Η 3η θέση της κανονικής περιόδου δεν ήρθε χωρίς κόπο και ιδρώτα στα χέρια του ΠΑΟΚ, ήταν αποτέλεσμα μίας άοκνης και μεθοδικής προσπάθειας αλλά και μίας εξαιρετικής διαχείρισης από το αγωνιστικό και το διοικητικό, θέλει όμως τώρα ουσιαστική υποστήριξη στα πλέϊ οφ, για να είναι και «τελεσίδικη».
Μικρό ή μεγάλο, είναι …θαύμα. Αυτό που πέτυχε πάλι φέτος ο ΠΑΟΚ με την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου στην Α1. Η 3η θέση ήταν φυσικό επακόλουθο μίας εξαιρετικής πορείας η οποία επιβεβαιώθηκε με σπουδαία αποτελέσματα, με αριθμό ρεκόρ 15ετίας εκτός έδρας νικών, με αριθμό ρεκόρ νικών, με μία άμυνα που επίσης κατέγραψε ρεκόρ αλλά και με μία πλειάδα άλλων ομαδικών και ατομικών διακρίσεων. Ο ΠΑΟΚ με άλλα λόγια έπαιξε πολύ καλό και αποτελεσματικό μπάσκετ, προσέφερε και θέαμα, επέδειξε όλες τις αγωνιστικές του «αρετές» κι εδώ που τα λέμε έκαναν «μαγικά» ο Σούλης Μαρκόπουλος και οι παίκτες του με τόσα λίγα μέσα που διαθέτουν και με τόσα προβλήματα που αντιμετώπισαν. Κι όποιος παραλείπει τους σοβαρότατους τραυματισμούς του αρχηγού και φυσικού ηγέτη Κώστα Χαραλαμπίδη και του έμπειρου και ικανότατου σουτέρ Κώστα Κακαρούδη, ας σκεφθεί ότι με την απουσία τους η ομάδα αναγκάστηκε να αλλάξει (μαζί και με παίκτες) 2-3 φορές «χημεία» και το κατάφερε κι αυτό έγκαιρα και με ένα σπουδαίο «υπόβαθρο», το άριστο κλίμα που επικρατεί στις τάξεις της.
Επειδή όμως αγωνιστικά, όλοι μάθαμε πλέον ότι οι ομάδες του Σούλη Μαρκόπουλου ξέρουν πότε πρέπει να παίξουν καλό μπάσκετ και το κάνουν, επειδή οι ομάδες του Σούλη είναι …ομάδες με όλη την σημασία της λέξης και ομάδες του …προπονητή, επειδή ο Μαρκόπουλος κατάφερε πάλι να βρει παίκτες – «διαμάντια» – που έβαλαν το εγώ τους κάτω από την ομάδα και επειδή φέτος επετεύχθη και ένας μακροπρόθεσμος στόχος της αύξησης του «βάθους» του πάγκου, ίσως η επίτευξη της 3ης θέσης να ήρθε σχεδόν φυσιολογικά. Και το «θαύμα» να είναι ανάλογο και του περσινού (της 3ης θέσης) και όλων των ετών του Μαρκόπουλου στον ΠΑΟΚ.
