Αν είχε σε ένα πράγμα δίκιο ο Άγγελος Αναστασιάδης στα όσα είπε μετά το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ήταν ότι όλα πήγαν στραβά. Για να πάνε όλα στραβά όμως δε φταίει μόνο η τύχη, η Παναγιά ή το κακό το ριζικό μας. Βάλαμε κι εμείς τα χεράκια μας.
Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να μην είναι καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πέρασαν γιορτές, πέρασαν Ευρώπες και κύπελλα, πέρασαν διαστήματα διακοπής, γύρισαν παίκτες, έφυγαν άλλοι αλλά η εικόνα είναι ίδια. Μια ομάδα που για να κερδίσει πρέπει να φτύσει αίμα, όταν αντιμετωπίζει στρωμένες ομάδες έχει πρόβλημα, χάνει κάποιες φορές με κατεβασμένα χέρια. Δεν πείθει. Κι επειδή ακριβώς δεν πείθει, ο τεχνικός του ΠΑΟΚ έχει αρχίσει όλο αυτό το διάστημα να βάζει από τις χαραμάδες θέματα διαιτησίας. Αυτά που στην αρχή έλεγε ότι δε θέλει να τα περάσει μέσα στην ομάδα για να μην την επηρεάσει. Σήμερα μας είπε ότι αφιερώνει μέρος της προετοιμασίας σε αυτό το κομμάτι. Μάλιστα…
Επανέρχομαι. Ο ΠΑΟΚ είναι κακός. Δε βγάζει τίποτα από τη φρεσκάδα των δυο πρώτων μηνών του πρωταθλήματος, εκεί όπου όντως ήταν… παρά φύσιν καλός. Όχι, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα καλά που έχουμε δει φέτος. Κι επίσης περιμέναμε ότι κάποια στιγμή η ομάδα θα “σκάσει”. Κι “έσκασε”. Αργά-αργά σαν σωσίβιο που ξεφουσκώνει κι όχι σαν μπαλόνι που το τρυπάς με την καρφίτσα. Για το τι φταίει, έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Σχεδιασμός, οργάνωση, ανισσόροπο κι ελλιπές ρόστερ, διαιτησία. Ναι, φυσικά και προπονητής. Για τον οποίο ξέραμε τα καλά του και τώρα βλέπουμε και τα κακά του (που επίσης ξέραμε). Συγκεντρωτισμός, εμμονές, ιδεοληψίες. Κακές επιλογές κατά διαστήματα.
Ο Τζαβέλλας ήρθε, γύρισε, ξανάφυγε. Τον “άδειασε”, τον υπερασπίστηκε, τον ξανά-“άδειασε”. Ο Παπαδόπουλος επίσης. Μία-μία τον πάει. Ο Σπυρόπουλος τα ίδια. Ο Μαντούρο και ο Μάρτενς κατά δήλωση του δε θα ξανάπαιζαν ποτέ στον ΠΑΟΚ. Εντάξει, ο δεύτερος έφυγε, ο πρώτος από τότε δεν έχει βγει από την ενδεκάδα. Τι; Έχουμε ελλείψεις στο κέντρο; Γιατί στις άλλες είμαστε πλήρεις;
Να κάνω μία άλλη ερώτηση; Από την αρχή της σεζόν, ο Αναστασιάδης υπερασπίζεται το ρόστερ του (και καλά κάνει μέχρι ένα σημείο) θέλοντας να βάλει πλάτη στη διοίκηση. Τώρα που η κάνουλα άνοιξε (άλλη κουβέντα αυτή με το άνοιξε-κλείσε και τον σχεδιασμό), πότε θα απαιτήσει επιτέλους ένα ρημάδι εξτρέμ; Ως πότε θα επιμένει στα δεξιά με τον Σαλπιγγίδη, ο οποίος φέτος επιεικώς δε βλέπεται. Εξτρέμ δεν έχουμε. Αριστερά μπακ, ξεκινήσαμε με 4, τώρα μετά βίας έχουμε ένα! Για τα στόπερ, αφήστε το καλύτερα…
Να κάνω κι άλλη μία ερώτηση, με όλο το θάρρος… Ο Ρατς πότε θα εκτίσει την ποινή των δυο αγωνιστικών; Σύμφωνα με την πραγματικά ακατανόητη λογική του τεχνικού του ΠΑΟΚ στα αμέσως επόμενα δυο παιχνίδια, με ΟΦΗ και… Ολυμπιακό! Άσχετα αν υπάρχει το δικαίωμα της επιλογής.
