόμενες αγωνιστικές των ομίλων της διοργάνωσης) θα αντιλαμβανόμαστε όλο και περισσότερο την αξία της ισοπαλίας στη Φλωρεντία.
Υ. Γ. 1 Ήθελα να γράψω πολλά για τον Τζιόλη. Θα χρησιμοποιήσω μια μόνο φράση. Μοναδική ποδοσφαιρική ωριμότητα ενός παίκτη που αξίζει το χειροκρότημα μας, όχι μόνο για την προσφορά του στην ομάδα αλλά και για όσα υπέστη από την αμφισβήτηση μας που είχε ως αποτέλεσμα να αναζητά πέρσι την τύχη του στην Τουρκία ενώ ο ΠΑΟΚ υπέφερε στη μεσαία γραμμή.
Υ. Γ. 2 Θέλω να δώσω συγχαρητήρια και στον Γλύκο που όταν αντιληφθεί το μέγεθος του ταλέντου και ωριμάσει λίγο ακόμα οι μετοχές του στο παγκόσμιο χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου θα εκτιναχθούν!
Υ. Γ. 3 Όσο για τον κόσμο που βρέθηκε στη Φλωρεντία… Ένα ακόμα σεμινάριο! Ότι κι αν γράψω θα είναι μικρότερο από το μεγαλείο των ανθρώπων που συνέθεσαν την ασπρόμαυρη κερκίδα στο “Αρτέμιο Φράνκι”.
