Αυτό που ο περισσότερος κόσμος ζητούσε αρχίζουμε να το ζούμε. Ξεκινάει να δημιουργείτε. Ένας νέος ΠΑΟΚ με πλάνο, με αφεντικό και εμπνευστή του πλάνου, έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Με την ομάδα να ξεκινάει να έχει μία σειρά σε ότι αφορά τον σχεδιασμό της και τον τρόπο λειτουργίας της. Πλέον άλλος πληρώνει, άλλος είναι υπεύθυνος για τα αγωνιστικά και αυτός που σχεδιάζει την ομάδα έχει επιλέξει και τον προπονητή.
Ένας ΠΑΟΚ που πλέον απεγκλωβίζεται από τα στενά του όρια και ετοιμάζεται να φτιάξει μία ομάδα με ανθρώπους που δεν έχουν φθαρεί από τον ίδιο τον ΠΑΟΚ. Ξένα στελέχη που καμία σχέση δεν έχουν με το περιβάλλον της ομάδας και δεν θα ενεργούν επηρεασμένοι από αυτό ή με άσχημες καταστάσεις που έχουν συμβεί κατά το παρελθόν. Αυτά είναι τα πολύ θετικά στοιχεία. Αφού ακόμα και αν αποτύχει ο Φρανκ Άρνεσεν (που κανένας δεν το θέλει) o Δικέφαλος θα έχει μπει σε κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο και τρόπο διοίκησης που θα πλησιάζει όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ.
Φυσικά όλο αυτό το εγχείρημα έχει και το δικό του ρίσκο. Σίγουρα το να “δίνεις τα κλειδιά” σε έναν άνθρωπο ξένο της ομάδας, ξένο από την χώρα και την οικογένεια του συλλόγου, είναι αρκετά τολμηρό εγχείρημα. Όμως θεωρητικά θα πρέπει να υπάρχουν οι μηχανισμοί ώστε να αποφευχθεί σύντομα η οποιανδήποτε ζημιά πρόκειται να συμβεί από πιθανή κακοδιαχείριση.
Ο ΠΑΟΚ δεν έχει να χάσει τίποτα αν ξέρει τι θέλει και αν ξέρει να προστατεύει τον εαυτό του. Και συγκεκριμένα ο Ιβάν Σαββίδης, οι στενοί του συνεργάτες αλλά και όσοι αγαπούν τον ΠΑΟΚ και δεν έχουν φθαρεί από την ενασχόληση τους με αυτόν. Οι ελπίδες να πετύχει ο Άρνεσεν και οι ευχές είναι περισσότερες από τις ανησυχίες και τους φόβους και αυτό είναι πολύ θετικό και μπορεί να βοηθήσει τον ίδιο τον Δανό να πετύχει στον Δικέφαλο.
Για την προσθήκη του προπονητή δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Θα κριθεί στο γήπεδο και θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι όλου του εγχειρήματος που έχει στο μυαλό του ο Φρανκ Άρνεσεν και θα κριθεί στο τέλος για όλη την δουλειά και όχι μόνο για την επιλογή τεχνικού. Πριν μερικούς μήνες είχα γράψει ότι ο ΠΑΟΚ θέλει τον δικό του Γιούργκεν Κλοπ, όταν αυτός ήταν στην Μάιντς και πήγε στην Ντόρτμουντ.
Ο Τούντορ δεν έχει πετύχει τίποτα σε σχέση με αυτά που είχε καταφέρει ο Κλοπ στην Μάιντς, ωστόσο μόνο ελπίδα μπορεί να έχει κανείς ότι μπορεί να γίνει ο Κλοπ του ΠΑΟΚ. Ο Άρνεσεν λογικά θα το πιστεύει για τον έφερε στην Τούμπα. Άλλωστε η δουλειά του Τούντορ θα επηρεάσει και θα κρίνει την δική του δουλειά.
Ο Ιβάν Σαββίδης και ο κόσμος του ΠΑΟΚ τα δύο πραγματικά αφεντικά της ομάδας έχουν καθήκον να κάνουν δύο πράγματα: Από την μία να δείξουν στήριξη και υπομονή (YΠΟΜΟΝΗ) στον άνθρωπο που ήρθε για να οργανώσει τον σύλλογο ακόμα και όταν έρθουν αποτυχίες αλλά και από την άλλη καμία ανοχή σε περίπτωση που διαπιστώσουν ότι ο οποιοσδήποτε λειτουργεί εις βάρος του ΠΑΟΚ.
Ανοχή που ίσως έκανε κακό και στο παρελθόν όπως κακό έκανε και η μη υπομονή που έδειξαν τα αφεντικά του Δικεφάλου. Τον Άρνεσεν και τα μάτια τους λοιπόν πρέπει να έχουν στον ΠΑΟΚ. Ανοιχτά όμως…
Με αυτές τις δύο προϋποθέσεις, ο ΠΑΟΚ θα αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας του και θα είναι έτοιμος ακόμα και σε πιθανή αποτυχία, να μην καταστραφεί και να προχωρήσει μπροστά, αντί να βρίσκεται κάθε Μάιο στο μηδέν και να κάνει βήματα προς τα πίσω.
