Η άποψη του καθένα είναι και πρέπει να είναι σεβαστή αν και στην Ελλάδα μία μικρή βόλτα στα social media είναι αρκετή για να καταλάβεις πως λίγοι σέβονται την άποψη του άλλου αν αυτή είναι αντίθετη από την δική τους. Πολλοί φυσικά φοβούνται να καταθέσουν και την άποψη τους για να μην χαρακτηριστούν. Δικαίωμα τους. Όπως και δικαίωμα μου να πάρω θέση για τα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό στον ΠΑΟΚ και για το πρόσωπο του Ζήση Βρύζα. Από αυτήν εδώ την γωνιά έχω ασκήσει αυστηρή κριτική για τον μεταγραφικό σχεδιασμό από την ώρα που ήρθε ο Σαββίδης. Έχω γράψει για αποτυχία, απορούσα αν είναι ανικανότητα ή κάτι άλλο. Φέτος το καλοκαίρι τόνισα ότι ο ΠΑΟΚ δεν δείχνει να μπορεί να γίνει σοβαρό club όπως επίσης πέρσι έγραψα πως “γελάνε οι πέτρες με τις μεταγραφές του ΠΑΟΚ” και άκουσα αρκετά. Όλα αυτά ήταν κριτική για μία γενική οργάνωση όμως και για συγκεκριμένα πρόσωπα.
Ο Ζήσης Βρύζας ήταν και είναι ένας από αυτούς. Θυμάμαι τον εαυτό μου 16, 17 χρονών στο γήπεδο της Τούμπας και μόλις ακουμπούσε την μπάλα ο νεαρός επιθετικός με το μακρύ μαλλί ένα δυνατό βουητό έκανε τα πόδια του να τρέμουν. Ήταν το βουητό της αμφισβήτησης για έναν παικταρά που κάποιοι περίμεναν να κάνει θαύματα αλλά δεν έκανε. Ένας ποδοσφαιριστή που υπό έντονη αμφισβήτηση έφυγε για ψίχουλα από τον ΠΑΟΚ στην Ιταλία και εκεί διέπρεψε. Παραμιλούσαν οι ΠΑΟΚτσήδες για τον Βρύζα της Περούτζια ή της Φιορεντίνα. Ήταν πλέον αργά. Ο Βρύζας ήταν κακός για τον ΠΑΟΚ ή καλός; Η αλήθεια ήταν κάπου στη μέση. Ίσως οι προσδοκίες να ήταν πολύ μεγάλες ίσως παραπάνω από τις ικανότητες του ίσως να μην μπόρεσε στον Δικέφαλο να βγάλει όλες τις αρετές του. Ίσως αυτό να ισχύει και τώρα ή ίσως απλά να μην μπόρεσε τα τελευταία χρόνια να φτάσει αυτές τις προσδοκίες λόγω της κατάστασης στην ΠΑΕ.
Η άποψη μου είναι ότι δεν αξίζει να λοιδορείται, να δέχεται ύβρεις, να δέχεται ντου και όλα αυτά από την ίδια οικογένεια του ΠΑΟΚ.
Οποιοσδήποτε μπορεί να πει πως δεν κάνει καλά την δουλειά του. Όμως από εκεί μέχρι το ότι είναι λαμόγιο και πολλά άλλα νομίζω ότι φτάνουμε σε μία πολύ άσχημη κατάσταση, άσχημη για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ. Μπαίνουμε σε μία κατάσταση που έχουμε μπει ξανά στον ΠΑΟΚ και ξανά και ξανά και αποτέλεσμα εκτός από το να “καίγονται” ΠΑΟΚτσήδες και να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι δεν υπάρχει.
Πριν… υπερασπιστώ την άποψη μου που είναι ότι θα είναι πληγή για τον ΠΑΟΚ η φυγή Βρύζα θα ξεκινήσω με το μεγάλο του για μένα λάθος, λάθος το οποίο ακόμα και τώρα πληρώνει και είναι η διαμάχη του με τον Ζαγοράκη (και αυτουνού λάθος) και ο χωρισμός σε δύο στρατόπεδα για δύο ανθρώπους που ο κόσμος αγάπησε πίστεψε και ενώθηκε για αυτούς, έγινε μία γροθιά και αυτοί … τον πούλησαν αφού μάλωναν μεταξύ τους.
