Καθώς παρακολουθούσα σήμερα την δυνατή προπόνηση του Ίγκορ Τούντορ σκεφτόμουν πόσο δύσκολη δουλειά έχει μπροστά του ο Κροάτης, πως άραγε θα καταφέρει μία ομάδα που σε τίποτα δεν θύμιζε ομάδα μέχρι πριν έναν μήνα να την κάνει ξανά δυνατή. Θυμήθηκα τα λόγια του Στέφανου Αθανασιάδη για τους ποδοσφαιριστές που έβαλαν το εγώ τους πάνω από τον ΠΑΟΚ και απόρησα για λίγο πως μπορούν να αλλάξουν όλα αυτά την στιγμή που δεν έχει ξεκαθαρίσει το ρόστερ που κανένας ακόμη δεν έχει φύγει και δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες προσθήκες.
Τι να τις κάνεις τις δυνατές προπονήσεις, την προσπάθεια τον σχεδιασμό αν δεν είναι τα αποδυτήρια μία γροθιά σκεφτόμουν όταν επέστρεψα στο ξενοδοχείο μετά την προπόνηση στο Ντόρβερθ και ξαφνικά ήρθε ειδοποίηση στο κινητό μου. Ένας φίλος μου είχε πάει στο Σύνταγμα.Δύο συγκεντρώσεις, μία του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και μία του ΟΧΙ. Οι ξένοι μετά από τόσα χρόνια οικονομικού πολέμου που κάνουν στην χώρα μας εξαιτίας των δικών μας μεγάλων λαθών και νοοτροπίας πλέον μπαίνουν μέσα και τι βρίσκουν; Μία… ομάδα διχασμένη στα δύο. Τον κόσμο αντί να είναι ενωμένος μία γροθιά να έχει χωριστεί σε στρατόπεδα.
Τα… αποδυτήρια της Ελλάδας διασπασμένα πως θα νικήσουν; Έτσι και ο ΠΑΟΚ… Όταν ο αντίπαλος έρχεται πρέπει σαν μία γροθιά να τον αντιμετωπίσεις. Όχι ο κόσμος δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Και πάρα πολλοί είναι εκείνοι που έβαλαν κατά το παρελθόν και το κάνουν ακόμα (αρκεί να δει κανείς αυτές τις μέρες την στάση όλων των πρώην κυβερνώντων) το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από την χώρα. Έτσι και τα αποδυτήρια του Δικεφάλου με τον ΠΑΟΚ να μην έχει οικονομικό πρόβλημα αλλά να βρίσκεται σε καθεστώς λιτότητας τίτλων εδώ και πολλά χρόνια.
Εδώ στην Ολλανδία ο ΠΑΟΚ δεν “φτιάχνει” την φυσική του κατάσταση, δεν χτίζεται αλλά προσπαθεί να ενωθεί, την ώρα που όλων το μυαλό βρίσκεται και στην διχασμένη Ελλάδα. Θα τα καταφέρει; Θα δείξει ο χρόνος αλλά ακόμα και μία μικρή λεπτομέρεια μπορεί να αλλάξει το σκηνικό από το ΟΧΙ στο ΝΑΙ και αντίθετα…
