Τελικά αποδεικνύεται ότι στον αθλητισμό, τις επιτυχίες δεν τις φέρνουν τα πολλά λεφτά αλλά η αγάπη και το μεράκι. Πήρα αφορμή να γράψω σήμερα από τις επιτυχίες που καταγράφει φέτος ο Α. Σ. ΠΑΟΚ. Χρονιά θριάμβου μπορεί να χαρακτηριστεί η φετινή για τον ερασιτέχνη ΠΑΟΚ. Η ομάδα βόλει κατέκτησε το νταμπλ, η ομάδα χάντμπολ κατέκτησε το κύπελλο και διεκδικεί το πρωτάθλημα, η ομάδα πόλο τερμάτισε 5η στο πρωτάθλημα και συμμετέχει στο final four του κυπέλλου, η γυνακεία ομάδα ποδοσφαίρου κατέκτησε το πρωτάθλημα και έχει προκριθεί στον τελικό του κυπέλλου ενώ καταγράφονται επιτυχίες στα ομαδικά αθλήματα όπως η πάλη τον Τσεκερίδη.
Με λίγα λόγια, μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι ολ΄ αυτά αν αναλογιστούμε ότι έχουν επιτευχθεί με πενιχρά -για τα δεδομένα- έσοδα που προκύπτουν από τις 600.000 ευρώ που διαθέτει η ΠΑΕ ΠΑΟΚ (ποσοστά εισιτηρίων, παραχώρηση σήματος, ενοικίαση των χώρων του Α.Σ. ΠΑΟΚ) τις χορηγίες που εξασφαλίζουν τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου και την οικονομική αρωγή του Θανάση Κατσαρή που ποτέ δεν δίστασε να βάλει το χέρι στην τσέπη για τα τμήματα του Α. Σ. ΠΑΟΚ.
H διαχείριση -που μάλλον θα πρέπει να ζηλέψουν οι επιτελείς του Υπουργείου Οικονομικών- και η αφοσίωση όσων ασχολούνται νυχθημερόν με τα τμήματα του Α.Σ. ΠΑΟΚ επί σειρά ετών, έχουν αναδείξει τον Δικέφαλο στον κορυφαίο σύλλογο στη χώρα. Όταν οι περισσότεροι αθλητικοί σύλλογοι στην Ελλάδα έχουν διαλυθεί, κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες τους και πολλά από τα μέλη των διοικήσεων τους κινδυνεύουν να βρεθούν στη φυλακή για υποθέσεις πλαστών τιμολογίων, ο Α.Σ. ΠΑΟΚ σφύζει από υγεία και καταφέρνει να κρατήσει ψηλά την -καταρρακωμένη από την πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας- ψυχολογία των φιλάθλων.
Ο αθόρυβος και -κακώς- παρεξηγημένος Θανάσης Κατσαρής δόμησε ένα μοντέλο διοίκησης που έχει να επιδείξει τίτλους και επιτυχίες σε όλα τα αθλήματα επί σειρά ετών. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος βρέθηκε πολλές φορές με την πλάτη στον τοίχο απολογούμενος για λάθη, παραλείψεις, αμέλειες, απάτες άλλων. Στωικά επί σειρά ετών υπέμενε προσωπικές επιθέσεις και προστάτευσε την περιουσία του ΠΑΟΚ ακόμα και την εποχή που δεχόταν απειλές για τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του. Έτρεχε χαράματα στο πατρικό του στο Λάκκωμα, για να σβήσει φωτιά που άναψαν άγνωστοι πετώντας βόμβες μολότοφ στην αυλή του σπιτιού.
