Έτρεχε σαν τρελός, ιδρωμένος, ακούραστος κάτω από τον καυτό ήλιο. Όλοι όσοι τον έβλεπαν ήταν σίγουροι ότι ο προορισμός του ήταν ιδιαίτερα σημαντικός. Αυτός όσο πήγαινε έκανε διάφορες σκέψεις. Θυμήθηκε εκείνο το καλοκαίρι που ενώ ήταν πάλι διακοπές είχε κολλημένο το αυτί του στο ραδιόφωνο μπας και ακούσει επιτέλους τα καλά νέα. “Ακέφαλη η ομάδα! Χωρίς μία την είχε αφήσει ο Μπατατούδης. Που χαρά για βουτιές; Μαύρο καλοκαίρι. Ναι! Δημιουργήθηκε διοίκηση πρωτοδικείου! Άντε ωραία! Χαρές Κκαι ελπίδες. Που να ήξερε. Λίγα καλοκαίρια μετά πάλι αγωνία, απόλυτη τρέλα! Ένα μπάνιο στα γρήγορα και ξανά στην Τούμπα. Μικράς Ασίας. Κατάληψη, πορεία, αγωνία να βρούνε χρήματα!”
Όσο τα σκεφτόταν τόσο πιο πολύ αύξανε ταχύτητα. Η ζεστή άμμος είχε κάψει τις πατούσες του αλλά αυτός εκεί, έπρεπε να φτάσει στον προορισμό του. To μυαλό του τον ζάλισε ακόμα περισσότερο με νέες σκέψεις: “Ποια βουτιά; Ποια θάλασσα; Ο Σαλπιγγίδης πουλήθηκε,δανεικοί ήρθαν τα δεύτερα του Παναθηναϊκού. ψάχνουνε τον Γούμενο! Άφησε την Χαλκιδική, πήγε στο ΟΑΚΑ, έφερε ισοπαλία με την ΑΕΚ έβγαλε και νέο σύνθημα, επέστρεψε πίσω με την αγωνία να παραμένει. Και τώρα τι κάνουμε;”
Η απόλυτη τρέλα στο μυαλό του και αυτός σχεδόν είχε φτάσει στον προορισμό του. Ο κόσμος ανήσυχος για το τι είχε συμβεί και έτρεχε έτσι σαν παλαβός. Οι σκέψεις είχαν πάρει πλέον το δρόμο τους και από το μυαλό είχαν περάσει σε όλο του το κορμί: “Σκατά καλοκαίρι έκανε και τότε. Όλοι είχαν ήδη πουληθεί, άλλοι έφυγαν υπό τον φόβο των προσφυγών. Χαμός! Ρε λες να πέσουμε καμιά Γ Εθνική; Που είναι ο Ζαγοράκης; Ο Βρύζας περίμενε τον Σαββίδη, εδώ ο Σαββίδης, εκεί ο Σαββίδης θα έρθει να σωθούμε; Που να βουτήξω; Για μπάνια είμαστε τώρα;”.
Επιτέλους είχε φτάσει εκεί που ήθελε. Σκέφτηκε τα φετινά. Από την νίκη στο Καραϊσκάκη στην απόλυτη απαξίωση. Ποια Τούμπα; Θα τα παρατήσω όλα ρε γαμώτο, θα πάω σε καμιά παραλία”, είχε σκεφτεί και επιτέλους είχε φτάσει στο σημείο.
Ο ιδρώτας έτρεχε από παντού, το σώμα του καμένο από τον ήλιο. Είχε φτάσει εκεί κοντά που σκάει το κύμα…. Ένα μέτρο μετά. Έσκυψε πήρε ένα ξύλο και έγραψε με περηφάνια την λέξη ΠΑΟΚ… Το νερό δεν έφτανε να το σβήσει. Ήταν απλά η λέξη ΠΑΟΚ σχηματισμένη στην άμμο. Κι όμως για αυτόν ήταν το παν. Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι…
