Ο Κώστας Ιωσηφίδης έχει γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία στον ΠΑΟΚ.
Γεννήθηκε στη Βυρώνεια τού νομού Σερρών στις 14 Ιανουάριο 1952.
Σαν σήμερα (19 Σεπτεμβρίου) πριν 44 χρόνια (το 1971), σε ηλικία 19 ετών, είχε κάνει το επίσημο ντεμπούτο του με τη φανέλα του ΠΑΟΚ (όπως μας θύμισε μέσα στο facebook ένας γνωστός ΠΑΟΚτσής με το ψευδώνυμο «praktorinos» που θυμάται πολλά γεγονότα από την ιστορία της ομάδας).
Ο ΠΑΟΚ ήταν και η μοναδική ομάδα στην οποία αγωνίστηκε επαγγελματικά σε όλη του τη καριέρα ο Κώστας Ιωσηφίδης φτάνοντας τα 397 ματς στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής (συνολικά είχε πάνω από 500 μαζί με Κύπελλο και Ευρώπη) σε 14 γεμάτες αγωνιστικές περιόδους μόνο με την ασπρόμαυρη φανέλα.
Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής του Δικέφαλου που έχει κατακτήσει τέσσερα τρόπαια με την ομάδα καθώς ήταν βασικό στέλεχος και στους τέσσερις πρώτους τίτλους του ΠΑΟΚ: στα δύο Κύπελλα (1972, 1974) αλλά και στα δύο Πρωταθλήματα (1976 και 1985).
Είναι δεύτερος σε συμμετοχές στο πρωτάθλημα στην ιστορία του ΠΑΟΚ με 397 (πίσω μόνο από τον Γιώργο Κούδα που σταμάτησε στις 504) και ακόμη υπήρξε 51 φορές διεθνής (πέτυχε και δύο γκολ).
Σε παλαιότερες δηλώσεις του ο Κώστας Ιωσηφίδης ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων έχει εξιστορήσει την πορεία του και το πώς τελικά έφτασε στον ΠΑΟΚ λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Τον καιρό που πήγαινα στο Δημοτικό, το χωριό μου δεν είχε ποδοσφαιρική ομάδα. Παίζαμε όμως στα διαλείμματα, πότε με αληθινή μπάλα, πότε με αυτοσχέδια από κουρέλια. Ο πατέρας μου ήταν γεωργός και ήθελε να τον βοηθάω στα κτήματα αλλά εγώ το έσκαγα και πήγαινα στο γειτονικό χωριό, το Πετρίτσι, που είχε μια ομαδούλα την Αναγέννηση. Εκεί έμαθα τα πρώτα μυστικά τού ποδοσφαιρου αλλά κάτι μού έλεγε μέσα μου πως αν δεν πήγαινα στις Σέρρες ή τη Θεσσαλονίκη δεν θα πρόκοβα.
Έτσι το 1967, σε ηλικία 15 ετών ήρθα μόνος στη Θεσσαλονίκη και βρήκα δουλειά σε ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών. Πέρασα τρία δύσκολα -τι λέω;- φριχτά χρόνια, και το χειρότερο είχα εγκαταλείψει το Γυμνάσιο. Βρήκα και μια ομάδα ερασιτεχνική, την Ελπίδα Τούμπας, όπου έπαιζα για το χαρτζιλίκι μου, εκεί όμως με ανακάλυψε το έμπειρο μάτι τού Κλεάνθη Βικελίδη (!) εκλέκτορα τής Εθνικής Ερασιτεχνών ο οποίος με κάλεσε για δοκιμή».
Όλοι μιλούσαν με κολακευτικά λόγια για τον αριστερό οπισθοφύλακα τής ομάδας της Τούμπας, φυσικό ήταν να συγκεντρώσει και το ενδιαφέρον της μεγάλης ομάδας τού Βορρά, τού ΠΑΟΚ που τον απέκτησε τον Ιούνιο τού 1971 έναντι 20.000 δραχμών.
“Οι άνθρωποι τού ΠΑΟΚ βλέποντας να έχω κληθεί στην Εθνική Νέων και την Εθνική Ερασιτεχνών εξασφάλισαν την ελεύθερη μεταγραφή μου αφού έκαναν δεκτό τον όρο μου, να υπογράψω αμέσως επαγγελματικό συμβόλαιο. Συμβολή είχαν οι τότε παράγοντες κ.κ.Σεργιαννίδης και Μαρτινίδης.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τα είκοσι χιλιάρικα στην τσέπη μου και κάθε τόσο να φοβάμαι να μη μού τα κλέψουν ή μη τα χάσω. Αμέσως σκέφθηκα τους ανθρώπους μου στο χωριό και πρώτο μου μέλημα ήταν να επιστρέψω στα θρανία”.
Για το ντεμπούτο του στην ενδεκάδα (σαν σήμερα, 19 Σεπτεμβρίου 1971) ο Κώστας Ιωσηφίδης θυμάται:
“Ο Σάνον έδειχνε ενδιαφέρον για μένα και έψαχνε ευκαιρία να με χρησιμοποιήσει. Η ευκαιρία παρουσιάστηκε όταν τραυματίστηκε ο Χατζηαντωνίου και ο Άγγλος μού έδωσε τη φανέλα με το “3” στον εκτός έδρας αγώνα με την ΑΕΚ. Αντίπαλός μου ήταν ο Βεντούρης, δυστυχώς με δικό του γκολ ηττηθήκαμε. Έπαιξα με κάποιο τρακ, δεν έμεινα ευχαριστημένος αλλά έμεινε ο Σάνον ο οποίος και με καθιέρωσε στην ενδεκάδα”.
Μετά τη λήξη της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής (το 1985), ασχολήθηκε με την προπονητική, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία αρκετών ομάδων όπως το Πολύκαστρο, την Αναγέννηση Καρδίτσας, τον ΠΑΟ Νέων Επιβατών και την Αναγέννηση Κολινδρού (στη Γ’ Εθνική), τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, τη Νάουσα, τον Πανσερραϊκό, τον Ιαλυσό Ρόδου και την Καλαμάτα (στη Β’ Εθνική), καθώς και την ομάδα της Καβάλας στην Α’ Εθνική.
Από το 2005 μέχρι σήμερα βρίσκεται και πάλι στον ΠΑΟΚ, τα περισσότερα χρόνια ως γενικός αρχηγός της πρώτης ομάδας, αλλά φέτος είναι στην Κ17…
