Πριν καν εγκαταλείψει την κούνια, έμαθε να κυνηγά τ’ όνειρό του όσο μακριά κι αν τον βγάλει ο δρόμος. Όπως ακριβώς έκαναν ο Σαντιάγο και η Πουέρτο Ριμπέιρα, οι γονείς του, οι οποίοι χρειάστηκε ν’ αφήσουν πίσω τους το Κάπο Βέρντε για να βρουν την ασφάλεια που τόσο επιζητούσαν στην καθημερινότητά τους.
Η δική τους διαδρομή είχε ως τερματισμό το Ρότερνταμ. Εκεί όπου έστησαν το δικό τους σπιτικό, έφτιαξαν τη δική τους οικογένεια. Εκεί που υπήρξε η αφετηρία για το μεγάλο ταξίδι του Γκάρι Ροντρίγκες. Ενός νομά του ποδοσφαίρου, ο οποίος γνωρίζει πως σπίτι είναι εκεί που μπορεί να χαμογελά κάνοντας ό,τι αγαπά περισσότερο στον κόσμο. Παίζοντας ποδόσφαιρο.
Από παιδάκι, λοιπόν, άκουγε τις διηγήσεις των γονιών του για το Πράσινο Ακρωτήρι, διασκέδαζε με μια μπάλα στα πόδια κι ονειρευόταν με μια βαλίτσα στα χέρια. Την χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε ηλικία οκτώ ετών, όταν πάτησε το πόδι του στην πατρίδα των γονιών του. Εκτοτε την γεμίζει και την αδειάζει με ζηλευτή συχνότητα. Πάντα για χάρη του ποδοσφαίρου.
Του ποδοσφαίρου που έμαθε στα Τμήματα Υποδομής της Σπάρτα Ρότερνταμ πριν πάρει μεταγραφή σ’ εκείνα της μεγάλης Φέγενορντ. Δεν έφτασε ποτέ μέχρι την πρώτη ομάδα. Διέκρινε πως το μέλλον του δεν ήταν στο Ντε Κάιπ και στα 17 του αποχαιρέτησε την Ολλανδία. Αφησε το σπίτι του στην οδό Adrien Mildersstraat, στο δυτικό Ρότερνταμ κι άρχισε τη δική του προσωπική περιήγηση στα σοκάκια του κόσμου.
Η Ρεάλ Σπορτ διέκρινε το ταλέντο του μικρόσωμου, αλλά ταχύτατου πιτσιρικά κι έριξε τη… ζαριά της. Ο Γκάρι έμεινε στην Λισαβόνα για δύο χρόνια πριν ετοιμάσει και πάλι τα πράγματά του για την επιστροφή στην Ολλανδία.
Τα πράγματα δεν εξελίσσονταν όπως θα περίμενε, αλλά με το χαμόγελο μόνιμα ζωγραφισμένο στα χείλη του γύρισε για να παίξει στην ερασιτεχνική Μποσούιζεν όπου ξεχώρισε άμεσα. Με 25 γκολ σε μια σεζόν έπεισε την Ντε Χάαγκ να του προτείνει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, όχι, όμως και να τον εντάξει στο ρόστερ της.
Ετσι, το 2012 ο Ροντρίγκες δόθηκε δανεικός στην Ντόρντεχτ, ομάδα δεύτερης κατηγορίας. «Ηταν η σωστή επιλογή», λέει και το στηρίζει: «Στην Ντόρντρεχτ πήρα χρόνο συμμετοχής. Αγωνιζόμουν συνεχώς, μπόρεσα να βελτιώσω το παιχνίδι μου, να δουλέψω στις αδυναμίες μου, ν’ αποκτήσω εμπειρίες».
Οι εμφανίσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Λέφσκι Σόφιας. Οι Βούλγαροι τον παρακολούθησαν κι έσπευσαν να τον αποκτήσουν από τη Ντε Χάαγκ. Δικαιώθηκαν άμεσα. Με όπλο την ταχύτητά του, την πολύ καλή τεχνική του κατάρτιση και το απρόβλεπτο των κινήσεών του που τον κάνει δύσκολο αντίπαλο για κάθε αμυντικό, ο 23χρονος μεσοεπιθετικός έβγαλε μάτια στη Λέφσκι.
