Παρά την αλλαγή προπονητή ο ΠΑΟΚ δεν δείχνει αλλαγμένος και η εικόνα του προβληματίζει ενόψει play off.
Κακό ποδόσφαιρο και νίκες με το ζόρι εντός έδρας, ήττες και με πολλά γκολ εκτός.
Το πρόβλημα της ομάδας άλλωστε δεν θεωρώ οτι είναι κάτι που μπορεί να λυθεί μέσα σε λίγο διάστημα. Δεν αφορά δηλαδή τον Γιώργο Γεωργιάδη ή οποιονδήποτε αλλον θα ήταν στην θέση του.
Ακριβώς το ιδιο πρόβλημα είχε και πέρσι η ομάδα: Παίκτες ξενερωμένους απο διάφορα γεγονότα ακόμα και με τους ίδιους τους, τους εαυτούς και μια ομάδα που δεν δείχνει να πιστεύει απο την μία στον εαυτό της και από την άλλη στον ίδιο τον σύλλογο. Και αν ο Ζαγοράκης κάποτε έψαχνε την… καύλα στον κόσμο, αυτό τον καιρό όλοι ψάχνουν… την χαμένη καύλα των παικτών, οχι μονο για επιτυχίες, αλλα για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ και την φανέλα που φορούν.
Δεν νομίζω οτι το τεχνικό τιμ έχει τον χρόνο να αλλάξει πράγματα και ούτε θα άλλαξει. Ούτε αν η ομάδα δεν βγει πρώτη στα πλέι οφ θα έχει ευθύνη, ουτε φυσικά αν βγει πρώτη θα μιλάμε για “μαγικά” που έκανε ο ΓΧ.
Υπάρχει ένα μίνι τουρνουά που τόσο ο πριν ΓΧ ΠΑΟΚ, όσο και αυτός ο ΠΑΟΚ τώρα, θεωρώ οτι είχαν και έχουν τις ίδιες πιθανότητες να το κερδίσουν με αντιπάλους που επίσης δεν περνάνε και τα καλύτερα τους.
Ας επικεντρωθούν όλοι σε αυτό και όχι στο να μετρήσουν ποιος… την εχει μεγαλύτερη την ικανότητα να πετύχει, γιατί στο τέλος ο ΠΑΟΚ θα χάσει και τον μοναδικό στόχο που έχει μείνει, όπως έχασε πέρσι το Κύπελλο.
Επίσης ανεξάρτητα με το τι θα γίνει στο τέλος, το μεγάλο στοίχημα είναι πως θα καταφέρει η ΠΑΕ να μην φτάσει του χρονου τέτοια εποχή, να ασχολείται με ακριβώς τα ίδια πράγματα.