Θυμάμαι πριν λίγο καιρό, όταν η ομάδα ήταν ακόμα μπροστά στη βαθμολογία αλλά εμφανώς την είχε πάρει αγωνιστικά η κάτω βόλτα, συζητούσα με έναν συνάδελφο για τον Αναστασιάδη. “Αγγελικό” δεν το λες, μάλλον το αντίθετο. “Τι αγχώνεσαι; Θα έρθει η ώρα που μόνος του θα τα κάνει μαντάρα και θα χύσει το γάλα. Αφού τον ξέρεις” του είπα μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Φαντάζομαι κι οι δυο δε θέλαμε να επιβεβαιωθεί αυτό. Αλλά…
Το κείμενο αυτό δεν αποτελεί “αποκαθήλωση” του Αναστασιάδη μετά από μια ήττα. Από αυτή εδώ τη γωνιά επικροτήθηκε για τα όσα κατάφερε με τα μέσα που διέθετε. Τα αποτελέσματα και η πραγματικότητα όμως είναι αμείληκτα. Εκτός δυο στόχων και βλέπουμε. “Τον Μάιο θα είμαστε καλά”. Μακάρι λέω εγώ, αλλά πώς;
*Εσείς πείτε ότι θέλετε για τον Τζιόλη, αλλά αυτός ήταν μεγαλύτερη απώλεια από όλες όσες είχε φέτος ο ΠΑΟΚ. Τεράστιο το κενό του στο κέντρο, και σε συνδυασμό με την απουσία του Κάτσε…
*Και δυο λόγια για το παιχνίδι. Τρεις ήταν στο γήπεδο: ο ΠΑΟΚ, ο Παναιτωλικός και οι διαιτητές. Ο δυο τελευταίοι έκαναν καλά τη δουλειά τους κι ανταμείφθηκαν. Ο πρώτος όχι, και πήρε περίπου αυτό που του άξιζε. Γιατί στο κανονικό ποδόσφαιρο υπάρχει και η “γκέλα”, υπάρχει και η καλή ομάδα που έρχεται, παίζει οργανωμένα και παίρνει αποτέλεσμα. Σε όλα τα γήπεδα, εκτός από το “Καραϊσκάκη”…
*Όσο ήταν εκτός παιχνιδιού ο Μακ (το γιατί κανείς δεν το κατάλαβε…) και οι παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν (Ρατς, Νομπόα) κινούνταν σε ρηχά νερά, ο ΠΑΟΚ δε βλεπόταν. Στην επανάληψη μπήκε ο Μακ, η άμυνα του Παναιτωλικού είχε κι αλλού να επικεντρωθεί, έτσι δημιουργήθηκαν ρήγματα και ο Δικέφαλος έκανε ευκαιρίες. Είχε χαθεί όμως ένα ημίχρονο. Και όντως απόψε τίποτα δεν πήγε καλά. Γιατί άνετα θα μπορούσε το ματς να γυρίσει. Και τώρα να λέγαμε άλλα. Όχι από τα παραπάνω, τα οποία ισχύουν έτσι κι αλλιώς, αλλά ενόψει τη συνέχειας και του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Όχι τόσο επί της ουσίας αλλά για το ονόρε. Για να παλέψει ο ΠΑΟΚ όσο αντέξει για το πρωτάθλημα. Γιατί έτσι κι αλλιώς τα πράγματα ήταν δύσκολα. Αλλά πιστέψτε με, αν πραγματικά ο Δικέφαλος ήταν πλήρης στις θέσεις του, ενωμένος και πειστικός στο παιχνίδι του, καμιά διαιτησία δε θα μπορούσε να τον σταματήσει.
*Τα είδαμε όλα απόψε στην Τούμπα. Τον Νομπόα να στήνει την μπάλα με το χέρι για ένα φάουλ που ο Δημητρόπουλος ποτέ δε σφύριξε και το παιχνίδι να συνεχίζεται κανονικά, τον ηλεκτρονικό πίνακα να δείχνει την κίτρινη κάρτα του Μαντούρο πριν ο διαιτητής την βγάλει από τσεπάκι του. Μεγάλες στιγμές…
Ψυχραιμία κι υπομονή κύριοι…