Ο απολογισμός των 21 γκολ και των 14 ασίστ σε 47 παιχνίδια αποτέλεσε το διαβατήριό του για τον μαγικό κόσμο του ισπανικού πρωταθλήματος, αφού πρώτα ο ίδιος είχε απορρίψει την προοπτική της Πρέμιερ Λιγκ όταν η Γουέστ Χαμ του χτύπησε την πόρτα προτείνοντάς του να δοκιμαστεί.
«Θέλω να πάω σε μια ομάδα που είναι σίγουρη για μένα και θέλει να μου προσφέρει άμεσα συμβόλαιο» ήταν η γεμάτη αγωνιστικό θράσος απάντησή του. Και κάπως έτσι, τον Ιανουάριο του 2014 έκλεισε στην Ελτσε. «Είναι μια ευκαιρία ζωής για μένα. Ένα όνειρο. Ξέρω ότι βρίσκομαι στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, θα δουλέψω σκληρά και δε θέλω να την αφήσω να πάει χαμένη», ήταν μια από τις πρώτες του φωναχτές σκέψεις. Και δεν την άφησε.
Μπορεί η προσαρμογή να μην ήταν εύκολη, μπορεί να χρειάστηκε σχεδόν ένα μήνα για να μπει στην αποστολή, αλλά τα κατάφερε. Κέρδισε τη θέση του στα πλάνα του Φραν Εσκριμπά, κέρδισε την αγάπη του κόσμου που τον χειροκρότησε όρθιος όταν στις 16.03.2014 αντικατέστησε τον Μανου Ντελ Μοράλ. «Είμαι πολύ χαρούμενος για την υποδοχή που μου επεφύλαξε ο κόσμος της Ελτσε από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην ομάδα και βοήθησε τους Βαλενθιάνους να παραμείνουν στην κατηγορία.
Το περασμένο καλοκαίρι η Έλτσε παρά τα οικονομικά της προβλήματα έδωσε περίπου 600.000 ευρώ προκειμένου ν’ αποκτήσει τα δικαιώματα του από την εταιρεία μάνατζερ στην οποία ανήκε κι ο Εσκριμπά τον καθιέρωσε στην 11άδα χρησιμοποιώντας τον κυρίως στο δεξί φτερό της επίθεσης.
Στην Ισπανία το νέο μεταγραφικό απόκτημα του ΠΑΟΚ, άλλαξε το όνομά του αφήνοντας στην άκρη το μακρόσυρτο Μέντες Ροντρίγκες, χρησιμοποιώντας μόνο το Ροντρίγκες «γιατί είναι πιο απλό και πλέον χωράει και στη φανέλα» και διαφοροποίησε και το στυλ παιχνιδιού του. Εμαθε να παίζει περισσότερο για την ομάδα. Να δίνει πλάτος στο γήπεδο και να δημιουργεί προϋποθέσεις για γκολ από τα άκρα χωρίς να χρειάζεται να πατάει τόσο συχνά περιοχή όπως έκανε με τη Λέφσκι.
Παράλληλα, με τη φανέλα με το νούμερο 11 στην πλάτη εκπροσώπησε την πατρίδα των γονιών του στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής αγωνιζόμενος στον αγώνα ομίλου κόντρα στην Ζάμπια. «Είμαι περήφανος για την καταγωγή μου και που μπορώ να βοηθήσω τη χώρα των γονιών μου».
Το φινάλε της σεζόν βρήκε τον Γκάρι να έχει χάσει τη φανέλα του βασικού λόγω της απουσίας του με την Εθνική Κάπο Βέρντε, αλλά να πανηγυρίζει για την παραμονή της Ελτσε στην κατηγορία. Αν και το μέλλον του δεν έμελλε να είναι στην Ισπανία.
Τα οικονομικά προβλήματα του συλλόγου οδήγησαν στην λύση της συνεργασίας του κι εκείνος ετοίμασε για άλλη μια φορά τη βαλίτσα του με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά δε θα είναι μόνος. Μαζί του θα έχει τη σύντροφό του Ντενίς και το νεογέννητο κοριτσάκι του, την Ιλαϊάνα, η οποία θα τον καμαρώνει από τις εξέδρες της Τούμπας.
πηγή:paokfc.gr