Διάβαζε συνθήματα εναντίον του έξω από σπίτι του και την βιοτεχνία του. Άκουγε ραδιόφωνα και διάβαζε εφημερίδες που τον χλεύαζαν όχι γιατί δεν υπηρετούσε σωστά τον ΠΑΟΚ αλλά γιατί δεν λύγιζε σε συμφέροντα και απειλές και κοιμάται το μεσημέρι! Έχει αυτό το… ελάττωμα. Πολλές φορές πήρε την απόφαση να τα παρατήσει αηδιασμένος. Και πάντα το συναίσθημα υπερίσχυε της λογικής και έμενε. Στη θέση του κάθε λογικός άνθρωπος θα έχει αποχωρήσει και θα απολάμβανε όσα κατέκτησε στη ζωή από σκληρή δουλειά. Για τον Κατσαρή το καθήκον να υπηρετεί τον ΠΑΟΚ όσο αντέχει η τσέπη του και του επιτρέπει η υγεία του ήταν πάντα προτεραιότητα.
Είναι σχεδόν άγνωστο στη μεγάλη μάζα ότι ενώ δικαιούται περίοπτη θέση στην Τούμπας ως πρόεδρος του Α.Σ. ΠΑΟΚ, επί 25 χρόνια αγοράζει τρία εισιτήρια διαρκείας. Ενα για τον εαυτό του, ένα για τον γιο του και ένα έτσι… Χωρίς λόγος. Για να κάνει το καθήκον του. Ποιον ενδιαφέρουν όμως ολ΄ αυτά; Δεν … πουλάει ο Κατσαρής. Δεν είναι φίρμα. Δεν είναι λαοπρόβλητος. Αποφεύγει τη δημοσιότητα και δεν διαφημίζει τις πράξεις του.
Προτιμά να λύνει μαζί με τους Καπετανάκη, Πετρίδη, Παπαδόπουλο, Ησαιάδη, Μπεκιάρη και άλλους παράγοντες του Α.Σ. ΠΑΟΚ, προβλήματα κάθε απόγευμα στα γραφεία του συλλόγου και να κρατά τα δάκρυα συγκίνησης για τον εαυτό του κάθε φορά ο Δικέφαλος διακρίνεται σε κάποιο άθλημα. Η ιστορία όμως γράφει. Και ο Θανάσης Κατσαρής θα χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς ως ένας από τους επιτυχημένους παράγοντες στην ιστορία του ΠΑΟΚ.
Δεν είναι η αγιογραφία του. Δεν την έχει ανάγκη. Δεν την χρειάζεται. Είναι σκόρπιες σκέψεις για ένα σύλλογο βασανισμένο που αν είχε πέσει σε χέρια επιτήδειων, σήμερα μπορεί να μην υπήρχαν Τούμπα, Παλατάκι και δεκάδες τίτλοι στην τροπαιοθήκη του Α.Σ. ΠΑΟΚ.
Υ. Γ. 1 Το απόγευμα της Τετάρτης είχα την τύχη να βρεθώ κι εγώ στο Παλατάκι. Είχα την ευλογία να ζήσω την κατάκτηση του τροπαίου. Είδα μετά από καιρό πολλά γνώριμα πρόσωπα. Παράγοντες που έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν για να προσφέρουν στον ΠΑΟΚ. Χάρηκα που όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν στο γήπεδο. Ενωμένοι. Σαν ΠΑΟΚ. Το μόνο που μου προκάλεσε στεναχώρια είναι ότι δεν είδα το Νίκο Βεζυρτζή. Κανένας μας δεν θα μπορούσε να ζήσει τον θρίαμβο μέσα στο σπίτι του ΠΑΟΚ αν δεν υπήρχε η τρέλα του Νίκου Βεζυρτζή να οραματιστεί ένα κλειστό γήπεδο. Τότε τον χαρακτήρισαν τρελό. Τώρα το απολαμβάνουν και το χαίρονται νέοι άνθρωποι που δεν ξέρουν πως ο ΠΑΟΚ απέκτησε ένα τέτοιο γήπεδο όταν Ολυμπιακός, Παναθηναικός και τόσες άλλες ομάδες φιλοξενούνται σε αχούρια ή σε κρατικά γήπεδα.
