Δεν ήταν ο καλύτερος ΠΑΟΚ της σαιζόν… Και πώς να είναι; Έπαιξε για άλλη μία φορά χωρίς βασικές μονάδες του, χωρίς τον Χαραλαμπίδη, τον Κακαρούδη, αλλά και χωρίς τον Βον που είναι ο βασικός του «πύργος»! Και μην βιαστεί κανείς να πει ότι «ρε, φίλε, οι δύο πρώτοι έλλειπαν και στα προηγούμενα ντέρμπι με τον συμπολίτη», γιατί το θέμα είναι ότι δεν καλύφθηκαν ποτέ οι απώλειες αυτές ούτε οι αντικαταστάσεις με τους Μπρέμερ και Χαριτόπουλο – όπως και αν αμφότεροι προσπαθούν και προσφέρουν τα μέγιστα που μπορούν – ξανάφτιαξαν την αρχική «χημεία» της ομάδας.
Αλλά αποδεικνύεται – στο πρώτο αυτό παιχνίδι των πλέϊ οφ ήταν εμφανέστατο – πως και η απουσία του Βον μπορεί να απέβαινε μοιραία αφού ο Άρης εκεί ακριβώς πήγε να χτυπήσει, μέσα στην ρακέτα με τα πικ εν ρολ του. Αλλά κι επειδή μπορεί κάποιος κακεντρεχής να υποστηρίξει ότι και οι φιλοξενούμενοι είχαν απουσίες – των Αντεγκμπόγιε και Καραθανάση αφού ο Νέϊμικ τελικά πρόλαβε να παίξει – ας μην γελιόμαστε ότι πρόκειται για αναπληρωματικούς και σίγουρα όχι πρώτα «βιολιά». Τουτέστιν, ο ΠΑΟΚ είχε ένα ακόμη πολύ μεγάλο φορτίο να διαχειριστεί στον πρώτο μικρό τελικό και το κατάφερε πάλι με «μαγικά».
Κι ας μην ψάχνει κανείς, αν έπαιξε το πιο ποιοτικό του παιχνίδι. Και στο κάτω – κάτω όσοι ξέρουν τα ντέρμπι και τις ομάδες αυτές, γνωρίζουν ότι κερδίζονται με πάθος. Κι αυτό ξεχείλισε από τους παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου, ειδικά μετά το –11 στο 30΄.
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ και οι παίκτες του μάλιστα έκαναν «μαγικά» για να γυρίσουν ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο.
Γιατί δεν έβαλαν μόνο τα μεγάλα σουτ (Μπρέμερ, Όντουμ, Κάρτερ), αλλά έπαιξαν και μανιασμένη άμυνα, έπαιξαν κι ενώ όλοι τους λίγο πολύ αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμών και κούραση.
Ακόμη και ο Λάνγκφορντ που από τον προηγούμενο γύρο είναι το μοναδικό «5άρι» χωρίς να είναι καν «5άρι», παίζει πάνω από 30΄ λεπτά ανά παιχνίδι και είναι «μαγικό» το ότι αποδίδει έτσι…
Ας είναι καλά και ο Σούλης Μαρκόπουλος που όλο και βγάζει σχέδια από το βιβλίο του, όλο και βρίσκει «τρικ» για να αντιμετωπίσει τους φιλόδοξους αντιπάλους.
Ο Κάρτερ πάνω στον Τόμας, ο Μαργαρίτης και ο Χαριτόπουλος εξαφάνισαν τον Βεζένκοφ και ο Όντουμ στον Πάσαλιτς και η τελευταία περίοδος είχε ένα επί μέρους 28-11. Εκπληκτική συγκομιδή επιθετικά, τρομερή επίδοση αμυντικά.
Βάλτε και τα συνολικά ριμπάουντ που είναι 14 περισσότερα από τον Άρη (επτά περισσότερα επιθετικά και 12 επιθετικά συνολικά ήταν σπουδαίο «χαρτί») για τον «Δικέφαλο».
Η πρώτη νίκη απαλλάσσει τον ΠΑΟΚ και από το άγχος, γιατί όφειλε να διατηρήσει το πλεονέκτημα της έδρας και το στρες περνάει τώρα στον Άρη που θα υποδεχθεί απόγευμα Τρίτης τον «Δικέφαλο» χωρίς τον κόσμο του.
Αλλά ούτε αυτό πρέπει να καθησυχάζει τους παίκτες του Μαρκόπουλου που τώρα μπορούν και πρέπει να είναι καλύτεροι, έστω κι αν πρέπει να συνεχίσουν τα μαγικά. Και με «μπρέϊκ» θα φθάσουν πιο κοντά στον απώτερο στόχο τους, ενώ αν χάσουν δεν χάνουν τίποτε και γυρίζουν στο «παλατάκι» για να ξαναπάρουν το προβάδισμα στον δρόμο προς την 3η θέση και προς την Ευρώπη.
Εκείνοι που έχουν χάσει το δρόμο τους είναι όμως σίγουρα οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ.
Οι οποίοι ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ. Ήταν ντροπιαστική η εικόνα του μισοάδειου γηπέδου, με βία 3.500 παρόντες σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι με τον «αιώνιο» αντίπαλο, αλλά και με αντικειμενικό σκοπό τη νίκη για την διατήρηση των κεκτημένων και για την επιτυχία μίας ομάδας που τόσα πολλά έχει κάνει φέτος. Ελάχιστη η συμπαράσταση, καθόλου «καυτή» έδρα κι ας έβγαλαν λαρύγγι οι παρόντες, δεν είναι φοβερή έδρα αυτή, δεν υπάρχει προοπτική και ελπίδα για το μπάσκετ έτσι… Και πώς να μείνει στο πόστο του ο Μπάνε Πρέλιεβιτς και να παλεύει για την επιβίωση της ΚΑΕ, όταν δεν βοηθάνε αυτοί που τάχα αγαπάνε την ομάδα τους;
Προσέξτε, αφαιρούμε από την εξίσωση τους πιστούς του μπάσκετ, επισημαίνουμε τα βλακώδη συνθήματα που επιφέρουν τιμωρίες και πρόστιμα χωρίς λόγο για την πολύπαθη ομάδα και καταλήγουμε στην προειδοποίηση: τίποτε δεν είναι σίγουρο με το Σαββίδη κι αν οι ΠΑΟΚτσήδες θέλουν την ομάδα τους ψηλά έχουν ακόμη μία ή δύο ευκαιρίες στην σειρά αυτή των μικρών τελικών.
Αν όμως δεν τις «αξιοποιήσουν» και συνεχίσουν να γυρίζουν την πλάτη τους στο μπάσκετ, στον Μπάνε, στον Σούλη, στον «Μάτζικ», στους εξαιρετικούς για φέτος παίκτες του ρόστερ ας μην ξαναμιλήσουν για 3ες, 4ες θέσεις και Ευρώπες
