Οι… μάχες ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα έχουν προκαθορισμένο νικητή. Οι περισσότερες δεν είναι καν ντέρμπι. Όταν ο Δον Φερνάντο στο πρόσωπο του γιου του έβλεπε ένα παιδί που θα τελειώσει το σχολείο με καλούς βαθμούς κι ενδεχομένως να καταταχθεί στο Ναυτικό όπως ο ίδιος προκειμένου να γίνει πειθαρχημένος και σοβαρός, η Σόνια Τέγιο αντίκριζε έναν μικρό μπαλαδόρο.
Κάτω από τη μύτη του συζύγου της, λοιπόν, φρόντιζε να… φυγαδεύει τον μικρό να του καλύπτει τις κοπάνες όποτε χρειαζόταν και να τον συνοδεύει καθημερινά στην προπόνηση. Επί οκτώ χρόνια. Μέχρι να καταλάβει ο Φερνάντο τι γινόταν, ο Κρίστιαν είχε ήδη ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα παιδιά στην ακαδημία Φιλαμπλάνκο και το μέλλον του ήταν στο ποδόσφαιρο.
Όταν οι υπόλοιποι συμμαθητές του γιόρταζαν την αποφοίτησή τους από το σχολείο εκείνος έφευγε πρώτος από το πάρτι επειδή την επόμενη μέρα είχε αγώνα. Κανονικό, όχι από αυτούς στην αυλή με τις αυτοσχέδιες μπάλες από χαρτιά που έφτιαχνε ο Κριστιάν για να μην χάνει δευτερόλεπτο παιχνιδιού.
“Μπαμπά δώσε μου ένα χρόνο σε παρακαλώ”
Η αποφοίτησή του σηματοδότησε και την αποδοχή του πατέρα του στο μέλλον που φανταζόταν ο γιος του. Ο Φερνάντο του ζήτησε να ενταχθεί στην ναυτική ακαδημία για ν’ ακολουθήσει τα χνάρια του ως στρατιωτικός, μα δέχτηκε το λογικό έτοιμα του μικρού. “Ασε με ένα χρόνο να αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο και αν δεν τα καταφέρω θα σταματήσω και θ΄αναζητήσω μια άλλη καριέρα” ήταν η παράκλησή του.
Και τα κατάφερε χάρη στην αποφασιστικότητα και την προσήλωση που τον χαρακτήριζε πάντα. Ασχέτως αν δεν έγινε στρατιωτικός. Οι θυσίες και τα αθώα ψέματα της Σόνιας και η προσπάθεια του Κρίστιαν που έφευγε από το πρωί για το σχολείο και γυρνούσε σπίτι το βράδυ μετά την προπόνηση, έφεραν καρπούς νωρίς. Στα 19 του χρόνια, ήταν ήδη βασικός στην Εμελεκ και πριν το καταλάβει είχε πάρει το ρόλο του ηγέτη σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του Εκουαδόρ όπου ακόμα και σήμερα αποτελεί ίνδαλμα για χιλιάδες κόσμο.
Το φτωχό “πλουσιόπαιδο”
Σε κάθε παιχνίδι οι οπαδοί της Εμελεκ φώναζαν το όνομά του, το οποίο πίσω στην πατρίδα του πρόδιδε πως ο Κρίστιαν προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Γεγονός που οδήγησε και στην παρεξήγηση με τον προπονητή του Κάρλος Τόρες Γκάρσες, ο οποίος θεωρούσε πως ο πιτσιρικάς χρησιμοποιούσε τα χρήματά του για να εξαγοράζει την αγάπη του κόσμου.
“Μου έλεγε πως έδινα χρήματα στους Boca del Pozo για να φωνάζουν το όνομά μου” θυμάται ο μέσος του ΠΑΟΚ και συμπληρώνει: “Του απάντησα πως αυτό είναι αδύνατο γιατί πολύ απλά δεν έχω χρήματα”. Στην πραγματικότητα ο Κρίστιαν ήταν ένα φτωχόπαιδο που ζούσε κοντά στη ναυτική βάση στην οποία υπηρετούσε ο πατέρας του, πήγαινε κάθε μέρα με το λεωφορείο στην προπόνηση, έπαιζε μπάλα στους δρόμους κι αναγκαζόταν να τρώει κρεμμύδια για να ξεγελάει την πείνα του.
