Το θέατρο του παραλόγου παίζεται τις τελευταίες ημέρες ως προς τον διάλογο που συντελείται στη δημόσια σφαίρα, με αφορμή τα περιστατικά βίας σε αθλητικές εκδηλώσεις, που οδήγησαν στην αναβολή της 26ης αγωνιστικής της Σούπερ Λίγκας.
Από τη μια πλευρά, η νέα πολιτική ηγεσία του αθλητισμού ζητεί από τις ποδοσφαιρικές αρχές να σεβαστούν και να εφαρμόσουν τη νομοθεσία. Από την άλλη, παρατηρείται το εξής φαινόμενο: Φορείς όπως η Σούπερ Λίγκα καταθέτουν προτάσεις για την αντιμετώπιση της βίας, κάνοντας συρραφή των υπαρχουσών προβλέψεων στην αθλητική νομοθεσία. Προτείνουν, για παράδειγμα, επαναφορά του ιδιώνυμου αδικήματος, ενώ αυτό έχει επανέλθει από το 2012. Αλλοι που εκφέρουν δημόσιο λόγο επί του θέματος, παρουσιάζουν ως καινοτόμες και ρηξικέλευθες προτάσεις όπως η παρουσία καταδικασμένων οπαδών στο αστυνομικό τμήμα την ώρα διεξαγωγής του αγώνα, κάτι που επίσης προβλέπεται στον ισχύοντα αθλητικό νόμο.
Είναι απίστευτο κι όμως αληθινό ότι θέματα που μπαίνουν σήμερα επιτακτικά στο τραπέζι, όπως η εγκατάσταση ηλεκτρονικών συστημάτων εποπτείας (κάμερες) στα γήπεδα, προβλέπονται ήδη από τον αθλητικό νόμο του 2002.
Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά τι περιλαμβάνει ο αθλητικός νόμος σε σχέση με την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας.
1. Το ιδιώνυμο αδίκημα. Εισήχθη το 2006 επί Γ. Ορφανού, όμως ο διάδοχός του, Ι. Ιωαννίδης, το κατήργησε. Το 2012 στον νόμο Γερουλάνου – Μπιτσαξή επανήλθε με δύο προϋποθέσεις: Πρώτον, ο δράστης να είναι υπότροπος ή να τελεί κατά συνήθεια επεισόδια και δεύτερον ο δράστης να κρίνεται από τις περιστάσεις τέλεσης ως ιδιαιτέρως επικίνδυνος για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα ή την περιουσία τρίτων ή την ομαλή εκτέλεση των αθλητικών εκδηλώσεων. Επίσης με τον νόμο του 2012 δίνεται η δυνατότητα στις ανακριτικές αρχές να χρησιμοποιήσουν μεθόδους ανάλογες με αυτές που χρησιμοποιούνται για την εξάρθρωση εγκληματικών οργανώσεων (253 Α Π.Κ.) καθώς και η προστασία μαρτύρων.
2. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Οι «ρίζες» του βρίσκονται στον νόμο του 2002, όμως αρχικά η χρήση του δεν ήταν υποχρεωτική. Στον νόμο του 2012 γίνεται υποχρεωτικό. Στον ίδιο νόμο προβλέπονται η έκδοση κάρτας φιλάθλου, η δημιουργία κεντρικής βάσης δεδομένων φιλάθλων, η δημιουργία συστήματος κεντρικής διαχείρισης εισιτηρίων που θα συνδέεται μέσω της κάρτας φιλάθλου με την κεντρική βάση δεδομένων, η χρήση και λειτουργία των ηλεκτρονικών συστημάτων και η επεξεργασία και φύλαξη των δεδομένων που αυτά παράγουν.
3. Κάμερες. Ο νόμος 3057/02 που ψηφίστηκε πριν από 13 χρόνια επί Βενιζέλου – Λιάνη προβλέπει την εγκατάσταση καμερών τουλάχιστον στα γήπεδα που διεξάγονται αγώνες της πρώτης εθνικής κατηγορίας. Μάλιστα προβλέπει και ποινή έκπτωσης τουλάχιστον ενός μήνα για τα μέλη των Δ.Σ. των ΑΑΕ και ποινή διεξαγωγής αγώνα χωρίς θεατές για μία ή περισσότερες αγωνιστικές στη γηπεδούχο ομάδα.
Διατάξεις που δεν εφαρμόζονται
Η διαπίστωση «νόμοι υπάρχουν αλλά δεν εφαρμόζονται» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην ιδιότυπη σχέση του ποδοσφαίρου με τη νομιμότητα, όπως προκύπτει από τη μη εφαρμογή διατάξεων που αφορούν την αντιμετώπιση της βίας. Χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις είναι:
• Οι σύνδεσμοι φιλάθλων. Ο νόμος του 2012 προβλέπει τη μετατροπή τους σε λέσχες κατά τις διατάξεις του αστικού κώδικα και καθιστά την ΑΑΕ με την οποία συνδέονται υπεύθυνη για την αναγνώρισή τους και για τις πράξεις βίας των μελών τους. Επίσης προβλέπει ετήσια υποβολή στοιχείων στη ΓΓΑ , όπως αντίγραφο ποινικού μητρώου, μητρώου μελών κ.ά. Μάλιστα, σε περίπτωση παραβίασης των ως άνω από μέλη Δ.Σ. ΑΑΕ προβλέπει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους και πρόστιμο 100.000 ευρώ.
• Η παρουσία στο αστυνομικό τμήμα. Στον ίδιο νόμο προβλέπεται ότι σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης για το αδίκημα της βίας στα γήπεδα το δικαστήριο επιβάλλει υποχρεωτικά και για χρονικό διάστημα δύο έως πέντε ετών απαγόρευση προσέλευσης και παρακολούθησης όλων των αθλητικών εκδηλώσεων, αδιακρίτως αθλήματος, ακόμη και εκείνων που διεξάγονται εκτός της ελληνικής επικράτειας, στις οποίες μετέχει ομάδα, σε αγώνα της οποίας ή με αφορμή αγώνα της οποίας, τελέσθηκε η αξιόποινη πράξη. Αντί για το γήπεδο ο καταδικασθείς θα πρέπει να πηγαίνει δύο ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα και να παραμένει έως δύο ώρες μετά στο αστυνομικό τμήμα.
• Απαγόρευση εισόδου στο γήπεδο. Από το 2012 προβλέπεται ότι οι διοικήσεις των διοργανωτριών αρχών των πρωταθλημάτων και των γηπεδούχων ομάδων έχουν δικαίωμα με απόφασή τους να απαγορεύουν την είσοδο σε συγκεκριμένη αθλητική εκδήλωση σε κάθε πρόσωπο, το οποίο, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων και της συμπεριφοράς του, ενδέχεται να δημιουργήσει επεισόδια σε αυτή με ταυτόχρονη παροχή δικαιώματος άσκησης σωματικού ελέγχου.
Σε όσα έχουν αναφερθεί και δεν εφαρμόζονται προστίθενται η λειτουργία της ΔΕΑΒ την οποία η ΕΠΟ δεν αναγνωρίζει και η χωρίς άδεια καταλληλότητας χρήση αθλητικών εγκαταστάσεων που συνιστά πρόβλημα που διαρκώς με υπουργικές αποφάσεις παρατείνεται.
πηγή: soccerplus.gr