Γεννημένος στο Πάντο της Ουρουγουάης σαν σήμερα πριν από 38 χρόνια, ο Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία, ο El Canario των Ουρουγουανών έμελλε να γίνει ο ποδοσφαιριστής που θα σημάδευε την ποδοσφαιρική ιστορία του ΠΑΟΚ τα τελευταία επτά χρόνια.
Ηγέτης, με ένα μοναδικό χάρισμα, ο αγαπημένος Πάμπλο των ΠΑΟΚτσήδων έχει προσφέρει εξαιρετικές παραστάσεις έστω κι αν ανέκαθεν ακροβατούσαν ανάμεσα σε δύο χρώματα. Το μαύρο και το άσπρο. Δεν υπήρχαν ποτέ γκρίζες αποχρώσεις στην περίπτωση του. Το ταλέντο αναμειγνυόταν με τον έμφυτο τσαμπουκά και το αποτέλεσμα έμπαινε στη λοταρία. Θα αποβληθεί ή θα τους πάρει παραμάζωμα με το παιχνίδι του; Θα κόψει τη μπάλα ή θα τους κόψει τη μπάλα; Μια αβέβαιη κατάσταση που στον αντισυμβατικό ψυχισμό του μέσου ΠΑΟΚτσή έκρυβε -παρόλα αυτά- μια γοητεία.
Είναι ο Πάμπλο Γκαρσία, που για πολλούς έμοιαζε όλα αυτά τα χρόνια να είναι σαν το αδέσποτο σκυλί στη σαλονοτραπεζαρία του ποδοσφαιρικού καθωσπρεπισμού μας, ένας ασυμβίβαστος ηγέτης με τον δικό του σύνδεσμο οπαδών, ο «τρελός» με το ζωγραφισμένο κορμί και το αυστηρό βλέμμα που μεθάει τα πλήθη της Τούμπας με μια ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού του.
Κοινώς, αν δεν υπήρχε ο Πάμπλο Γκαρσία στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να τον εφεύρουμε.
Χρόνια Πολλά, Πάμπλο!