Η επαφή με τη Ρούμπιν Καζάν
Μέσα από τις εμφανίσεις του με την Εμελεκ ήρθε η κλήση του στην Εθνική και το πρώτο υπερατλαντικό ταξίδι για ένα φιλικό στην Ισπανία. Μπορεί να μην αγωνίστηκε μα αυτό το ταξίδι έμελλε να του αλλάξει τη ζωή. Την παραμονή του αγώνα τον ενημέρωσαν πως στο ξενοδοχείο τον περίμενε ένας επισκέπτης. Το όνομά του ήταν Κουρμπάν Μπερντίγιεφ. Ο προπονητής της Ρούμπιν Καζάν. Ο Νομπόα ως τότε αγνοούσε και την ύπαρξη του Μπεντίγιεφ και τη ρώσικη ομάδα η οποία μόλις είχε ανέβει στην πρώτη κατηγορία.
Ο Ρώσος τεχνικός περίμενε μια τέτοια αντίδραση και δεν θέλησε να τον πιέσει. Του εξέφρασε τον θαυμασμό του για τα προσόντα του, του εξήγησε πως του αρέσει ως ποδοσφαιριστής και πως θα τον ήθελε στην ομάδα του, του έλυσε κάποιες απορίες κι αποχώρησε. Τη δουλειά του την είχε κάνει. Τα υπόλοιπα αφορούσαν τη διοίκηση της Ρούμπιν που τρεις μέρες αργότερα έστειλε στην Εμελεκ προσφορά για την απόκτηση του 22χρονου παίκτη.
Από τη μία η στάση του Μπερντίγιεφ κι από την άλλη τα εξωπραγματικά για τα δεδομένα του Εκουαδόρ χρήματα που του έδιναν οι Ρώσοι κι ο Κρίστιαν είπε το ναι, ανεβάζοντας το κασέ του κατά 600%.
Μόνος και τρομαγμένος στην Κωνσταντινούπολη
Η πρώτη του ευρωπαϊκή εμπειρία ήταν τραυματική. Στις 02.01.2007 προσγειώθηκε στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να ενσωματωθεί στην προετοιμασία της Ρούμπιν. Στο αεροδρόμιο δεν τον περίμενε κανείς. “Προσευχόμουν να βρεθεί κάποιος να με παραλάβει, βγήκα από το αεροπλάνο και δεν είδα κανέναν”, περιγράφει την περιπέτειά του και προσθέτει: “Αρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας και ν΄αναρωτιέμαι “τι κάνω τώρα, τι κάνω τώρα;”.
Μόνος κι έρημος σε μια ξένη χώρα, δίχως αρκετά χρήματα για ν’ αγοράσει εισιτήριο να επιστρέψει στο Γκουαγιακίλ άρχισε να φοβάται μέχρι και την ταπεινωτική απέλαση. Ευτυχώς γι αυτόν η ιστορία δεν είχε εξέλιξη αλά “Εξπρές του μεσονυκτίου”. Η πτήση του είχε καθυστέρηση με αποτέλεσμα η αποστολή της Ρούμπιν ν’ αποχωρήσει για το προπονητικό κέντρο όπου θα γινόταν η προετοιμασία κι ο Κρίστιαν ενημερώθηκε από τους υπεύθυνους της ομάδας να πάρει μια δεύτερη εσωτερική πτήση για να συναντήσει την υπόλοιπη ομάδα.
Κρύο, χιόνι και πνευμονία
“Μου είχαν πει να προσέχω το κρύο, αλλά στην Τουρκία είχε 12 βαθμούς όπως στο Κίτο. Όταν, όμως, επιστρέψαμε στο Καζάν η θερμοκρασία ήταν -15. Πάγωσα. Δοκίμασα να φάω ένα κομμάτι καθαρού πάγου κι αυτό μου προκάλεσε πνευμονία”, εξομολογείται για την πρώτη του επαφή με το χιόνι και τον παγετό της Ρωσίας.
Τότε ήταν που άρχισαν τα πρώτα σχόλια και τα… στοιχήματα για το πόσο θ’ αντέξει στο Ταταρστάν. Ο πρώτος χρόνος προσαρμογής ήταν όντως δύσκολος, αλλά ο Νομπόα δεν το έβαλε κάτω. “Είχα αρκετές προτάσεις για να επιστρέψω στο Εκουαδόρ και η αλήθεια είναι πως η οικογένειά μου με πίεζε να τις δεχτώ επειδή ανησυχούσαν για μένα”, λέει και συμπληρώνει: “Πίσω στην πατρίδα μου υπήρχαν πολλοί που υποστήριζαν πως δεν θα τα καταφέρω, αλλά εμένα αυτό μου έδινε ώθηση και κίνητρο για να αποδείξω τη δύναμη και την αξία μου”.
