3.574 άνθρωποι. 3.574 ΠΑΟΚτσήδες. Ναι, τόσοι αποφάσισαν ότι το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης θα κάνουν τον κόπο, θα πάρουν το αυτοκίνητο τους και θα πάνε μέχρι την Τούμπα για να παρακολουθήσουν ένα παιχνίδι του ΠΑΟΚ κόντρα στον Εργοτέλη για το πρωτάθλημα. 3.574 καρεκλάκια βρήκαν κάτοχο. 25.129 καρεκλάκια έμειναν… ορφανά. Και η εικόνα έμοιαζε καταθλιπτική, βγαλμένη από άλλες εποχές βουτηγμένες στη μιζέρια, την ανυποληψία και την απαξίωση.
Ήταν Δεκέμβριος του 2011 όταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης σε μία συνέντευξη τύπου αναρωτιόταν από μικροφώνου: “που πήγε η καύλα;”. 3,5 χρόνια μετά, η καύλα όχι μόνο αγνοείται ακόμα, αλλά συρρικνούται σταθερά και προοδευτικά . Μέσα στα αίτια του φαινομένου συγκαταλέγεται, όχι εσκεμμένα, και ο ίδιος.
Μέσα σε αυτή την τελευταία επταετία, ο οργανισμός του ΠΑΟΚ έχει καταφέρει να απομυθοποιήσει κάθε πυλώνα συσπείρωσης και σταθερότητας, ανθρώπους που έχουν συνδέσει το όνομα τους με την ομάδα, φυσικά αφού έδωσαν και οι ίδιοι τις ανάλογες αφορμές.
Όταν στα μάτια του μέσου ΠΑΟΚτσή έχουν καταρρεύσει ονόματα όπως ο Ζαγοράκης και ο Βρύζας, ή ακόμα ο Αναστασιάδης και ο Σαλπιγγίδης, που θα βρει αποκούμπι για να νιώσει ξανά ενωμένος; Έχοντας ξενερώσει από ανθρώπους που λάτρεψε, στο πρόσωπο ποιανού θα ξαναδεί όραμα; Στου Τζακ Αγγελίδη; Σοβαροί να είμαστε… Κι όχι φυσικά ότι φταίει σε κάτι ο Κύπριος. Άξιος φαίνεται αλλά είναι αδύνατον να εμπνεύσει τον κόσμο.
Και μη μου πεις κάποιος ότι δεν αναπολεί τη συσπείρωση και τον γενικό συναγερμό που είχε σημάνει η έλευση Ζαγοράκη. Τα όσα πέτυχαν μαζί με τον Βρύζα και τον Σάντος. Τα 15-20.000 διαρκείας που υπήρχαν κάθε χρόνο. Ναι, έκαναν λάθη. Τα πλήρωσαν και μαζί τους τώρα τα πληρώνει και ο ΠΑΟΚ ο οποίος ψάχνει πρακτικές για να ξαναφέρει πίσω τους φιλάθλους.
Φυσικά και υπάρχουν άλλοι 1.000 λόγοι για την άδεια Τούμπα. Για τον ΠΑΟΚτσή που προέρχεται κυρίως από τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα και που “διαλύεται” κάθε χρόνο από την οικονομική κρίση, που “βιάζεται” κάθε μέρα από τα μέσα ενημέρωσης κι από την αβεβαιότητα. Το απόγευμα ο ΠΑΟΚ έπαιζε με τον Εργοτέλη και άλλο βράδυ υπήρχε η οκταμερής συνάντηση στις Βρυξέλλες για το αν η Ελλάδα θα βαρέσει κανόνι ή όχι. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…
Αφήνοντας πιο πέρα τη βία, την απαρχαιωμένη πλέον Τούμπα, την παράγκα του Ολυμπιακού και όλα τα άλλα, ας φτάσουμε και στον Ιβάν Σαββίδη. Το νούμερο “3.574” καθρεφτίζει και τον ίδιο. Τα λεφτά άλλωστε δε φέρνουν ούτε την ευτυχία, ούτε τους τίτλους, ούτε τον κόσμο στο γήπεδο. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να μιλάμε για προγραμματισμό, για επικοινωνιακή πολιτική, για σωστά δοδημένες κινήσεις κι όχι “μία έτσι και μία αλλιώς”. Για μια σωστή προσέγγιση του κόσμου της ομάδας που κι αυτός θέλει το κουμπί του. 20.000 διαρκείας έφερε το όραμα κι όχι ο Νομπόα ή ο Νάτχο επειδή ξαφνικά αποφασίσαμε ότι θα κάνουμε μεταγραφές.
Βρείτε τρόπους και φέρτε πίσω τον κόσμο γιατί χωρίς αυτόν στο γήπεδο, ο ΠΑΟΚ δεν υπάρχει. Αλλιώς, αυτός θα συνεχίσει να εκτονώνει τον οπαδισμό του στα ραδιόφωνα και στα καφενεία.
3.574. Ξυπνήστε!
