Αν μη τι άλλο, όποιος πήγε στο «παλατάκι» την περασμένη Κυριακή και την περασμένη Τετάρτη, αλλά ακόμη κι αυτοί που είδαν τα δύο παιχνίδια από μακριά – και είχαν τους λόγους τους για να απουσιάζουν – «φούσκωναν» τα στήθια τους ως ΠΑΟΚτσήδες!
Οι δύο νίκες επί της ΑΕΚ και επί της Καντού, έχουν και …δεν έχουν σημασία μεγαλύτερη από τους δύο βαθμούς της κάθε μίας. Μπορεί δηλαδή να καταμετρηθούν ως απλά θετικά αποτελέσματα στην πορεία του ΠΑΟΚ σε πρωτάθλημα και Eurocup αντίστοιχα, μπορεί να έχουν όμως και τεράστια σημασία για όσους γνωρίζουν τι συμβαίνει στην ομάδα μπάσκετ (όχι μόνο τώρα αλλά από την ημέρα που την ανέλαβε ως προπονητής ο Σούλης Μαρκόπουλος και πολύ περισσότερο από τότε που έγινε πρόεδρος της ΚΑΕ ο Μπάνε Πρέλιεβιτς).
Γιατί ουσιαστικά γίνεται ένα …παρατεταμένο «θαύμα». Μπορεί να μοιάζει και λίγο από εκείνο του Χριστού που πήρε ένα καρβέλι και ένα ψάρι και τάϊσε χιλιάδες πιστούς «αυγατίζοντάς» τα κατά εκατοντάδες… Γιατί πραγματικά στα χέρια των λίγων «μπασκετανθρώπων» του ΠΑΟΚ, αυτή ομάδα μοιάζει να έγινε σύλλογος της Ευρωλίγκα. Με το μικρότερο μπάτζετ και στα δύο ευρωπαϊκά κύπελλα, κατατροπώνει αντιπάλους που έχουν πολλαπλάσια, αλλά και θέση στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση!
Αυτή η ομάδα που κέρδισε δύο φορές με «μπάζερ μπίτερ», δεν το πέτυχε επειδή απλά ευστόχησαν στην τελευταία επίθεση του ΠΑΟΚ και με λιγοστά δευτερόλεπτα για την εκπνοή την μια ο Όντουμ και την άλλη ο Δέδας. Το πέτυχε επειδή έπαιξε σαν ομάδα που συγκινεί τα πλήθη, όταν ακριβώς βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Και το πάλεψε και πάσχισε και έδωσε το «είναι» της, είχε παίκτες που δεν λύγισαν ούτε από τους αντιπάλους ούτε από τους διαιτητές, πραγματικούς ήρωες που το πίστευαν και το ήθελαν τόσο ώστε να δικαιωθούν περίτρανα και όλη η Ελλάδα και όλη Ευρώπη να μιλάει γι΄ αυτούς. Είναι ένας πραγματικός «άθλος» που εκτιμούν και σέβονται όλοι!
Όσοι αντίπαλοι φεύγουν πλέον από το «παλατάκι» έχουν να λένε για τα …παθήματά τους. Ο Παναθηναϊκός ακόμη «κλαίγεται», η ΑΕΚ βρήκε διέξοδο στην διαιτησία, στην Καντού μπορεί να «φαγωθεί» ο προπονητής και έπεται συνέχεια για αρκετούς ακόμη που δεν έχουν καταλάβει πόσο «μεγάλος» γίνεται καθημερινά ο ΠΑΟΚ του Σούλη, του Μπάνε, του «Μάτζικ», του Τέλη, των παικτών και των άλλων διοικούντων και μελών της σπουδαίας αυτής μπασκετικής «οικογένειας».
Ο ΠΑΟΚ αποπνέει υγεία, αγωνιστική και διοικητική, λάμπει από «καθαρότητα» σκέψης και πράξης. Ο κόσμος «βγάζει το καπέλο» στην διοίκηση Πρωτοδικείου και γιατί προχωρά την εξυγίανση και γιατί έχει μετατραπεί σε πρότυπο εξασφάλισης εσόδων και προσέλκυσης χορηγών.
Όλα αυτά συντελούν στην δημιουργία ενός σύγχρονου οράματος για τον ΠΑΟΚτσή. Που βλέπει ότι μπορεί να προχωρήσει περισσότερο η ομάδα. Άμεσα ή εν εύθετω χρόνω. Να μπει και «σφήνα» στους Αθηναίους. Να προχωρήσει κι άλλο στο Eurocup. Κι επειδή ο δρόμος δεν είναι ολόκληρος στρωμένος με ρόδα, αλλά υπάρχουν και εμπόδια, δεν αποκλείεται να έρθουν και «στραβοπατήματα». Όσο όμως υπάρχει πίστη, αυτοπεποίθηση, θέληση και σκοπός, ο «Δικέφαλος» θα συνεχίσει τις ψηλές πτήσεις προς τους τελικούς στόχους του. Και αν κάποια στιγμή αγκαλιάσει περισσότερο την ΚΑΕ και ο Ιβάν Σαββίδης, το «όραμα» του τίτλου θα γίνει πραγματικότητα. Όραμα τίτλου άλλωστε υπάρχει ήδη με το Κύπελλο Ελλάδας, μα όλοι γνωρίζουν ότι για τον μεγάλο ΠΑΟΚ δεν είναι αρκετό ούτε μόνο αυτό…
Π(ερηφάνια), Ά(θλος), Ό(ραμα), Κ(αθαρότητα) λοιπόν. Δηλαδή ΠΑΟΚ!