Το πρόβλημα επικοινωνίας κι ο Γιούρι
Ο Νομπόα αποδείχτηκε όντως σκληρό καρύδι. Ανάρρωσε γρήγορα, ξεπέρασε το πρόβλημα της επικοινωνίας χάρη στην άψογη νοηματική και τον Γιούρι, έναν μετανάστη από το Εκουαδόρ που έκανε τον μεταφραστή του κι άρχισε να προσπαθεί να εγκλιματιστεί στον τρόπο ζωής και τον χαρακτήρα των ντόπιων.
«Δεν ήξερα Αγγλικά, οι Ρώσοι δεν ήξεραν Ισπανικά κι έτσι μπορούσα να συνεννοηθώ μόνο με νοήματα στην προπόνηση», θυμάται και συμπληρώνει: «Ο Γιούρι με βοήθησε. Ηταν ο μόνος με τον οποίο μπορούσα ν’ ανταλλάξω δύο κουβέντες. Οι Ρώσοι είναι κλειστοί άνθρωποι κι εγώ δεν ήμουν μαθημένος έτσι. Μου αρέσει η παρέα, η πλάκα, η μουσική».
Θα περίμενε κανείς πως ο Νομπόα θα προσαρμοζόταν στα θέλω των Ρώσων, μα έγινε το αντίθετο. Με τον χαρακτήρα του τους ανάγκασε να έρθουν στα δικά του νερά και κέρδισε τη συμπάθειά τους. Μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πάντως, ήταν εκείνος που έπρεπε να αλλάξει για να ικανοποιήσει τα θέλω του Μπερντίγιεφ.
Η συμβουλή του Μπερντίγιεφ
Η σχέση τους πάντως, πέρασε μια δοκιμασία στην αρχή. Κι ενδεχομένως σώθηκε χάρη στην έλλειψη επικοινωνίας. Διότι, όταν ο προπονητής της Ρούμπιν έκανε εντονότατες παρατηρήσεις, στα όρια της προσβολής, στον Νομπόα εκείνος δεν καταλάβαινε τι λέει ο Ρώσος. Απλός αναρωτιόταν “πως γίνεται ένας προπονητής να σε φέρνει από τόσο μακριά κι έπειτα να σου συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο”.
Το κατάλαβε στην πορεία και πλέον τον ευγνωμονεί. “Ημουν μέσος που δεν μάρκαρε κι ο Μπερντίγιεφ μου δίδαξε πως πρέπει να μάχομαι ν’ ανακτίσω την κατοχή της μπάλας από τον αντίπαλο αν θέλω να γινω ολοκληρωμένος παίκτης και να κάνω καριέρα στην Ευρώπη”. Ακουσε τη συμβουλή του και μετατράπηκε σε ένα σύγχρονο box to box μέσο, ο οποίος έχει τη δυνατότητα ν’ ανακόψει τον αντίπαλο, να μοιράσει το παιχνίδι ελέγχοντας το ρυθμό, να πατήσει περιοχή και φυσικά να σκοράρει.
Παρέα με τον Μπίμπρας Νάτχο, ο Νομπόα συνέθεσε ένα από τα καλύτερα κεντρικά δίδυμα στη Ρωσία και οδήγησαν την Ρούμπιν στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων κι ενός Κυπέλλου.
Μεταγραφή ρεκόρ για τη Ντιναμό Μόσχας
Εχοντας πλέον καθολική αναγνώριση και το παρατσούκλι «ο Ρώσος», το 2012 ο Νομπόα άλλαξε ποδοσφαιρική έδρα, δίχως ν’ αλλάξει χώρα. Οι απαιτήσεις της Ρούμπιν Καζάν αποθάρρυναν τις Ντόρτμουντ, Νάπολι, Σεβίλλη που θέλησαν να τον αποκτήσουν, αλλά δεν στάθηκαν εμπόδιο στις βλέψεις τις νεόπλουτης Ντιναμό Μόσχας.