Από εκεί και πέρα θυμάμαι σαν σήμερα που ο Ζαγοράκης είχε μιλήσει για την εμπιστοσύνη που είχε στον συνεργάτη του και τότε τεχνικό διευθυντή σε μία από τις πρώτες του Συνεντεύξεις Τύπου πως: “Όταν ο Βρύζας είναι στις διαπραγματεύσεις είναι σαν να είμαι εγώ εκεί”.
Την πρώτη χρονιά με… τις σαρδέλες ο Βρύζας έπαιζε ακόμα μπάλα. Σταματάει γίνεται τεχνικός διευθυντής και ξεκινάει το χτίσιμο μίας σπουδαίας ομάδας σε συνεργασία με τον Φερνάντο Σάντος. Μίας ομάδας που τώρα αυτοί που τον βρίζουν δείχνουν εκείνη την ομάδα ως παράδειγμα αλλά ξεχνούν ότι αυτός την έστησε. Όχι μόνος του. Υπήρχαν ρόλοι στην ομάδα και βοήθειες. Ενίσχυση στις κρίσεις στα αποδυτήρια από τον ίδιο τον Ζαγοράκη, αλληλοστήριξη Σάντος σε Βρύζα και το ανάποδο.
Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε ο Ιβάν Σαββίδης. Που έχει λεφτά αλλά δεν ξέρει πως να διοικεί μία ομάδα και έτσι πληρώνει πολλά αλλά πετυχαίνει λίγα. Όμως μαθαίνει. Αυτό το απέδειξε η απόλυση Τσιστιάκοφ. Που αποδείχτηκε λανθασμένη επιλογή. Η ανάγκη ενός προέδρου. Απόδειξη ότι μαθαίνει είναι και ότι πλέον δεν εμφανίζεται πολύ, δεν μιλάει πολύ όπως τότε που μιλούσε για Τσάμπιονς Λιγκ… και Ροναλντίνιους.
Τον Βρύζα δεν μπορώ να τον κρίνω για την δουλειά του αυτά τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα δεν είναι πετυχημένη αλλά έχει σοβαρά ελαφρυντικά και θα ήθελα να τον δω σε μία χρονιά που θα ήταν πραγματικό αφεντικό της ομάδας. Πέρσι ήταν τεχνικός διευθυντής ο Τσιστιάκοφ που έκανε τις μεταγραφές ενώ οι Έλληνες διεθνείς ήταν εντολή Σαββίδη. Φέτος δεν επέλεξε αυτός τον προπονητή και αποδεδειγμένα υπάρχει διαφορά απόψεων πάνω στο ποδόσφαιρο. Αυτός που θέλει να φέρει την καταστροφή μπορεί να ξεκινήσει ξανά πόλεμο και να χωρίσει τον ΠΑΟΚ ξανά σε στρατόπεδα. Σε Βρυζικούς και Αγγελικούς. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό είναι το πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Η οργάνωση και οι ξεκάθαροι ρόλοι είναι η λύση! Αλλιώς ο ΠΑΟΚ θα διώχνει κάθε χρόνο προπονητή και θα τον βγάζει άχρηστο όπως πέρσι τον Στέφενς και φέτος τον Ανασταστιάδη και επίσης θα διώχνει τεχνικούς διευθυντές και θα αναγκάζει ΠΑΟΚτσήδες να φεύγουν από την ομάδα. Ακόμα και η λύση του ξένου τεχνικού διευθυντή που δεν γνωρίζει τα του ΠΑΟΚ χωρίς κάποιον που να ξέρει δεν θα ήταν λύση. Διότι αυτός δεν θα έχει να λογοδοτήσει πουθενά αν χρεώσει για παράδειγμα τον σύλλογο.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης στις περισσότερες ομάδες την θέση αυτήν την κατέχουν άνθρωποι της ομάδας ή του ποδοσφαίρου της χώρας!
Νομίζω ότι θα είναι σοβαρό πλήγμα για τον ΠΑΟΚ η απώλεια Βρύζα και τώρα όσοι θέλουν να φύγει ίσως σε λίγα χρόνια να εύχονταν να γυρίσει πίσω. Όπως έγινε για παράδειγμα με τον Σάντος η ακόμα και με τον Ζαγοράκη που πλέον κάποιοι που τον έβριζαν λησμονούν την ομάδα που έφτιαξε μαζί με τον Βρύζα. Την ομάδα του Μουσλίμοβιτς, του Βιεϊρίνια, του Κοντρέρας, του Γκαρσία, του Ίβιτς και των άλλων παιδιών που μπορεί να μην κέρδισαν τίτλους αλλά κέρδισαν τις καρδιές μας.