Υπάρχει όμως και το… εξωαγωνιστικό «θαύμα», αυτό που η διοίκηση Πρωτοδικείου της ΚΑΕ με τα ελάχιστα που διέθετε και με υποστήριξη ενός μπάτζετ μόλις 350.000 ευρώ («βαριά-βαριά») για την ομάδα, δρέπει τώρα ασυναγώνιστους «καρπούς». Την ίδια ώρα η ΑΕΚ την οποία ο ΠΑΟΚ ταπείνωσε και μέσα στο «σπίτι» της κοστίζει πάνω από 1,2 εκατ. ευρώ ενώ και ο συμπολίτης έχει μεγαλύτερο κόστος σαν ομάδα. Ο ΠΑΟΚ εξευτέλισε και τον Παναθηναϊκό των 15 εκατ. ευρώ μην το ξεχνάει κανείς, ενώ αν δεν αδικούνταν από την διαιτησία και από αθλητικούς δικαστές και ΑΣΕΑΔ και ψηλότερα θα ήταν στην βαθμολογία και στον τελικό του Κυπέλλου θα έπαιζε και την «κούπα» θα έπαιρνε. Βέβαια για το τελευταίο έχει και μία ευθύνη η ΚΑΕ που επέτρεψε την «φυγή» του Μπρέμερ πριν τον ημιτελικό, αλλά «ας πάει και το παλιάμπελο» τώρα…
Η διοίκηση λοιπόν που «τρέχει» την εξυγίανση και την έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που και ο Σαββίδης να είναι έτοιμος να αναλάβει την ομάδα αντιλαμβανόμενος ότι η ΚΑΕ γίνεται πιο ελκυστική, έκανε το δικό της «θαύμα». Πλήρωσε, τακτοποίησε, διακανόνισε, έπεισε πολλούς πιστωτές να κάνουν πίσω ή να κάνουν «σκόντο» και οι χρήσεις εξακολουθούν να είναι κερδοφόρες έστω και λογιστικά. Για να μειωθούν τα χρέη και για να μπορεί να «ζήσει» το «οικοδόμημα». Και είναι μεγάλη υπόθεση μία χούφτα ανθρώπων να κάνουν τόσο χρηστή και κυρίως τόσο έξυπνη διαχείριση για να ζήσει το ιστορικό σωματείο. Και όλοι τους είναι δίπλα στο αγωνιστικό, μία «γροθιά» με την ομάδα, με λογική και απόλυτη ευαισθησία, με «τρελή» αγάπη και ανιδιοτέλεια, με πάθος για να πετύχουν στόχους που σε άλλες ομάδες δεν θα επιτυγχάνονταν ποτέ και όλοι οι «ομόλογοί» τους θα είχαν «λακίσει».
Όλα αυτά τα επιτεύγματα του αγωνιστικού και του διοικητικού αξίζουν χίλια μπράβο. Ένα εκατομμύριο μπράβο γιατί δεν πρέπει να είμαστε φειδωλοί στα συγχαρίκια τέτοιων προσπαθειών. Κι αν δεν πήραν στο μπάσκετ «κούπες» όπως στο βόλεϊ ή στο χάντμπολ, έχουν ήδη κατακτήσει τίτλους άγραφους ανάμεσα στις 12 ομάδες της Α1. Και πέρσι και φέτος. Με τα λίγα τους και με την απόλυτη αξιοπρέπεια και με σπουδαίες εμφανίσεις και συμπεριφορές.
Αυτές πρέπει να επιβραβεύει ο κόσμος του ΠΑΟΚ που δυστυχώς δεν το κάνει σε όλη του την κλίμακα. Δεν αρκούν οι «μπασκετικοί». Και ειδικά τώρα στα πλέϊ οφ που οι μάχες είναι πιο δύσκολες, πιο σκληρές και πιο κρίσιμες, δεν πρέπει να «αδικηθεί» η ομάδα και να παίζει μονάχη της. Δεν μπορεί να είναι μισοάδειο το «παλατάκι» ή μόνο με τους λίγους «πιστούς» της ομάδας. Ας κάνουν μία «υπέρβαση» έστω οι αναρίθμητοι ΠΑΟΚτσήδες κι ας έρθουν τώρα κοντά στην ομάδα και για τα «μπράβο» σε Πρέλιεβιτς, Σταυρόπουλο, Μαρκόπουλο και όλους τους άλλους, αλλά και για να δυναμώσουν την ομάδα κατακόρυφα – όπως το έκαναν με τον Παναθηναϊκό και τον «πάτησε» ο «Δικέφαλος» – στα πλέϊ οφ. Ποιος ξέρει; Μπορεί να γίνει εκεί κι άλλο «θαύμα» με τον Παναθηναϊκό που όλοι βλέπουμε να σέρνεται…
