Θέλει πολύ φιλοσοφία; Πολλά λόγια και πολύ σκέψη; Απλά είναι τα πράγματα για το πως φτιάχνεις μία μεγάλη ομάδα. Με μεγάλους παίκτες και μεγάλους προπονητές. Έτσι φέρνεις και τον κόσμο στο γήπεδο και έτσι γεμίζεις και τίτλους. Ο ΠΑΟΚ στο βόλεϊ έχει τον προπονητή των τίτλων στο πάγκο του και τρεις παίκτες μεγάλου επιπέδου. Τρεις στους έξι βασικούς είναι παικταράδες με απίστευτες ικανότητες οι οποίοι γνωρίζουν πως να παίρνουν τίτλους: Κουρνέτας, Γκόμεζ και Χιμένες.
Απλό είναι δεν θέλει κόπο. Προπονητής που να έχει το “know how” και να έχει αποδείξει ότι μπορεί να φτιάξει ομάδα πρωταθλήτρια και παίκτες που μπορούν να πραγματοποιήσουν τον στόχο του τίτλου. Αυτό θέλει η ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟΚ που όσο θα ακολουθεί ημίμετρα, και επιλογές μεγάλου ρίσκου, θα μένει προσγειωμένη και η απαξίωση θα είναι όλο και μεγαλύτερη.
Την Πέμπτη του βράδυ στο Παλατάκι το κλειστό υποκλίθηκε μόνο για έναν από την οικογένεια του ΠΑΟΚ (εκτός της ομάδας βόλεϊ) και αυτός βρίσκεται εκτός ομάδας. Ο λόγος για τον Πάμπλο Γκαρσία. Ήταν… ο Ερνάντο Γκόμεζ της τελευταίας ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ που έκανε υπερήφανους τους φιλάθλους του και γέμιζε την Τούμπα.
Αυτός είναι ο “one of us” των ΠΑΟΚτσήδων και χωρίς να με νοιάζει αν πρέπει να βρίσκεται στην ομάδα, ούτε να με αφορά αν ευθύνεται ο ίδιος ή άλλοι που δεν βρίσκεται στην ομάδα, το σίγουρο είναι ότι πρέπει να σκεφτούν όλοι όσοι έχουν τις τύχες του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ γιατί οι 8.000 που βρέθηκαν χθες στο Παλατάκι φώναξαν το “Πάμπλο Θρησκεία τρομοκρατία”.
Τι βλέπουν στον Πάμπλο οι φίλαθλοι που δεν βλέπουν σε αυτούς που φορούν τώρα την φανέλα της ομάδας ή σε αυτούς που βρίσκονται σε διάφορες θέσεις μέσα στην ΠΑΕ. Πόσο σημαντικό είναι να έχεις στο ρόστερ σου παικταράδες με προσωπικότητα αλλά και πόσο ανάγκη έχει ο ΠΑΟΚτσής από καθαρά σταράτα και ΠΑΟΚτσήδικα λόγια.
Πόσο ανάγκη έχει ο ΠΑΟΚτσής από μία ομάδα που θα είναι μεγάλη στο γήπεδο, όπως τότε αυτή που έπαιζε ο Γκαρσία και όχι μεγάλη μόνο στα λόγια και σε άρθρα των εφημερίδων.
