Κακόκεφος και αμίλητος αποχώρησε το βράδυ της Κυριακής από την Τούμπα ο Ιβάν Σαββίδης. Απέφυγε να συναντηθεί με ανθρώπους της ομάδας, όπως το συνηθίζει μετά από παιχνίδια ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα και την Δευτέρα αναχώρησε για το Ροστόφ χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Είναι φανερό ότι ο Σαββίδης “αγοράζει” χρόνο. Προσπαθεί να βάλει τις σκέψεις του σε τάξη πριν καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα για την κατάσταση που οδήγησε τον ΠΑΟΚ εκτός στόχων από τον Φεβρουάριο. Τα ασφαλή συμπεράσματα -και μόνο αυτά- θα τον βοηθήσουν να πάρει αποφάσεις για την επόμενη μέρα.
Η αλήθεια είναι ότι ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει μια τραγική διαπίστωση. Τρία χρόνια και περισσότερα από 45.000.000 ευρώ “χάθηκαν” χωρίς ο Δικέφαλος να καταγράψει μια επιτυχία. Εστέτ μια! Σαφώς και κάποια από τα λεφτά που διέθεσε έπιασαν τόπο. Πληρώθηκαν οφειλές στην εφορία, εξοφλήθηκαν πρώην παίκτες, προπονητές και προμηθευτές, η ΠΑΕ δεν οφείλει σε κανέναν (εξαιρούνται τα “παγωμένα” χρέη στην εφορία), έγιναν σημαντικά βελτιωτικά έργα στις εγκαταστάσεις της Νέας Μεσημβρίας και την Τούμπα, οργανώθηκαν όλα τα τμήματα της ΠΑΕ (το πως λειτουργούν κάποια απ΄ αυτά είναι άλλο θέμα που θα το αναλύσω σύντομα), αποκτήθηκε ένα υπερσύγχρονο λεωφορείο για τις μετακινήσεις της ομάδας, επενδύθηκαν χρήματα στα τμήματα υποδομής, υπάρχουν στο ρόστερ της ομάδας παίκτες με υψηλή αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, αλλά…
Δεν επιτεύχθηκε ποτέ ο στόχος του μεγαλομετόχου και του κόσμου που δεν ήταν-είναι άλλος από την κατάκτηση τίτλων συ συνδυασμό με ευρωπαϊκές διακρίσεις μεγαλύτερες απ΄ αυτές που έχει καταγράψει ήδη η ομάδα. Τρία χρόνια αγωνιστικής ξηρασίας για τον ΠΑΟΚ που ανέβασε τον πήχη της αξίας του ποδοσφαιρικού τμήματος (τον εκτίναξε για την ακρίβεια) χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τρία χρόνια αποτυχιών σε όλα τα επίπεδα καθώς εκτός από την αγωνιστική αποτυχία αυτό που επίσης δεν επιτεύχθηκε -παρά τη σφοδρή επιθυμία του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ- είναι η προστασία της ομάδας από το κατεστημένο. Κι αυτό βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τον ίδιο.
Ακόμα και η παρουσία του ΠΑΟΚ στον περσινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας εξελίχθηκε σε φιάσκο με βάση το τραγικό αποτέλεσμα. Τι έμεινε; Οι φωτογραφίες της “κολασμένης” Τούμπα από τον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό και η παρουσία 30.000 ΠΑΟΚτσήδων στο ΟΑΚΑ για τον τελικό με τον Παναθηναικό. Ουσία; Μηδέν.
Φέτος, στο βωμό της κατάκτησης του πρωταθλήματος και εντελώς ερασιτεχνικά, “ξεπουλήθηκαν” δυο άλλοι στόχοι. Ο ΠΑΟΚ έμεινε έξω από τους “32” του Europa League από την Γαλλική Γκινγκάμπ και αποκλείστηκε από το Κύπελλο με αντιπάλους τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, τον ΠΑΣ Γιάννινα και την Κέρκυρα με δυο παιχνίδια στην έδρα του. Τραγικός απολογισμός και λάθος προτεραιότητες που τις είχαν επισημάνει τότε και δεν παριστάνω τώρα τον μετά Χρηστό προφήτη.