Η ομάδα της πρωτεύουσας έδωσε οκτώ εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει ως ένα ακόμα διαμάντι στη συλλογή παικτών που ευελπιστούσε να την οδηγήσει στην κορυφή. Οι ομάδες, όμως, δεν χτίζονται έτσι και η απογοητευτική πορεία της προκάλεσε την αντίδραση των οπαδών που στράφηκαν κατά των αστεριών του συλλόγου. Οι απειλές προς το πρόσωπό του σίγουρα δεν βοήθησαν τον Κριστιάν να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Στη Μόσχα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η πίεση ν’ αποδείξει πως άξιζε τα λεφτά που δαπανήθηκαν για χάρη του τον επηρέασε αρκετά κι αυτό φάνηκε όταν έστειλε για πρώτη φορά τη μπάλα στα δίχτυα. Σχεδόν έξι μήνες μετά το ντεμπούτο του. Μόλις μπήκε στο γκολ έπεσε στο χορτάρι και ξέσπασε σε κλάματα.
Μόλις το συμβόλαιό του με τη Ντιναμό ολοκληρώθηκε κούνησε μαντίλι. Οι Ρώσοι έκαναν μια προσπάθεια να τον κρατήσουν, αλλά με εντελώς διαφορετικά οικονομικά δεδομένα. «Ο αθλητικός διευθυντής του συλλόγου ήθελε να βάλει μόνος του τους όρους στο νέο συμβόλαιο δίχως ν’ ακούει εμένα ή τον προπονητή που με παρακαλούσε να μείνω».
Το κεφάλαιο Εθνική Εκουαδόρ
Στην Εθνική Εκουαδόρ ο Νομπόα παίζει από το 2007, ωστόσο ως βασική λύση λογίζεται από το 2010 με τον πρώην προπονητή του Ισημερινού Ρεϊνάλδο Ρουέδα να στάζει μέλι για την αξία του. «Όσο είμαι εγώ προπονητής, στο Εκουαδόρ θα παίζει ο Νομπόα και άλλοι 10». Εχει αγωνιστεί 45 φορές το εθνόσημο και να πετύχει δύο γκολ, έχοντας παίξει στο Μουντιάλ της Βραζιλίας και στο Κόπα Αμέρικα της Αργεντινής, πριν από τρία χρόνια.
Η προσωπική του ζωή
Αγνωστος μεταξύ αγνώστων. Δίχως της δυνατότητα της επικοινωνίας και με τη νοσταλγία της πατρίδας και της οικογένειας να τον επηρεάζει, ο Κρίστιαν βρήκε το δικό του άνθρωπο στη Ρωσία στο πρόσωπο της Όλιας Ρομάνοβα. Οι δυο τους γνωρίστηκαν ένα τυπικό βράδυ όπου ο Κριστιάν βγήκε για φαγητό με έναν συμπαίκτη του.
Ανάμεσα στα ορεκτικά ο φίλος του άρχισε να φλερτάρει με μια γυναίκα από το διπλανό τραπέζι. Εκείνος δεν έβλεπε καν. Από τη στιγμή που στο οπτικό του πεδίο μπήκε η Όλια, όλα τα υπόλοιπα θόλωσαν. «Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Ηξερα ότι θα γίνει γυναίκα μου», λέει σήμερα με καμάρι.
Το υπόλοιπο της βραδιάς κύλησε με τον Κριστιάν να προσπαθεί να συνεννοηθεί με την Ολια. Μάταια. Τα μάτια τους, βέβαια, έχουν ήδη αναπτύξει έναν ιδιαίτερο κώδικα. Με το συμπαίκτη του να εκτελεί χρέη μεταφραστή, ξεκινήσε μια παθιασμένη σχέση. Η Ολια έκανε τον Κρίστιαν να αισθάνεται όμορφα στο Καζάν και του έμαθε ρώσικα για να μπορεί να επικοινωνεί. Βασικά μαζί της και κατ επέκταση και με τους υπόλοιπους.
«Την πρόταση γάμου την έκανα στα Ρώσικα και αν κρίνω από το γεγονός ότι δέχτηκε, μάλλον την έκανα καλά», φουσκώνει από υπερηφάνεια ο Νομπόα. Ο γάμος έγινε στο Γκουαγιακίλ τον Δεκέμβριο του 2010. Εκτοτε η οικογένεια μεγάλωσε με την Ολια να φέρνει στον κόσμο τον Κρίστοφερ και τον Λούκας.
πηγή: paokfc