Τι απέμεινε στον ΠΑΟΚ; Η… φιλοδοξία να τερματίσει 1ος στα play off του πρωταθλήματος για να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στον γ΄ προκριματικό γύρο του Champions League. Ε, και; Ακόμα κι αν τα καταφέρει -πολύ αμφιβάλω από την εικόνα της ομάδας κι ας δηλώνει ο Αναστασιάδης ότι ο κατήφορος τελείωσε- το θέμα είναι, πως θα δομηθεί για την επόμενη περίοδο μια ομάδα που θα έχει ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ τα φόντα να διεκδικήσει την είσοδο της στους ομίλους του Championς League και παράλληλα να κάνει πρωταθλητισμό.
Δια… μαγείας, σίγουρα δεν μπορούν να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να φανεί συνεπής στη διάρκεια της φετινής περιόδου, με στόχους μικρότερους βεληνεκούς, πως θα καταφέρει σε λίγους μήνες να μεταμορφωθεί σε… θηρίο που θα διεκδικεί διακρίσεις;
Αυτά και άλλα πολλά απασχολούν το μυαλό του Ιβάν Σαββίδη που πλήρωσε πολλά, αλλά δεν ξέρω αν κατάλαβε-έμαθε ώστε να μην πληρώσει ακόμα περισσότερα χωρίς να εισπράξει κανένα αποτέλεσμα. Και ο ίδιος και ο κόσμος του ΠΑΟΚ.
Η στάση του -και οι πληροφορίες που μπορώ να συγκεντρώσω από τη θέση στην οποία βρίσκομαι- είναι φανερό ότι επιδιώκει απόλυτη ηρεμία για να λάβει αποφάσεις που δεν θα “μπαλώσουν” την κατάσταση αλλά θα προσφέρουν όραμα στον κόσμο. Κάτι που θα πετύχει με μεγάλη δυσκολία με δεδομένη την απογοήτευση που νιώθει ο κάθε φίλαθλος του Δικεφάλου. Και το επαναλαμβάνω…. Η απογοήτευση δεν είναι αποτέλεσμα της απώλειας του πρωταθλήματος αλλά του γεγονότος ότι η ομάδα βρέθηκε από τον Δεκέμβριο εκτός Ευρώπης και τον Ιανουάριο εκτός Κυπέλλου!
Υ. Γ. Ξέρω ότι αυτό που σας απασχολεί περισσότερο τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι το αύριο αλλά το χθες. Τι έφταιξε δηλαδή και ο ΠΑΟΚ παρουσιάζεται ανήμπορος να διεκδικήσει διακρίσεις.
Θα επαναλάβω -διανθισμένη- την άποψη μου.
1. Κακή στρατηγική και κακός σχεδιασμός τον Ιούνιο.
2. Λάθη τόσο στην καλοκαιρινή όσο και στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο που ως αποτέλεσμα είχαν να μείνει “άδειο” το ρόστερ.
3. Η αυτοκαστροφική επιμονή να μην αποκτήσει εξτρέμ η ομάδα και να βασιστεί στο Μακ για τρεις διοργανώσεις! Επιεικώς απαράδεκτη και ερασιτεχνική απόφαση.
4. Αδυναμία ελέγχου του παρασκηνίου ως προς την προστασία της ομάδας. Δεν αναφέρομαι μόνο στη διαιτησία αλλά και στην άσκηση ελέγχου και πίεσης στις υπερκείμενες αρχές του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
5. Έλλειψη διακριτών ρόλων των στελεχών τόσο μεταξύ τους όσο και απέναντι στον μεγαλομέτοχο.
Θέλετε κι άλλα;
